Wiktoria Merkel czyli Polska jako przedmiot

Nie było niespodzianki. Zapewne powstanie teraz wielka koalicja. Merkel potwierdziła swoją dominację na niemieckiej scenie politycznej, ale też straciła swojego koalicjanta (FDP), który bodajże po raz pierwszy nie wszedł do parlamentu. Mówię tu o liberałach. Pytanie dlaczego tak się stało. Być może zadecydował o tym fakt, że liberalizm nie jest receptą na kryzys, a z drugiej strony może chodzić o rewolucję obyczajową. Poszli tak daleko, że to się chyba nie spodobało niemieckiemu społeczeństwu.

Zwycięstwo Angeli Merkel może mieć daleko idące konsekwencje także dla Polski, bowiem już poprzednie kadencje niemieckiej kanclerz pokazały, że traktuje ona nasz kraj przedmiotowo i stawia raczej na porozumienia z Rosją. W tym właśnie kontekście − w mojej ocenie − wygrana Merkel nie powinna specjalnie cieszyć Polaków.

Osobiście wolałbym – co może być zaskoczeniem – żeby większość miała lewica. Z prostego powodu. Przy rządach CDU i CSU jest więcej nacjonalizmu w polityce niemieckiej i jest to polityka generalnie bardziej traktująca Polskę przedmiotowo niż podmiotowo. Dlatego też nie podzielam zachwytu posłów Platformy Obywatelskiej czy PJN-u, którzy wczoraj nie mogli się nachwalić bundeskanzlerin. Ja mam osobiście takie przeświadczenie, że Angela Merkel będzie kontynuowała tą politykę wobec Polski, która przecież zaowocowała porozumieniem z Rosjanami w sprawie gazociągu północnego, decyzją o rozpoczęciu budowy muzeum Wypędzonych w Berlinie, poparciem nie Polski, ale Węgier w kwestii przyznania budowy siedziby miniagendy europejskiego instytutu technologicznego w Budapeszcie, zamiast we Wrocławiu. Niemcy przeforsowali też dla Polski Pakiet Klimatyczny. Wymieniam, tylko te przykłady, ale jest to jedynie wierzchołek góry lodowej. Chociaż Donald Tusk obrał taki strategiczny sojusz z Niemcami, w zasadzie była to ulica jednokierunkowa. My z tego niewiele mieliśmy. Niemcy realizowały po prostu swoje interesy w zasadzie nic nam nie dając. Można powiedzieć, że polityka Angeli Merkel wobec Polski  była realizacją pewnego przysłowia Józefa Piłsudskiego: „Brać, ale nie kwitować”. Oni rzeczywiście brali, ale nie kwitowali. Ja się z tego zwycięstwa specjalnie nie cieszę.