Papież Franciszek nie ma władzy zmienić Bożych Przykazań

Dziesięć Bożych Przykazań otrzymał św. prorok Mojżesz na św. Górze Synaj, a przez Niego wszyscy ludzie i Kościół Boży. Mojżesz, przywódca Izraelitów w okresie ich wyjścia z Egiptu i wędrówki do Ziemi Obiecanej. Żył prawdopodobnie w XIII wieku p.n.e., syn Amrama i Jokebed, brat Aarona i Miriam. Jezus Chrystus Syn Boży tego prawa nie zniósł ale Je w swoim nauczaniu w pełni potwierdził. Nikt nie ma zatem żadnego prawa i żadnej władzy, by te dziesięć Bożych Przykazań zmieniać lub umniejszać, nawet papież Franciszek!
Dlatego jeśli człowiek deklaruje świadomie i dobrowolnie, iż żyje z kobietą w związku cudzołożnym, dopuszcza się cudzołożnych aktów seksualnych, a przy tym nie ma w nim mocnego postanowienia poprawy, znaczy nie podejmuje on przed Bogiem (który zna nasze myśli) decyzji, iż odtąd będzie żył, chce żyć w czystości (białe małżeństwa), taki człowiek absolutnie nie może przystąpić do Komunii świętej, gdyż nawet gdyby odbył spowiedź, jego spowiedź jest bowiem de facto nieważna i pozostaje on obiektywnie w stanie grzechu śmiertelnego. Taki człowiek nie jest oczyszczony! Taki człowiek jest cudzołożnikiem i przez swój czyn pozostaje obiektywnie dzieckiem diabła.
            Już 20 września 2016 r. pisał o tym kard. Raymond Leo Burke który przezornie ostrzegał, że w przypadku konfliktu między nauczaniem papieża, a Tradycją Kościoła, Tradycja jest wiążąca. Zaznaczył wyraźnie: „Władza kościelna istnieje tylko w służbie Tradycji”. Dla poparcia tych b. ważnych tez, przywołał fragment listu św. Pawła, skierowany do Galatów (1: 8).: „Ale gdybyśmy nawet my lub anioł z nieba głosił wam Ewangelię różną od tej, którą wam głosiliśmy – niech będzie przeklęty! Już to przedtem powiedzieliśmy, a teraz jeszcze mówię: Gdyby wam kto głosił Ewangelię różną o tej, którą otrzymaliście – niech będzie przeklęty!”.
Jeśli papież Franciszek zmieniałby jednak mimo to nauczanie Chrystusa Pana, co do wymowy i publicznego rozumienia VI przykazania Bożego, to jest właśnie przeklęty słowami św. Pawła Apostoła! Traci natychmiast wszelką władzę duchową i winien natychmiast się nawrócić, jeśli nie czyni tego jednak, to jest antypapieżem i Kościół katolicki musi wybrać innego papieża, gdyż ten zdradził Boga i nie jest już więcej papieżem, to proste jak drut i jasne jak słońce!
Tymczasem oto papież Franciszek nakazał oficjalną publikację interpretacji „Amoris Laetitia”, otwierających „w niektórych przypadkach” drogę do udzielania Komunii świętej rozwodnikom żyjącym w nowych związkach. Ujawniony właśnie akt papieski z 5 czerwca 2017 r. mówi o podniesieniu do rangi „prawdziwego Magisterium” stwierdzeń zawartych w prywatnych listach Franciszka do biskupów argentyńskich.
Jak napisały m.in. portale ChurchMilitant.com oraz onepeterfive.com, a także watykanista Marco Tosatti, papież nadał oficjalny status listowi z 5 września 2016 r. do biskupa Sergio Alfredo Fenoya, delegata regionu Buenos Aires Konferencji Episkopatu Argentyny, a także sformułowanym przez biskupów z tego samego regionu (również sygnowanych datą 5 września 2016 r.) kryteriom stosowania rozdziału VIII „Amoris Laetitia”.
Otóż dyrektywy biskupów z Buenos Aires interpretują wspomniany fragment papieskiej adhortacji apostolskiej, jako otwarcie możliwości przyjmowania Komunii Świętej „w niektórych przypadkach” przez osoby pozostające w powtórnych związkach, bez zobowiązania ich do życia w czystości. Papież Franciszek wypowiedział się tym razem b. jasno i klarownie: „Dokument jest bardzo dobry i całkowicie wyjaśnia znaczenie rozdziału VIII Amoris Laetitia”. I jeszcze dodał: „Nie ma innych interpretacji”.
O podniesieniu obu listów do rangi Magisterium mówi dołączona do nich w oficjalnym wykazie dokumentów Stolicy Apostolskiej (Acta Apostolicae Sedis – kompendium dekretów, encyklik, nominacji i innych oficjalnych aktów watykańskich) notatka sekretarza stanu Stolicy Apostolskiej, kardynała Pietro Parolina z 5 czerwca 2017 roku. Znalazła się ona na stronie 1074 AAS (uwaga: plik o wielkości 300 MB) pod datą listopad 2016. Głosi w języku łacińskim, że na podstawie decyzji papieskiej zyskują one rangę „autentycznego nauczania”.
Tymczasem mamy tu ujawnioną sprzeczność z Kanonem 915 Kodeksu Prawa Kanonicznego, który głosi: „Do Komunii świętej nie należy dopuszczać ekskomunikowanych lub podlegających interdyktowi, po wymierzeniu lub deklaracji kary, jak również innych osób trwających z uporem w jawnym grzechu ciężkim”.
            Cały wpis jest dostępny na stronie: http://www.pch24.pl/libe…
 
 
List biskupów z regionu Buenos Aires w sprawie „Amoris laetitia”

 
Już 14 września 2016 r. na portalu deon.pl została opublikowana pełna treść głośnego (i chwalonego przez Franciszka) listu biskupów z regionu Buenos Aires w Argentynie, w którym czytamy o możliwości dopuszczenia rozwodników żyjących w ponownych związkach do Komunii świętej. Oto poniżej treść tego Listu:
 
Szanowni Kapłani,
 
Z radością przyjęliśmy adhortację apostolską Amoris Laetitia, która przede wszystkim wzywa nas do darzenia coraz większą miłością małżonków i do motywowania młodzieży, aby ta opowiadała się za małżeństwem i rodziną. To są ważne tematy, które nigdy nie powinny zostać zaniedbane ani przysłonięte przez inne kwestie. Papież Franciszek otworzył różne drzwi dla duszpasterstwa rodziny, a my jesteśmy wezwani do wykorzystania tego czasu miłosierdzia i przyjęcia jako Kościół pielgrzymujący bogactwa, które przynosi nam adhortacja w swych różnych rozdziałach.
Obecnie zatrzymamy się wyłącznie przy rozdziale VIII, ponieważ odnosi się on do „wytycznych biskupa” (AL 300), które mają pomóc w rozeznaniu możliwego dostępu do sakramentów przez niektóre osoby rozwiedzione żyjące w ponownym związku. Uważamy za stosowne, by jako biskupi tego samego regionu duszpasterskiego przedstawić kilka kryteriów minimalnych. Oferujemy je Wam z uwzględnieniem prawa każdego biskupa do ich precyzowania lub uzupełnienia na terenie swojej diecezji.
 
1) W pierwszej kolejności przypominamy, że nie jest stosowne mówić o „pozwoleniach” do przystępowania do sakramentów, lecz o procesie rozeznawania przy towarzyszeniu duszpasterza. Jest to rozeznawanie „osobiste i duszpasterskie” (AL 300).
2) Na tej drodze duszpasterz powinien przekazać szczególnie podstawowe przepowiadanie, czyli kerygmat, który pobudzi i odnowi osobiste spotkanie z Jezusem Chrystusem.
3) Towarzyszenie osobiste to via caritatis. Jest ono zaproszeniem do podążania „drogą Jezusa: drogą miłosierdzia i integracji” (AL 296). Ten szlak wymaga od kapłana okazania duszpasterskiego miłosierdzia, które przyjmuje penitenta, wysłuchuje go uważnie i ukazuje matczyne oblicze Kościoła. Natomiast penitent wezwany jest do przyjęcia czystej intencji i dobrego postanowienia postawienia całego swego życia w świetle Ewangelii i wprowadzania miłości w czyn.
4) Ta droga nie musi koniecznie prowadzić do sakramentów, lecz może skierować ku innym formom ściślejszej integracji z życiem Kościoła takim jak: większa obecność we wspólnocie, uczestnictwo w grupach modlitewnych i formacyjnych, zaangażowanie w różne posługi kościelne itp. (por. AL 299).
5) Gdy jest to wykonalne w konkretnych warunkach danej pary małżonków, szczególnie gdy obydwoje są chrześcijanami kroczącymi drogą wiary, można im zaproponować życie we wstrzemięźliwości seksualnej. Amoris Laetitia nie pomija trudności związanych z takim wyborem (por. AL przypis 329) i pozostawia otwartą możliwość przystępowania do sakramentu pojednania, kiedy się upadnie w tym postanowieniu (por. AL przypis 364 według nauczania Jana Pawła II w liście do kardynała Williama Bauma z dnia 22.03.1996).
6) W innych bardziej skomplikowanych okolicznościach i kiedy nie można było stwierdzić nieważności małżeństwa, wyżej wymieniona opcja może nie być wykonalna. Niemniej jednak jest nadal możliwa droga rozeznawania. Jeśli dochodzi się do rozpoznania, że w konkretnym przypadku istnieją okoliczności łagodzące odpowiedzialność i winę (por. AL 301-302), szczególnie jeśli bierze się pod uwagę dobro dzieci z nowego związku, Amoris Laetitia otwiera możliwość przystąpienia do sakramentów: pojednania i Eucharystii (por. AL przypisy 336 i 351). One dzięki sile łaski przyczyniają się do dalszego dojrzewania i wzrostu takich osób.
7) Należy jednak unikać rozumienia tej możliwości jako nieograniczonego dostępu do sakramentów dla osób żyjących w sytuacjach nieregularnych albo uznania, że jakakolwiek sytuacja to usprawiedliwia. Proponuje się natomiast rozeznanie, które pozwoli ocenić odpowiednio każdy przypadek. Na przykład szczególnej ostrożności wymagają sytuacje „nowego związku zawartego po niedawnym rozwodzie" lub "kogoś, kto wielokrotnie nie wypełniał swoich zobowiązań rodzinnych” (AL 298). Odnosi się to również do swego rodzaju apologii lub afiszowania się z własną kondycją, "jakby była częścią ideału chrześcijańskiego" (AL 297). W tych trudniejszych sytuacjach jako pasterze powinniśmy towarzyszyć z cierpliwością, szukając jakiejś drogi integracji (por. AL 297, 299).
8) Zawsze jest ważne, aby osobom żyjącym w sytuacjach nieregularnych wskazywać drogę do stanięcia w swym sumieniu przed Bogiem. Do tego pożyteczny jest „rachunek sumienia” proponowany przez Amoris Laetitia (AL 300), szczególnie odnośnie do tego, „w jaki sposób zachowywały się wobec swoich dzieci” i opuszczonego małżonka. Gdy doszło tu do niesprawiedliwości, która nie została naprawiona, dopuszczenie do sakramentów byłoby szczególnie gorszące.
9) Może być niekiedy wskazane przystępowanie do sakramentów w sposób poufny, zwłaszcza gdy przewiduje się jakieś sytuacje konfliktowe. Jednocześnie nie można zaniedbywać prowadzenia wspólnoty do wzrastania w duchu zrozumienia i przyjęcia, co nie może jednak wiązać się z powstaniem zamieszania odnośnie do nauki Kościoła na temat nierozerwalności małżeństwa. Wspólnota jest narzędziem miłosierdzia, które jest „niezasłużone, bezwarunkowe i bezinteresowne” (AL 297).
10) Rozeznawanie się nie kończy, ponieważ „jest dynamiczne i zawsze powinno być otwarte na nowe etapy rozwoju i nowe decyzje pozwalające na zrealizowanie ideału w pełniejszy sposób” (AL 303) według „prawa stopniowości” (AL 295) i z zaufaniem w pomoc łaski Bożej. Jesteśmy duszpasterzami, dlatego pragniemy przyjąć słowa papieża: „Zachęcam duszpasterzy, aby słuchali z miłością i spokojem, ze szczerym pragnieniem, aby dojść do sedna dramatu osób i zrozumieć ich punkt widzenia, aby pomóc im żyć lepiej i rozpoznać własne miejsce w Kościele” (AL 312).
 
Biskupi regionu Buenos Aires, 5 września 2016 roku
 
 Tekst hiszpański ze strony aica.org (Agencia Informativa Católica Argentina)
 Tłumaczenie: Wojciech Bojanowski SJ
 
Powyższy List jest dostępny pod adresem:
https://www.deon.pl/186/…