Kłopoty z Unią

Pan Ryszard Czarnecki w artykule zamieszczonym w „niezależnej.pl” 22 stycznia pt. „Sukcesy i klęski /głównie/ UE w 2010” zwraca uwagę na chaos w przygotowaniach do polskiego przewodnictwa w Unii, a szczególnie na brak określonych priorytetów prezentowanych przez Polskę. Omawiając różne poglądy na ten temat uznaje że wzorem Węgrów warto zainicjować program bałtycki. Nie wchodząc w meritum sprawy można tylko nadmienić że program bałtycki jest już realizowany wspólnie przez Niemcy i Rosję z wyraźnym zamiarem wyeliminowania Polski.

Można oczywiście czynić starania o stworzenie takiego układu państw bałtyckich który uniemożliwiałby tworzenie faktów dokonanych przez poszczególne kraje ze szkodą dla innych, tylko że akurat w tej sprawie jesteśmy Polakiem mądrym po szkodzie i żaden lokalny układ nie jest w stanie przełamać niemiecko rosyjskiej zmowy w rejonie Bałtyku.

Prezentowanie większej ilości priorytetów ma słabą stronę w postaci rozproszenia energii i stwarza niechętnym możliwość wyboru czegoś za coś, nie mówiąc już o możliwości pozornego załatwienia sprawy przez powołanie jeszcze jednej niewydolnej struktury unijnej. Chciałoby się zapytać: jakie konkretne korzyści mamy z trójkątów „Weimarskiego” czy „Wyszehradzkiego” ?

To samo może być z wielokątem bałtyckim.

Przechodząc do realiów Polska powinna się skupić na realizacji nie wykonywanych dotąd podstawowych założeń UE dotyczących wspólnego rynku unijnego. Produkt globalny gospodarki unijnej może być bez większego wysiłku zwiększony przynajmniej o 10% tylko na zasadzie zwiększenia obrotów wewnętrznych. Wystarczy że UE zmniejszy import produktów przemysłowych z krajów które nie stwarzają warunków dla równoważnej wymiany, jak choćby Chiny, Indie czy Rosja. Sztandarową pozycją są tu wyroby przemysłu lekkiego, elektronicznego, budownictwo okrętowe, ale też i niektóre półfabrykaty i produkty żywnościowe.

Obama mimo chińskiej penetracji amerykańskiej gospodarki za pomocą wykupienia znacznego portfela amerykańskich obligacji o wartości przeszło 900 mld. dolarów domaga się twardo wyrównania warunków wymiany dla umożliwienia amerykańskiego eksportu do Chin. Nota bene owe 900 mld. dolarów to tylko niecałe 7 % amerykańskiego długu publicznego wynoszącego 14 bilionów dolarów. Europa nie ma takiego straszaka na karku a mimo to poddaje się bez walki ekspansji wschodnio azjatyckich „tygrysów”.

Drugim czynnikiem który powinien wpłynąć na poprawę sytuacji gospodarczej i społecznej w krajach UE jest wewnętrzna dynamika rozwojowa której celem jest realizacja idei prawdziwej wspólnoty narodów europejskich dla zachowania i rozwoju chrześcijańskiej kultury europejskiej.

Materialnym wyrazem tej realizacji tej idei jest stworzenie prawdziwie wspólnego rynku, a także podjęcie procesu zmian w trybie życia Europejczyków, między innymi przez powszechną deglomerację. Niezależnie od pozytywnych skutków społecznych stworzy to bodziec dla rozwoju budownictwa mieszkaniowego, związanej z tym infrastruktury i przemysłu uzupełniającego.

Dla Polski i krajów odstających od poziomu „starej Unii” jest to jedyna szansa na przyspieszenie rozwoju. W obecnej sytuacji stopień nasycenia rynku unijnego powoduje konieczność stosowania ograniczeń produkcyjnych co dotyczy szczególnie krajów nowoprzyjętych. Tylko zasadnicza zmiana w polityce społecznej może wyrwać Unię ze stanu stagnacji.

Jeżeli rząd polski korzystając ze swego przewodnictwa nie podejmie się zadania tchnięcia nowego ducha w strupieszały organizm unijny to popełni jakby to powiedział Tayllerand więcej niż zbrodnię, albowiem kardynalny błąd.