Czas powiedzieć - żegnaj, Polsko?

Gdybyśmy mieli dziś wolny kraj, to – biorąc pod uwagę wszystkich zgłoszonych kandydatów – druga tura wyborów prezydenckich ‘2025 odbyłaby się pomiędzy Karolem Nawrockim a Markiem Jakubiakiem.
Niestety, mamy kraj postkolonialny, a od 2004 roku wprost kolonialny, formalnie podzielony pomiędzy Niemcy i Rosję, tak naprawdę od 1772 roku do dziś  rozpaczliwie ratowany przez Polaków spod okupacji rosyjsko- niemiecko – bolszewickiej. Niestety, u 10 milionów obywateli w naszym kraju post – wprost- kolonialnym, którego suwerenność nadal próbujemy ratować, nie ma zapotrzebowania na polskość . Może czas powiedzieć – żegnaj?
Żegnaj, Polsko! Żegnaj, wolności! Żegnaj dumo z bycia człowiekiem, nawet takim z „tego kraju”.
Praściaj, człowieku z Białegostoku, z Warszawy, Łodzi.
Auf wiedersehen człowieku z Gdańska, Zielonej Góry, Wrocławia, Krakowa.
Może kiedyś spotkamy się jako jeden naród, może nawet będziemy chcieli jakoś się nazwać - może jakąś wspólnotą? Może nawet Komisja Europejska nie będzie karać karą ostateczną za takie destrukcyjne zachcianki – ale czy będziemy wiedzieli, co nas do siebie zbliża? Co nad Wisłą, nad Odrą, nad Bugiem było, co JEST nasze wspólne? Nasze polskie? Będziemy znali to słowo? Kto będzie znał to słowo? 
Dzisiejsi  60-latkowie? Oni są obciążeniem dla systemu. Już pojawiają się przerażająco  odkrywcze teksty i równie głupawe, ale zdumiewająco skuteczne audycje usłużnych youtuberów. Usankcjonowana eutanazja, oczywiście obligatoryjna, jest tylko kwestią czasu. Podobno bezbolesna. Niezależnie od stanu zdrowia, umysłu, sprawności  będziemy zbyt starzy, żeby żyć, stanowiąc zagrożenie dla planowanej nie-świadomości nowych pokoleń, wychowywanych przez Komisję Europejską – czyt. Niemcy, czyt. Putin (przypominam – na jednego niemieckiego europosła przypadało niedawno jedenastu lobbystów rosyjskich!)* . Za dużo rozumiemy. Za dużo pamiętamy. Za to jest jedna kara – śmierć. Podobno uśmiechnięta.
Wyobraźcie sobie, 60-latkowie, wszystkich, którzy was kochają. Wbrew temu, do czego zostali przeznaczeni – Was kochają. Wyobraźcie sobie te złocone urny, wypełnione  nie wiadomo czym, wciskane w groby, w których wiadomo jeszcze, KTO jest. Wasi rodzice. Wasi dziadkowie. Pradziadkowie. Historia.
Polska pod kamieniem poświęconym legionistom Marszałka Piłsudskiego, poległym w walce z czerwoną zarazą w 1920. Wyrzeźbionym w 1931. Kamieniem nie zamienionym w bezimienny popiół. Poświęconym naszym najbliższym i pamięci o tym, kim jesteśmy. Testamentowi, który mieliśmy obowiązek przekazać  następnym pokoleniom. Tam jest odpowiedź na pytanie, dlaczego musimy się bronić. Nie ma odpowiedzi na pytanie, KTO dziś chciałby się bronić, nawet wiedząc  co go czeka.
60-latkowie?
Więcej nikt?

* wg wywiadu z europosłem Dominikiem Tarczyńskim, TV Republika