Ostatnio, w amerykańskich gazetach, ale nie tylko, można było zobaczyć zdjęcie amerykańskiego generała, który chwalił się rozbiciem islamskiej organizacji terrorystycznej na Bliskim Wschodzie. Niestety, przedwcześnie, bo radykalni muzułmanie jakoś zmartwychwstali i znów weszli nam w drogę. Ja jednak nie o islamie, tylko o owym generale, który, jak wiele osób z życia publicznego USA, dodaje sobie po nazwisku czarodziejskie litery „jr” czyli junior. Pamiętamy skądinąd George'a Bush jr., który dopiero potem narodził się już nie jako „junior”, na którego można patrzeć z góry, ale pełną gębą George W. Bush. Czarodziejskie „W” jako inicjał drugiego imienia ‒ Walker ‒ zastąpiło, ze względów PR-owskich, owego „juniora”. Teraz zresztą Jeb Bush, były gubernator Teksasu, brat prezydenta i syn prezydenta ma niemałe szanse uzyskać nominację Republikanów na strat w ich imieniu w amerykańskich wyborach prezydenckich A.D. 2016.
Oznacza to oczywiście kontynuację tradycji rodzinnej. Czasem nawet w tejże Ameryce zdarzają się rzymskie cyfry po nazwiskach czyli przedstawicieli kolejnego, trzeciego czy czwartego pokolenia funkcjonującego w polityce, w armii, w wymiarze sprawiedliwości, dziennikarstwie, itp., itd. Zatem w Stanach Zjednoczonych dbają o ciągłość i ją podkreślają.
Ale w Europie jest podobnie. Syn słynnego Winstona Churchilla był posłem, dwóch wnuków najwybitniejszego polityka brytyjskiego ostatnich kilku wieków – również. Jednego z nich poznałem w czasie prosolidarnościowej demonstracji przed ambasadą PRL w Londynie w 1988 roku. Churchill junior też tam przemawiał.
W Parlamencie Europejskim jest Beatrix von Storch, bardzo pracowita i kompetentna europosłanka z „Alternatywy dla Niemiec”, zdeklarowana zwolenniczka „pro life”. To w linii prostej wnuczka Johanna Ludwiga Grafa Schwerin von Krosigk (znanego również po prostu jako „Lutz” von Krosigh), który od 1932 -1945 roku był ministrem finansów Niemiec – w tym przez 12 lat szefem tego resortu w III Rzeszy. Po śmierci Hitlera objął w rządzie prezydenta Karla Doenitza funkcję odpowiadającą stanowisku kanclerza.
Ale w europarlamencie jest też już od 2009 roku Monika Hohlmeier – córka znanego niemieckiego polityka, wieloletniego premiera Bawarii Franza Josefa Straussa. Skądinąd, po śmierci jej mamy dzisiejsza europosłanka CSU przez 4 lata pełniła obowiązki „Pierwszej Damy Bawarii”. Zanim weszła do europarlamentu, była przez 18 lat posłanką do bawarskiego Landtagu, a przez 7 lat ministrem stanu odpowiedzialnym za edukację i kulturę. Cóż, geny robią swoje.
Córka centroprawicowego prezydenta Rumunii Trajana Basescu, Elena Basescu była przez pięć lat posłem do Parlamentu Europejskiego. I trzeba przyznać, że w tychże latach 2009-2014 była jednym z aktywniejszych polityków w rumuńskiej delegacji do Brukseli i Strasburga.
Był też wiceprzewodniczący frakcji socjalistów, Robert Goebbels... Ale jako żywo, ów eurodeputowany z Luksemburga nic, ale to nic nie miał wspólnego – poza nazwiskiem ‒ z Josephem Goebbelsem. Mały grubasek, jeśli już miałby być do kogoś podobny, to raczej do tłuściocha Hermana Goeringa niż ascetycznego (zdaje się, że tylko z wyglądu...) Josepha Goebbelsa.
W Polsce nie było dotąd – z racji wojen, okupacji, zaborów i mordowania polskich elit przez sąsiadów z Zachodu i Wschodu – takiej tradycji i takiej ciągłości. Dopiero teraz ona się tworzy.
*felieton ukazał się w „Gazecie Polskiej” (06.05.2015)
- Zaloguj lub zarejestruj się aby dodawać komentarze
- Odsłony: 952