Marszałek Grodzki i jego ego udzielą audiencji królowi Lulu

W grzmotach dziejowej burzy, której epicentrum szaleje w Ukrainie niemal zupełnie bez echa przebrzmiała wieść, że reprezentacja Macedonii Północnej wyeliminowała Włochów z piłkarskich mistrzostw świata. W dobie zauroczenia tarotem i wyciąganiem wróżebnych wniosków z ziewnięć świstaka nie lekceważyłbym symbolicznej magi futbolu. W Palermo powtórnie zdarzył się cud i znów Dawid pokonał Goliata! Otóż pomijając wszelkie ułomności owej analogii, różnica sił między Ukrainą wspieraną przez NATO, a barbarzyńcami Putina jest mniejsza niż między 62 w piłkarskim rankingu FIFA Macedonią, a sqadra azzurra, elitą światowej piłki.
Tak, w kategoriach nieco mistycznych rezultat konfliktu cywilizacji z barbarią jawi się optymistycznie. Żywię wszak nadzieję, że mojego toku myślenia nie podzielają natowscy stratedzy. Bo nawet polskie zwycięstwo nad bolszewikami w 1920 roku zwane cudem nad Wisłą, było wyrąbane szablami w śmiertelnym boju. Dziś wiele wskazuje na to, że sami Ukraińcy, chociaż wyposażeni w zachodnie szable, nie zdołają bezapelacyjnie zmiażdżyć rosyjskiej bestii. A to oznacza wcześniej czy później zgniły kompromis i nieuchronność zmagań z kolejnym paroksyzmem żądzy psychopatycznych troglodytów władania światem. Tyle tylko, że już bliżej Atlantyku, bo czyż nie do jego wybrzeży zamierzały dotrzeć w 1920 roku bolszewickie hordy?
Od dawna trwa wyścig z czasem. I pytanie co nastąpi wcześniej, ucywilizowanie Rosji czy jej utylizacja, wciąż pozostaje bez odpowiedzi. Sorry, przerwałem zamierzoną frazę dla marnej gry słów. Końcówka pytania powinna brzmieć: czy zapanuje moskiewska satrapia od Gibraltaru po Kamczatkę? Acha, trzecim wyjściem jest totalna anihilacja ludzkości. Ale to już przewidział święty Jan w Apokalipsie.
Tonując nieco górne C, lecz pozostając w ponurym nastroju, wspomnę o ulotnej myśli, która naszła mnie w trakcie przemówienia prezydenta USA na Zamku Warszawskim. Joe Biden zapewnił, że atak na choćby cal natowskiego terytorium spotka się z miażdżącą kontrą z wykorzystaniem wszystkich sił i środków, którymi dysponuje NATO. I właśnie wtedy pomyślałem o Finlandii nie należącej do sojuszu. Czyż Ten Kraj nie nadaje się idealnie do rozpoznania bojem determinacji wolnego świata? Tfu, zgiń, przepadnij, siło nieczysta!
Tyle pryncypiów. Dla odprężenia odrobina groteski. Trzecia Osoba w państwie znów dała popis skundlenia politycznego. W orędziu do narodu, wróć, do społeczeństwa ukraińskiego oskarżyła ona(ta Osoba) polski rząd o sprzyjanie Putinowi. To jeszcze nie groteska, tylko standard w wystąpieniach owej skrzynki pocztowej. Skojarzenia z kopertami nie muszę chyba wyjaśniać.
Frustracja marszałka Grodzkiego wynikała zapewne stąd, że nie został dopuszczony przed oblicze prezydenta Bidena(albo odwrotnie). A przecież wystarczyło zasadzić się gdzieś w punktach recepcyjnych dla ukraińskich uciekinierów na Stadionie Narodowym w trakcie wizyty tam prezydenta USA. Jedno obstawiałaby Trzecia Osoba, dwa jej rozdymane ego. Odpowiednio ustawione kamery TVN 24 załatwiłyby sprawę niusowego obrazka w Faktach, wróć, zapomniałem o niezbędnym cudzysłowie, zatem w “Faktach”. Ale co się odwlecze… Wkrótce zawita do Warszawy król Lul.
 
Sekator
 
Ps.

- Lul, pierwsze słyszę - mruczy mój komputer.
- Dzień dobry ci królu Lulu, tak niegdyś rozpoczynała się pewna dziecięca zabawa - wyjaśniam Eustachemu.