Czy Grzegorza Brauna także obejmie wyrozumiałość sądów?

Dzień dobry, demokratyczna Polsko! To ja, Twój parlamentarny sprawozdawca. Niemal z epikurejską euforią dołączam do grona lansjerów z wolnych mediów. I Tak, jak starożytni rzymianie datowali dzieje ad urbe condita, ogłaszam drugi cud nad Wisłą, czyli początek ery kalicji 15 października.
Gwoli jasności śpieszę wyjaśnić, że natchnienie do tak błyskotliwej inwokacji zaczerpnąłem z sejmowych wystąpień klonów pstrokatej koalicji w trakcie tury pytań do premiera Donalda Tuska, na które zresztą boss bosównie raczył odpowiedzieć z trybuny. Może i słusznie, bo w większości były to czołobitne hołdy uwielbienia dla jego geniuszu. Ba, w aktach strzelistych niektórych posełek dźwięczały wręcz nutki erotyczne.
Zalewany falami emocji buzującymi pod sejmową kopułą pomyślałem, że ceniący pluralizm marszałek Hołownia powinien ustawić obok mównicy jeszcze dwa meble stosowne do wyrażania ekspresji w pełnej skali, klęcznik i łoże z baldachimem, no, ewentualnie z moskitierą.
Aż dziw, że w tej kipieli wazeliny nie padło określenie rewolucja październikowa. Ale i tak klakierzy nie zawiedli. Teraz symbolem wyborczego tryumfu jest hasztag: pokolenie 15 października. Skąd ja znam ten target plus minus trzydziestolatków? Między innymi z występów w teleturniejach, bo wśród uczestników dominuje właśnie ta grupa wiekowa, a zwłaszcza jej najbardziej operatywna, przebojowa, pewna siebie, awangarda.
To właśnie taki październikowy pokoleniowiec ulokował między starożytnością a renesansem epokę brązu. Inny przeniósł Bramę Floriańską do Torunia. Rezolutna panienka stwierdziła, że furażerka to wóz drabiniasty. Pewien smakosz pizzy nie słyszał o bryzolu. A jego pokoleniowa koleżanka odgadła, że słowem łączącym wagę opakowania ze starym sprzętem pralniczym jest pralka Frania. Z dat wyznaczających kamienie milowe naszej historii broni się jeszcze, choć z trudem, rok 1410, może dlatego, że te cyfry określają również proporcje ingrediencji do pędzenia bimbru. I kim, do diaska, był Kmicic?
Signum temporis. Progres wymazuje fundamentalne zapisy zmurszałego kanonu wiedzy, niezbędnej niegdyś człowiekowi na poziomie. W ich miejsce wciska upodobanie do kreskówek, komiksów, gier planszowych, sushi i late ze starbusia… Wkrótce prymusi awangardy marzący o kwadracie w miasteczku Wilanów, będą tłumaczyć słynny okrzyk: „Hannibal ante portas!”, jak niegdyś gimnazjaliści pod koniec XIX wieku, że Hannibal nie nosił spodni.
Żarty, żartami, ale zamierzam wygrzebać z pawlacza moją ulubioną w dzieciństwie grę strategiczną: „Wędrowały krasnoludki”, bo trzeba, nomen omen, wędrować z duchem czasu, choć nieraz chciałoby się dać mu w pysk. Jeśli ktoś stwierdzi, że duchowi nie sposób dać w pysk, bo to zjawa eteryczna, dowiedzie, że otrząsnął się już ze zmurszałego kanonu. Tam bowiem znalazłby kultowy cytat z „Fantazego”: „Duchowi memu dała w pysk i poszła”.
Teraz jeden akapit serio. Propaganda generatorów rzeczywistości urojonej usiłuje prezentować sukces wyborczy lewicowej koalicji jako wydarzenie epokowe. A w konkretnych liczbach sytuacja przedstawia się następująco. pośród 28 milionów uprawnionych do głosowania, na pstrokatych głosowało 11 milionów, na biało-czerwonych 7, olało wybory 10. Nie potrafię oszacować, ile narodu było w owych jedenastu milionach populacji, a ile w siedmiu. Ale tak czy owak koalicja nie ma poparcia większości społeczeństwa. Ot, standard typowy dla wszystkich demokracji parlamentarnych I nie tylko, gdyż nawet tysiącletnia Rzesza przetrwała zaledwie 12 lat.
Na koniec odejdę od refleksji na temat banalnej w gruncie rzeczy powyborczej pospolitości. I zanurzę się w transcendencję. Wszyscy ministrowie rządu Mateusza Morawieckiego kończyli przysięgę u prezydenta prośbą: Tak mi dopomóż Bóg. W gabinecie Donalda Tuska takich osób było osiem, głównie z PSL i z Trzeciej Drogi oraz, ku memu zaskoczeniu, Tomasz Siemoniak.
I nim w blasku świec chanukowych pojawił się Grzegorz Braun, zastanawiałem się, jak głębokie sekularyzacyjne zmiany poczyni nowa władza. Co z klauzulą sumienia? Co z karami za obrazę uczuć religijnych? Co z wyprowadzeniem religii ze szkoły i pensjami dla katechetów? Co z kapelanami rozmaitych formacji mundurowych?
Do tej pory bowiem wiele decyzji należało do sądów, które hurtowo uniewinniały bluźnierców drących egzemplarze Biblii,wieszających genitalia na krzyżach, parodiujących msze święte, profanujących kościoły… Teraz być może takie wyroki będą miały pieczęć świeckiego państwa.
Aż tu nagle Braun zdmuchnął gaśnicą piankową świece chanukowe zapalone w gmachu parlamentu. Z niesłabnącym zainteresowaniem czekam na ostateczne werdykty w tej sprawie, zwłaszcza, że kary finansowe nałożone na tego osobnika przez marszałka sejmu spłynęły po nim jak woda po gęsi, bo w godzinę internauci zebrali dla posła ponad 50 tysięcy złotych.
 
Sekator
 
PS.

- Podobno literat pomagający Donaldowi Tuskowi pisać  exposé stracił robotę ekscytuje się mój komputer, - bo podrzucił mu do zacytowania cały list samobójcy, który kilka lat temu, naturalnie za czasów pisowskiego reżymu, podpalił się przed Pałacem kultury. Nic to, że epistoła brzmiała jak wstępniak z „Gazety Wyborczej”. Istotne, że oceniający  exposé Mariusz Błaszczak przypomniał premierowi, że za jego panowania także jakiś nieszczęśnik podpalił się pod Urzędem Rady Ministrów.
- Nie wierz w plotki - studzę entuzjazm Eustachego. - Premier Tusk jest uosobieniem łagodności i wiele wybacza swoim współpracownikom.