Odc. 43. Czy my się obronimy przed tymi szaleństwami?

Zbliża się czegoś kres. Zauważalne złowrogie znaki tu i ówdzie wskazują, że co prawda jest gorzej niż było, ale znacznie lepiej, niż będzie. Jesteśmy świadkami historii, która będzie zapamiętana na pokolenia. Zapewne co niektórzy królowie, gdyby tylko mogli, wstaliby z grobów i pociągnęli za sobą swoich poddanych - ale dzisiaj już nie czas na epokę królów... Bardzo współczuję tym uchodźcom, którzy mają uczciwe zamiary i autentycznie potrzebują pomocy ale mam obawy co do tego, ilu ich tak na prawdę jest. Nie mam uprzedzeń do ludzi innych wyznań, pod warunkiem, że szanujemy się wzajemnie. Ale czy tutaj wzajemny szacunek jest możliwy? Nie wiem. Europa, za chwilę Polska zmieniają się w niepokojący dla mnie sposób. Ścierają się coraz bardziej dwa światy, które nie rozumieją siebie nawzajem i raczej nigdy się nie zrozumieją. Dwa przeciwstawne bieguny dosłownie wszystkiego. Od zwyczajnej mentalności, podejścia do obowiązków, do pracy, do rodziny, do kobiet, po podejście do spraw społecznych, państwowych, do religii, do życia. Z jednej strony "cywilizowany świat" – jak to śmiesznie brzmi w tej chwili - któremu zamarzyło się zawładnąć ropą, zaprowadzić demokrację tam, gdzie to z góry nie było możliwe, odkryć bronie, które nie istniały, sprywatyzować wodociągi, reformować kraje, które były niezadłużone, a z drugiej strony świat okropnie wściekły na tych, którzy tę demokrację i ten nowy niby nowoczesny ład wprowadzać chcieli. Taka wściekłość nie wróży nic dobrego. Dziwi w tym wszystkim postawa Papieża, biskupów. Mamy przygarniać? Pomagać? Za co? Za zgwałcone żony i córki? Za głowy nadziane na pale? Za doły śmierci? Nie twierdzę, że to byłaby prawidłowość, ale nie mogę zaprzeczyć temu, że to nam nie zagraża! Czy to nadstawianie drugiego policzka nas nie zgubi prędzej, niż myślimy? A co, jeśli to wszystko krok po kroku ktoś sobie zaplanował i teraz wdraża w życie? Czy my jesteśmy się w stanie przed tym jakkolwiek obronić? Czy my w ogóle mamy taką możliwość? Czy zgodnie z naszą religią chrześcijańską, katolicką pozostanie nam już tylko gorliwie odmawiać żal za grzechy... i mieć nadzieję na ich przebaczenie. A w kluczowej dla nas chwili nie wyrzec się Jezusa i dostąpić zbawienia? Pan Bóg pięknym ten świat stworzył. I ten świat pięknym był. Dopóki nie zaczął rządzić nim pieniądz i banda psychopatycznych wykolejeńców, którzy nabrali przekonania, że mogą wszystko.