Hoppegarten Kwik - Zawiść.

Katarina Imperatrica lezala przede mną w pełnej krasie. Kopnąłem ja od niechcenia czubkiem buta.

Była pelna.

Ktoś ją zgubił tu w tym malym parku obok cesarskiego dworca Hoppegarten.

Stanalem i rozejrzałem się wokoło.

Bylem sam. Nie licząc ptactwa pieprzacego się w krzakach - sądząc po odgłosach.

Zastanawiałem się przez chwilę czy podnieść ja i sprobowac jej wartosc.

Od pewnego czasu zajmowalem się projektem budowy farmy fotowoltaicznej na swojej ziemi.

Dlaczego niektore narody odnoszą sukcesy ?

Inne natomiast włoka sie w tyle i taplają w bagnie ciągłej niemożności.

" Waldek nie pomysl, że to z zawisci "

Miałem kilka hektarów ziemi piątej i szóstej klasy, które idealnie nadawały się do takiego projektu.

" Ja z Ala postanowilismy nie zgodzić się na to byś na swojej, graniczacej z naszą dzialce postawił farmę fotowoltaiczną."

Pozadliwie patrzyłem na rozpostarta w pełnej krasie Katarine Imperatrice a ona leżała milcząc zakopana do połowy w ziemi i przykryta zeszłorocznym lisciami.

" Dowiedziałem się, że w okolicach takich farm giną pszczoly "

Mój serdeczny przyjaciel, ktory wiekszosc zycia spędził na morzu i na pszczołach się tak znał jak ja na zwyczajach albańskich chlopow zatrzymał cały projekt.

Jednym z powodow polskiej niemoznosci wybicia się ponad przecietosc są:

Zawiść
i

Ignorancja.

Katarina Imperatrica byla ciepła i słaba.