GP na otwartym kanale, co z siatkarskimi MS

Najpierw kilka słów o żużlu. Ale zacznę od Turcji, w której byłem ostatnio. Otóż na dworze sułtana obowiązywała tradycja, w myśl której posłaniec, który przyniósł władcy złe wiadomości np. o przegranej bitwie płacił za to głową. Zapewne chętnych do przekazywania sułtanowi złych wiadomości nie było w związku z tym zbyt dużo, ale fakt jest faktem: niedobre newsy, jak byśmy to dziś powiedzieli – łeb spadał.

Mogę teraz przejść do … dobrych wiadomości – bez obawy, że Czytelnicy zapatrzeni w tradycję Imperium Otomańskiego może nie tyle zetną mi głowę, co przestaną czytać. Otóż, wbrew temu o czym się mówiło od paru tygodni w żużlowej Polsce, że Discovery czyli Amerykanie, którzy po 25 latach zastąpią Anglików z Benfield Sport International (BSI) w organizacji Grand Prix maja zakodować wszystkie GP w Polsce - tak ma nie być ! Chodzi o sprawę niebagatelna, bo aż o cztery turnieje: w Warszawie na Stadionie Narodowym, we Wrocławiu na Olimpijskim, w Toruniu na Motoarenie, wreszcie w Gorzowie (kolejność oczywiście niechronologiczna). Zabrałem w tej sprawie stanowczo glos jakiś czas temu -i od razu dostałem kanałem nieoficjalnym informacje, że wszystkie transmisje będą w kanale otwartym ,a wiec dostępne dla wszystkich, bez konieczności dodatkowego płacenia. I super! Kibice nie zrozumieliby czemu np. zawody GP na Markecie w Pradze byłyby powszechnie dostępne (i takie od początku miały być), a po sąsiedzku w Polsce trzeba byłoby bulić. Na szczęście organizator przecina te plotki, choć na razie formalnego stanowiska nie ma.
Patrzę na tabele piłkarskiej Ekstraklasy i przecieram oczy: mistrz Polski - Legia czwarta od końca. Najbogatszy klub w naszym kraju dołuje w sposób bezprzykładny i spektakularny ,nawet biorąc pod uwagę również inne sporty drużynowe i ich najwyższe klasy rozgrywkowe. Dostaje największe pieniądze od UEFA dzięki grze w europejskich pucharach, gdzie jest najwyżej rozstawiony ze wszystkich polskich i gra tak, że zęby bolą. Nie odmawiam zawodnikom zaangażowania, walki i poświęcenia – bo przecież walczą i ewidentnie chcą wygrać. Być może problem tkwi w głowach, bo jak się wygrywa w Moskwie, a potem pokonuje na Łazienkowskiej 3 niedawnego jeszcze mistrza Anglii Leicester to być może jest oczekiwanie, aby rywale z szacunkiem dla Legii położyli się na murawie i poprosili klub, który w tym roku obchodzi 105-lecie o najniższy wymiar kary? Ciekawe jest, że w ścisłym czubie tabeli -bo na 1 i 4 miejscu - są zespoły trenowane przez byłych trenerów Legi czyli Macieja Skorżę (Lech Poznań) i Jacka Magierę (oczywiście nasz Śląsk Wrocław). Obaj panowie mają dodatkową motywację, aby pokazać warszawiakom miejsce w szeregu czyli okolice „czerwonej latarni” Ekstraklasy. Zadzwonił do mnie znany i opromieniony sukcesami działacz siatkarski, który na własne oczy obserwował mecz Pucharu Polski między Świtem Skolwin (Zachodnie Pomorze, III Liga) a właśnie Legią. Oczywiście, co kibic to opinia, ale mówił mi, że należała się Legii czerwona kartka, jednak sędziowie byli, bez żadnych podtekstów, bardzo pobłażliwi dla mistrza Polski. W efekcie Legia wymęczyła (to dobre słowo!) 1-0 .
Za to nasz Śląsk, który zawsze będzie mi się kojarzył z ulicą Oporowską, z Januszem Sybisem, Zygmuntem Garłowskim, Tadeuszem Pawłowskim i bramkarzem Kalinowskim – walczy znów o europejskie puchary. Skądinąd to charakterystyczne, że w ścisłej czołówce na miejscach 1, 2 i 4 są drużyny z miast, które w 2012 roku (to już prawie 10 lat, a jakby wczoraj!) były organizatorami EURO 2012. Może po prostu tak jest, że ze fakt posiadania super stadionu, jak na polskie warunki, obliguje miasta i właścicieli klubów do stawiania sobie poprzeczki jak najwyżej.
Dosyć o piłce. Teraz pora na siatkówkę. Cały czas nie wiadomo co z Mistrzostwami Świata Kobiet w Polsce w przyszłym roku. Sama oplata licencyjna do federacji światowej FIVB wynosi ponad 10 milionów Euro ! Pojawiają się głosy i oficjalne – znanych dziennikarzy i nieoficjalne – działaczy siatkarskich aby z tego zrezygnować. Jestem zdecydowanie przeciwny takiemu minimalizmowi. Może to bowiem – owa możliwa rezygnacja – wpłynąć na przyznawanie Polsce imprez mistrzowskich w skali Europy i świata w najbliższym dziesięcioleciu. Gra więc jest nie warta świeczki. Lepiej się zmobilizować, znaleźć wspólny język z rządem, aby ten uiścił opłatę licencyjna (lub jej znaczącą część), jak uczynił to z tegorocznymi ME w siatkówce mężczyzn w Krakowie, Gdańsku i Katowicach. Bardzo naiwne jest myślenie, że te blisko 50 milionów złotych (w przeliczeniu) można dostać od rządu, po czym je beztrosko przesunąć na inne cele, chociażby na szkolenie młodzieży. Tego się po prostu nie da zrobić ze względów formalnych choćby. Rząd i budżet to nie jest restauracja, do której wchodzi związek sportowy i sobie wybiera, z menu, to co chce.
Piszę te słowa w Gruzji. Mój poprzedni felieton ukazał się, gdy byłem w Uzbekistanie. Pod różnymi szerokościami geograficznymi, w różnych warunkach klimatycznych i "okolicznościach przyrody"- polski sport zawsze mam i będę miał w sercu.

*tekst ukazał się w tygodniku "Słowo Sportowe" (01.11.2021)