I cośmy zrobili z tymi wyborami? - #8 rozkład języka

Plutokratyczno – oligarchiczna władza stara się, oprócz skutecznego przekupienia osób na stanowiskach, wpłynąć na psychikę ludzi, na ich myślenie, postawy, strukturę osobowości. Dzieje się to na 6 sposobów, można powiedzieć, że jest 6 „kierunków natarcia”, zmierzającego do degradacji człowieka, do uczynienia go niezdolnym de skutecznych reakcji.

Kierunki natarcia – #5 – rozkład języka, bełkot i podmiana znaczeń

Myślimy słowami. Koniec kropka. Urodzony ponad 2 500 lat temu chiński myśliciel znany obecnie jako Konfucjusz, tak przedstawiał wagę języka, w dialogu między władcą a mędrcem (Annały 13.3)

    – Gdybyś miał objąć rządy w państwie, co byłoby twoim najważniejszym i pierwszym zdaniem? – zapytał Zilu
    – Naprawa słów – odpowiedział mędrzec.
    – Jak to? Jak to miałby poprawić stan spraw w państwie?
    – Kiedy słowa nie są właściwe, wtedy mowa rozmija się z rzeczywistością. Kiedy mowa rozmija się z rzeczywistością, działania nie przynoszą oczekiwanych rezultatów. Kiedy działania nie przynoszą oczekiwanych rezultatów, cnoty przestają mieć sens. A gdy cnoty nie istnieją, to kary przestają odnosić skutek i wszystko popada w bezład i zniszczenie.
Jeśli chcemy zniszczyć zdolność porozumienia się, zdolność rozumienia, zdolność skutecznego działania, to należy „wykoleić” język. Dzieje się to generalnie na dwóch drogach.

Po pierwsze wprowadza się powszechnie do języka „bełkot”. Kolista logika, pojęcia i słowa nie mające odpowiedników w rzeczywistości, konstrukcje budowane ze słów, które de facto – nie znaczą nic rzeczywistego. Bełkot tworzy środowisko, w którym niczego nie da się zrozumieć i nie da się dogadać, bo idąc za wskazaniami używanych w bełkocie słów i konstrukcji, trafiamy wyłącznie na następne słowa i konstrukcje, i nigdy nie docieramy do rzeczywistości.

Kto jest kobietą? Ten, kto uważa się za kobietę. T0 znaczy, za kogo? Za kogoś, kto uważa się za kobietę.

„Ukraina wstrzymała skargę przeciwko Polsce do WTO„. Ale przecież nie istnieje procedura, czynność, „wstrzymywania skargi” złożonej do WTO. To o czym informuje taki tytuł zamieszczony dla czytelników? O niczym. To jest bełkot. Dalej piszą, że „Ukraina jednak nie wycofała skargi do WTO”, ale negacja, nie odnosi się do wcześniejszego twierdzenia, którego przedmiotem było „wstrzymanie”, a nie „wycofanie”. Kolejny bełkot. „Brytyjczycy wspierają Polskę przed Rosją” – w kółko bełkot. Celowy, zamierzony, powtarzany. Bełkocą media, stale bełkocą politycy. Wszystko jest tym samym i jednocześnie nic nie znaczy.

Drugim procesem niszczenia języka jest -- p o d m i a n a  znaczeń słów. Ty po prostu – – n i e  – – w i e s z – – co to znaczy. Kobieta. Pandemia. Normalność. Rozwój. Prawda. Proces podmiany zaczyna się zwykle od „wzbogacenia” używanych pojęć, od rozdymania znaczenia słów, którym nadaje się „szerszy wymiar”, „prawdziwsze i głębsze znaczenie”. To już nie jest tylko sprawiedliwość, to jest sprawiedliwość społeczna. To nie jest zwykły rozwój, to jest lepszy rozwój – rozwój zrównoważony. To już nie jest rodzina, to jest nowoczesna rodzina, patchworkowa rodzina.

Postulaty resetu, przebudowy, odbudowy, dotyczą zanegowania starych znaczeń, oryginalnych znaczeń słów. Czy nowa normalność, to jest w ogóle – normalność? A jeśli nie, to czemu używane jest pojęcie „normalność”, na opisanie nienormalności? Bo dokonuje się podmiany znaczenia słowa. Przed 2009 rokiem ludzkość wiedziała, co to jest pandemia. Wiedziała, bo w pamięci ludzi przetrwały i plagi Justyniana, i czarna śmierć z 1346 roku, która wybiła blisko połowę ludności Europy. Ludzie dobrze wiedzą, wiedzieli, co to jest pandemia i dlatego z tym słowem związana jest odczuwana przez nich groza sytuacji. Ale znaczenie, desygnat, tego słowa „oni” podmienili. Znaczenie używanych przez nas słów, nie bierze się zatem z pamięci doświadczeń ludzkości, nie bierze się z czytelnych, niezmiennych definicji. Bierze się z wtłaczanych nam przez „nich”, dowolnych zupełnie treści, jak kobieta czyli człowiek z penisem.

Pojęcia coraz bardziej stają się wydmuszkami. Za słowami często nie stoi nic albo stoi coś innego, niż stało pierwotnie. Język to zgliszcza i dymiące pobojowisko, na którym pod wpływem medialnego i „edukacyjnego” bombardowania rozpadają się kolejne struktury ludzkiego doświadczenia ujmowane w słowa. Bełkot i podmiana znaczeń sprawiają, że używanie języka, mówienie i myślenie, stają się zdegenerowane, nie służą już temu czemu do czego są przeznaczone: rozumieniu, poznaniu, komunikacji. Służą oślepieniu, ogłupieniu, rozbiciu komunikacji.