Zdjęcie 18/253: Kościółek

Czeka .Na co? By oblepić go tęczowymi symbolami,a może podpalić lub wkroczyć z szyderczym transparentem? Dziś już nie interesuje malowniczość jego położenia,zabytkowość,możliwość pomodlenia się z dala od zgiełku.

Czy był Pan kiedyś w okolicach Augustowa? Dawniej z Suwałk do Lublina przez Białystok jeździł taki pociąg nocny, o którym mówiło się, że nie wiadomo czy w danym momencie stoi czy jedzie. Ludzie mogli zbierać grzyby w lesie nie przerywając podróży. Zwykle nad samym ranem w lesie robiła się taka mgła, że nie tylko nie było widać wyraźnie drzew przy torach, ale nawet sam pociąg wydawał się jakiś taki nierealny, unoszący się w przestworzach wśród płynącej mgły. Dodam, że najczęściej pociąg ciągnął parowóz. Jednak mgła oglądana z okien pociągu i w obiektywie aparatu, to tylko wrażenie mgły. Żeby poznać jej smak i samą istotę, należałoby się raczej w niej osobiście zanurzyć. Ale wróćmy w drugą stronę po tych torach. Pociąg ten dojeżdżał do Augustowa, a przed nim była taka mała stacyjka na samym skraju puszczy. Gdy wchodziło się w lasy wszędzie wokół drogi rozpościerały się rowy z wodą, bagienka, bagna, a dalej nawet małe urocze jeziorka. http://www.fallingrain.c… Można było tam rozbić namiot i obozować. Kiedyś pojechaliśmy tam z rodzicami na wakacje. W lesie był obóz młodzieży z liceum rodziców. Niebezpiecznie było pozostawiać podróż, czy powrót do obozu na godziny po zapadnięciu zmroku, bo mgła w tamtym regionie bywa tak gęsta jak mleko, jednak w tych pięknych okolicznościach przyrody niemożliwe było powstrzymanie się od spacerów oraz grzybobrania. Naszą uwagę przykuły wielkie czerwone żurawiny, które rosły wszędzie w nieco podmokłym lesie. Po zebraniu trzech kanek postanowiliśmy ruszyć dalej i wtedy zaczęło się ściemniać. Pierwsze wrażenie to była wszechobecna rosa, która pokrywała każdy niemal listek oraz miejscami kłęby mgły. Rosa, kłęby mgły, zapadający mrok, dojmujący chłód i coraz bardziej odległy cel podróży. Czysty ambient. Samochodem (Syrenką) wyjechaliśmy z lasu na drogę asfaltową i wtedy zaczął się prawdziwy horror. Mgła zgęstniała tak szybko, że nie można było już na drodze zobaczyć nic dalej niż jakieś ruchome cienie 10 metrów z przodu. W świetle reflektorów wydawało się, że jedziemy wprost na wielką ścianę. Świecąc latarką w górę było widać jak mgła majestatycznie nad nami płynie niczym rzeka. Czuło się jak w jakimś tunelu, a pomimo chłodu panował specyficzny zaduch. Zapach podobny do zapachu mazurskiej śluzy. Poruszaliśmy się drogą naprzód w ten sposób, że mama szła przed samochodem i pokazywała drogę. Trwało to bardzo długo. Nie pamiętam co było dalej, bo wkrótce poszliśmy z bratem spać, a rodzice walczyli z mgłą dalej. Obudziliśmy się rano w przytulnym łóżku. Taką mgłę widziałem tylko trzy razy w życiu. Wtedy koło Augustowa, nad jeziorem na Mazurach i w Bieszczadach. https://www.youtube.com/…