Czy jesteśmy już na beczce prochu?

Zacznę od truizmu. Ludzie co do zasady są różni. Jedni na wieść o zbliżającym się huraganie, zaczynają przygotowywać swój dom na jego przyjście. Zabezpieczają okna deskami, przywiązują różne drobne rzeczy, zakupują prowiant na kilka dni, sprawdzają czy stary generator prądu działa. Niestety takich w Europie obecnie mamy niewielu. Drudzy z zaciekawieniem pytają co to jest huragan i biegną kasować z karty pamięci aparatu cyfrowego, czy nawet telefonu komórkowego stare zdjęcia aby zrobić na niej miejsce dla folderu „huragan”. Można zauważyć dominację takich person w obecnej Europie. Jest wreszcie grupa trzecia. Która wobec zbliżającego się huraganu, stwierdza, że teraz nic już nie jest ważne bo i tak „życie nasze skinienia nie warte”, więc te ostatnie dni przed huraganem pragnie przeżyć w miarę burzliwie, najlepiej na nie swoim majątku w myśl hasła „El viva de l’arte”. Takie osoby obserwujemy oglądając zamieszki w Londynie. Dominacja grupy drugiej, zmarginalizowanie pierwszej i rozpalenie trzeciej pozwala nam na wysunięcie przypuszczenia, że nasz kontynent znów jak w 1939, 1914, 1789, 1618 roku zaczyna przypominać beczkę prochu.

Truizm drugi. Ludzie, nie ważne od swojego położenia materialnego, intelektualnego czy duchowego zachowują się stosownie do tego stanu racjonalnie. To, że nam się wydaje, że ktoś zachowuje się nieracjonalnie spowodowane jest tym, że przykładamy do niego swoją miarę racjonalności zapominając o tym, że racjonalny muzułmanin ma kilka żon, bo to zwiększa jego pozycję w jego społeczeństwie, a racjonalny europejczyk ma żonę jedną, bo za drugą grozi mu kara więzienia za poligamię.

Jeżeli więc po stronie europejczyków słychać głosy o tym, że eksperyment multi-kulti się wypala, to równie dobrze o tym wiedzą, ci którzy z tego eksperymentu sowicie czerpali, czyli Afrykańczycy i inne ludy przybyłe do Europy z b. krajów kolonialnych. Doskonale zdają sobie sprawę, że kwestią czasu jest, kiedy w Europie pojawi się kolejny „Breivik”, nie koniecznie w wersji patologicznej z bronią maszynową i strzelający do losowo-wybranych osób, ale w łagodniejszej wersji parlamentarnej, który w parlamentarnym głosowaniu pozbawi ich przywilejów płynących z multi-kulti. Ponieważ nie słychać nigdzie w Parlamentach Francji, Włoch czy Wielkiej Brytanii o partiach imigrantów, więc na forum parlamentarnym ich sprawa będzie przegrana. To, że być może lewica europejska dzisiaj reprezentuje ich interesy jest sprawą raczej przypadku, niż prawdziwego reprezentowania interesów imigrantów przez lewicę. Która zdradzi ich interesy tak samo łatwo jak przyszło niegdyś niemieckim socjalistom, sprzed jeszcze I Wojny Światowej w głosowaniu popierać rozpętanie I Wojny Światowej.

Na naszą europejską beczkę prochu bez wątpienia wpływ ma także kryzys gospodarczy. Tu też odwołamy się do prostego przykładu. Jeżeli jest się właścicielem XIX wiecznego ordynacji magnackiej i na tą ordynację przychodzi kryzys, i trzeba dokonać redukcji wydatków, czyli płac, czyli zwolnić trzeba ludzi, to kto będzie szedł w I kolejności do zwolnienia ( i proszę nie sypać pomysłami rodem z gospodarki III RP, że na początku zwalniamy tych gorzej wykształconych, tylko sprawą rozsądnie przemyśleć). Czy do zwolnienia pójdzie ekonom gospodarstwa czy podczaszy dworu? Czy zwolnimy robotników folwarcznych czy panie od kąpieli, czy zwalniamy muzyków czy jakiegoś konstruktora, który gdzieś w szopie na naszym folwarku co rusz coś konstruuje. Generalnie dzisiaj cięcia pójdą w strefę usług, w której żyją i z której żyją imigranci. Jeżeli nawet ktoś powie, że imigranci pracują także w przemyśle, to należy mieć na uwadze, że europejczyków których wypchnie się z usług, trzeba będzie dla nich zrobić miejsce właśnie w przemyśle. A i tak nie zmieścimy wszystkich i pozostałych trzeba będzie wysłać na wojnę.

Imigranci doskonale z możliwości takiego obrotu sprawy doskonale sobie zdają sprawę. W związku z czym w Londynie postanowili wzorem starożytnych Wandalów pozostawić materialne pamiątki po swojej tam bytności, tudzież wzorem innych Wandali z XX wieku, zwanych RKKA, zabrać część pamiątek do siebie do domu. Człowiek bowiem nic a nic się przez tysiąclecia nie zmienia i po prostu lubi coś dostać i mieć, zwłaszcza gdy jedynym warunkiem aby dostać, jest jego wola użycia własnej siły. A gdy jego siła nie natrafia na żadną inną siłę… nawet państwa… Chociaż zawsze trzeba pamiętać, że komornik który będzie chciał egzekwować zobowiązania chociażby od takiego Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii czy Stanów Zjednoczonych będzie musiał być uzbrojony w broń atomową, bo tam jeden Zubrzycki nie starczy.

Czy „lud londyński” chce rozmawiać o reformie państwa? Czy z „ludem londyńskim” będzie się dało porozmawiać o konieczności reformy, oszczędności. Obawiam się, że większość z nich nie zrozumie nawet znaczenia Churchillowskich słów o pocie, krwi i łzach. Ci którzy zaś te słowa doskonale rozumieją obecnie dopiero przygotowują się do nadejścia huraganu i to czy przetrwamy ten huragan zależy właśnie od dzielności tych ludzi.