Elyty akademickie równają do Bridget Jones

Otóż nie przeceniając naturalnie mojego doniosłego wkładu w rozwój politologii, socjologii oraz szydełkowania, przypomnę, że to ja udowodniłem empirycznie, teoretycznie i organoleptycznie wpływ polityki na wszystkie dziedziny życia, czyli na całokształt. Zaś sprzężenie zwrotne sprawia, że wszelkie ingrediencje ludzkiej aktywności i bierności wyciskają swe piętno na polityce. Moi, pożal się Boże, oponenci gardłują, że powyższa rekonstrukcja mechanizmów spajających(?) rzeczywistość ma sens jedynie wówczas, jeśli uznamy politykocentryzm za istotę wszechrzeczy. Ależ oczywiście, bowiem inna istota wszechrzeczy nie istnieje…
Coraz częściej dziękuję losowi, że uchronił mnie przed wdepnięciem na wertepy kariery naukowej. I nie muszę dorzucać swoich trzech groszy, a la pierwszy akapit, do zidiociałego bełkociku progresywnej doktoratury i profesury. Wprawdzie podświadomie czuję, że moje konserwatywne, że zacytuję Gretę Thunberg, bla, bla, bla, nie ulegałoby absolutnemu skretynieniu, lecz na szczęście nie muszę tego potwierdzać w praktyce, gdyż magister nie jest tytułem naukowym.
Teraz powinienem zainaugurować apel poległych w zmaganiach z powinnościami akademickiej rzetelności. Podobno część owych progresywnych elyt, nim przepoczwarzyła się w pimkowate zombie, wyruszyła z Bridget Jones w poszukiwaniu rozumu. Ale jakoś nie obrodził. A to co na pastwiskach przypominało im zwoje mózgowe, jako żywo nie wypadało krowom z głów.
Jednak z wrodzonego lenistwa i z powodu sklerozy tym razem jeszcze poprzestanę na ogólnikach. Po prostu nazwiska większości głosicieli i głosicielek prawdy objawionej zbyt szybko ulatują mi z pamięci, a ich notowanie mnie męczy. Tym bardziej, że to towarzystwo tworzy dość homogeniczną pulpę, rodzaj swoistej grzybni. A beka z doktórki Spurek czy Kasi, nie mylić z babcią Kasią(chociaż czemu nie?) staje się już nudna.
Ostatnio wszak utkwił mi w pamięci wywód habilitanta Piotra Osęki. Nie tyle przez skojarzenie z nazwiskiem znanego niegdyś publicysty, ile z potrawą. Facet wysmażył niestrawny niczym podeszwa stek bredni. Musiałem zatrzymać samochód, gdyż prowadzenie przy akompaniamencie jego wywodów ziejących z pewnego rynsztokowego radiowęzła, stanowiło zagrożenie dla ruchu. A kolejne profesorki z awangardowego miotu czekały już w blokach startowych.
Na koniec refleksja o zależności punktu widzenia od, wiadomo. Przez wiele zim telewizja publiczna nadawała skokom narciarskim wyjątkową rangę. Eksperci gaworzyli w studio godzinę przed i godzinę po każdych zawodach. Egzaltacja sprawozdawców sięgała zenitu. Dlatego wybierałem bardziej stonowane transmisje Eurosportu. W tym sezonie skoki trafiły do TVN. I stojące na antypodach stacje zamieniły się rolami. W TVP skoki zdegradowano do informacji w wiadomościach sportowych. W telebimie opozycji wręcz odwrotnie, urosły w gigantyczną dyscyplinę fascynującą cały świat. Wigor w TVP odzyskają na chwilę w lutym, w trakcie igrzysk w Pekinie. Oto jak skrzecząca pospolitość ma się do medialnego zadęcia.
 
Sekator
 
Ps.

- Co to są pimkowate zombie - pyta mój computer.
- Indywidua poległe w zmaganiach z rozumem - wyjaśniam Eustachemu - przepoczwarzają się w zombioidalne klony profesora Pimki, groteskowego belfra wymyślonego przez Gombrowicza, tyle, że a rebours, bo pierwowzór był konserwatystą.