II Piosenka dziadowska

I rób tu porządki! Pierwsza sterta starych rękopisów – i nieuzasadniona przerwa w sprzątaniu.
Napisałam to 27 stycznia 2008 roku, jako drugą z kolei – po „I Piosence dziadowskiej” -  recenzję poczynań światłego rządu Donalda Tuska.
 

Zanim mróz styczniowy dobrze skuje ziemię
Musi plan wykonać platformowe plemię
By za cztery lata nie mógł nikt powiedzieć
Że partyjny beton nie ma na czym siedzieć
 
…Najpierw trzeba wyciąć prawo niepokorne
Potem sprawiedliwość zadusić wraz z orłem.
Wypuścić z więzienia zastępy wyborców
By pomogli w dziele zasiedlania stolców
Oraz dobrze przyjrzeć się tej dziwnej Rzeczy
Którą elektorat niedawno im wręczył:
Pospolite to-to, chore, zidiociałe,
Nie wiadomo czemu ciągle jeszcze całe
Można by podzielić, a organy sprzedać
Żeby Europy nie straszyła bieda
Lub docenić asów obcego wywiadu
I przybliżyć biedę do Kaliningradu
Obcy wywiad może usunąć kłopoty
I na przykład… skrócić służbowe przeloty
Sprawił cud wyborczy, sprawi gospodarczy
Chyba że budżetu na to nie wystarczy
Każda chwila droga i drogie milczenie,
Przyjaźń też kosztuje, zwłaszcza na antenie,
Bo gdy ten monolit zacznie się wykruszać
To zostanie goła poubecka dusza!...
 
 I tylko ta jedna nadzieja dziś świta
Że nie wyjdzie więcej z domu troglodyta
 Bo Naród gnębiony miłością bezdenną
Już przeklina tych, co głosowali w ciemno