Dudzie się w głowie (tyłku) poprzewracało

Wybaczcie, ale mam wyjątkową alergię na związkowych liderów. Po tym, jak w 1989 roku wszelkiej maści "bolki" w dosłowny sposób zrobili w konia całą rzeszę popierających ich walkę Polaków, uczulenie to jest w mym odczuciu jak najbardziej uzasadnione. Ci, z którymi tak zaciekle walczono - kapitalnie poradzili sobie w nowej, "solidarnej" rzeczywistości (wybaczamy!), liderzy walczących odgrywają do dziś niebagatelną rolę w kształtowaniu politycznej rzeczywistości, a sami walczący... No cóż, moi kochani rodzice od początku lat 90 każdego dnia są zmuszeni... do walki, tym razem z rzeczywistością. Sprawiedliwość?

Nagonka na wybraną grupę społeczną jest dla polityków rządzącej partii Donalda Tuska od zawsze strategią idealną. Raz napuścimy media i lemingów na nauczycieli, innym razem na moherów i pisiorów, smoleńską sektę, teraz czas na związki zawodowe. Te z kolei, zamiast podjąć skuteczną walkę o to, po co zostały stworzone, z radością godną lepszej sprawy nadstawiają do bicia goły tyłek.

Po co zostały stworzone, pamięta ktoś może? ​Podstawowym zadaniem związków zawodowych jest obrona interesów pracowników i działanie na rzecz poprawy ich sytuacji ekonomicznej i społecznej. Związki próbują więc przeciwdziałać zwolnieniom, kontrolują przestrzeganie kodeksu pracy przez pracodawców, zabiegają o wyższe pensje i lepsze warunki pracy dla pracowników. Często prowadzą również działalność samopomocową (np. fundusze strajkowe), edukacyjną (np. kursy przekwalifikowujące) i oświatową (np. kampanie informacyjne o prawach przysługujących pracownikom). Poprawa sytuacji ekonomicznej i społecznej pracowników, a nie liderów związkowych i ich członków panie Duda, prawda?

W sumie nic mi do tego, ile pan Piotr zarabia, jakie zegarki nosi (trochę przecenił Fakt z wyceną tej błyskotki), ale jak się chce prowadzić biedny, okupowany lud robotniczy do walki z ciemiężycielem, to warto trochę zadbać o wizerunek. Jakoś nie kojarzę, żeby Robin Hood nosił pozłacane rajtuzy a spać chodził do służbowego pałacu, gdy tymczasem jego podopieczni gnieździli się w namiotach. 

Walczymy o Polskę! O obalenie wstrętnego rządu! Do boju! A w poniedziałek wrócimy do pracy, gdzie przełożony pani Basi, kasjerki z banku, powie, że "teraz to niech ona sobie idzie na trzy godziny na przerwę, bo klientów przecież nie ma" (elastyczny czas pracy), pan Janek zostanie remontować mieszkanie 13 godzin bez płaconych nadgodzin (niech tylko zaprotestuje, to w najlepszym razie może sobie szukać innej fuchy, w najgorszym wywiozą go do lasu z obciętymi palcami), Monika wróci do sklepu zatrudniona oficjalnie na 1/12 etatu (a pracuje raczej 12/1 etatu)... Głodowe zasiłki, umowy śmieciowe, wakacyjna praca po 15 godzin dziennie z wypłatą po dwóch miesiącach. Pan Duda odbierze natomiast te swoje 10 tys. (więcej?) i dalej będzie walczył z Tuskiem, negocjował z Kaczyńskim, beształ Olejnikową... 

Ilu pracujących Polaków tak naprawdę należy do związków? 5%? Zaufanie wśród rodaków do ich działań graniczy często ze śladowym. Realne przełożenie ich działań na sytuację na polskim rynku pracy to groteska. Zbierzcie wypowiedzi Dudy z ostatnich paru lat, miesięcy. To nie działacz, to polityk. Jego wypowiedzi o Smoleńsku, elastycznym czasie pracy, współpracy z PiS, besztanie innych polityków, to wszystko gra. Nie wiem, na ile tylko o to, by utrzymać swą pozycję, pełną kieszeń, na ile zgodna z jego prawicowym, socjalnym sumieniem.

Powie ktoś, i słusznie - ale z Tuskiem trzeba walczyć! Pokażmy, że się go nie boimy, że widzimy jego niegodziwości, kłamstwa, protestujmy! Zgadzam się, ale sytuacja w naszym kraju doszła już do tak tragicznego punktu, że walka ta musi być przemyślana, solidarna, realna. Dziś to tylko nadstawianie do bicia gołego tyłka. Żebym chociaż mógł uwierzyć, że w dobrej wierze, a nie w walce o osobiste interesy.