Człowiek – to dzisiaj - brzmi durnie ?

 
Odwrócono to, co odwróconym być nie powinno. Wyrzucono to, co powinno się chronić. Zbadziewiło się to, co powinno być sacrum. Nic nie wiemy już o podstawowych zasadach, a  gubimy się w nic nie znaczących sensacjach i „prawach”…  Zło przedstawia się jako dobro. Dobro jako zło… Żyjemy w coraz większej  paranoi. Zagubiony człowiek  coraz mniej rozumie świat, coraz bardziej stając się w nim obcy, choć wydaje mu się, że jest zupełnie odwrotnie .
 
 Ten sam Człowiek , którego Bóg uczynił/czyni na swoje podobieństwo. Ten, którego ciało było/jest świątynią Ducha Bożego. Ten, któremu powierzył/ powierza Ziemię, i wszystko, co jest na niej, we wieczne władanie. Ale Człowiek nie zna już Słowa, które go prowadziło przez dawne mroki zaprzeczeń. Sprzeciwia się Bożemu Prawu wpisanemu w swoje serce. Udaje Boga przekręcając przyrodzony porządek.
 
 Cóż w tym złego, powiada na przykład, że dodam sobie trochę przyjemności podczas męczącej wędrówki przez pustynię życia ? Cóż w tym złego, że będę kochał tylko siebie zamiast swego brata , który zresztą nie zasługuje na moją miłość ? Cóż w tym złego, że przytulę do serca bezdomnego psa w miejsce jakiegoś tam sytego bachora ? ( w nowomowie  „urodzonego inaczej” ? ) Cóż w tym złego, że nie wspomogę niby-głodnego przybłędy, który zapewne wyda moją złotówkę na denaturat ? ( Obrzydliwość ! No jak można …)... Przecież to tylko uzupełni i  wzmocni powszechne dobro…
Kocham bowiem  CAŁY świat, gdyż oczywiście : nic co ludzkie nie jest mi obce. I powtarza takie dyrdymały na dachach domów z powagą kota wypróżniającego się na puszczy.
Krzyczy : „ ten kto krzywdzi zwierzę, nie jest godzien, by nazywać go człowiekiem !„ i wydaje mu się, że nie tylko pojął franciszkańską mądrość, ale wręcz otarł się o istotę bytu. A tak się zamotał w swych „mądrościach”, że nie widzi, nie rozumie już, że zwierzę to : TYLKO zwierzę, a człowiek to AŻ człowiek.
Pomysły z  dziecinnych czasów  gwałtem przenosi do życia i  uczłowiecza  zwierzątka, przydając im cech i odczuć czysto ludzkich, jak chociażby – poczucie krzywdy.
Nota bene w „telewizyjnych bajkach” personifikuje się już powszechnie przedmioty i łączy je w perwersyjne pary, typu : szklanki z samochodzikiem. Więc w bliskiej przyszłości możemy się spodziewać gwałtownych „ruchów w obronie” ( No pewnie, że w obronie ! ) i tych dyskryminowanych „mniejszości” ( A co, dużo niby mamy połączonych samochodów ze szklankami ? ). Bo i one przecież „MAJĄ  PRAWO" ( a prawo jest dzisiaj - jak u starozakonnych  -  ponad wszystkim  ) do „ życia” RÓWNEGO naszemu. Ot co !
 Przewodzi nam święta żaba z Rospudy . No bo jakże inaczej ? Ta żaba, to przecież wyróżnik naszego człowieczeństwa. Bo już nie życie Człowieka się liczy, a przyszłość żaby. ( Tu kłania się de Mello, choć chyba jednak nie o to mu chodziło :)
Na sztandarach postępactwa w miejsce św. Maksymiliana Kolbego wklejono prostacko pojętego świętego Franciszka. I „światli ekolodzy” walczą w Jego imię  z katolami i ich „patologiami” zwanymi przez tych ciemniaków „ naturalnym porządkiem rzeczy”.
 Tymi, którzy uzurpują sobie prawo do wywyższenia się ponad wszystko, a są przecież tylko wyborczym „mięsem armatnim”…
Swoją drogą, ależ myśmy mieli ciemną przeszłość ! CIEMNYCH  DZIADKÓW, OJCÓW, PRABABKI, BABKI, MATKI... Ciemnotę straszną ( Uch...taka tam Kossak-Szczucka chociażby, toż to była ciemność pomroczna ! ), której do głowy by nie przyszło takie oślepienie mądrością, aby w miejsce :
WIARY, NADZIEI i MIŁOŚCI  wstawić – równość, wolność i braterstwo...
Równość – w czym ? Wolność – do czego i jaka ? Braterstwo – z kim ?
Ale to już sobie sami Państwo odpowiedzcie na te pytania.