Donald Franciszek Potiomkin

Jak wygląda Polska z lotu ptaka i po przyziemieniu ? Zacznę od konkluzji aby oszczędzić czytania tym co czytać nie lubią. Jeśli napiszę, że udał się nam premier Potiomkin to ci, którym czytanie nie sprawia przyjemności zrozumieją - mam nadzieję - i na tym moje dla nich pisanie zakończę. Reszta może czytać dalej. Warszawę bierzemy od północy, po niemiecku. Przecinamy linię Bug- Narew, zawijamy nad Wisłą, pod nami cudowna zieleń Służewca, która tak wspaniale koresponduje  z treścią mojej przedostatniej notki. Bomba w górę, samolot w dół. Dwie godziny i piętnaście minut to bardzo przyzwoity czas na pokonanie dystansu Liverpool - Warsaw without visa. Czuję się jak Mietek Kalenik. Kto zna polską filmografię ten załapie. Przy rękawie numer 14 posępnie spuszczony nos Dreamlinera, on wie co go czeka. W jego awionice kołatają się te same myśli co pod kapeluszem Janka Rokity cudem ocalałego z tzw. prowokacji monachijskiej. Ten sam los: Komornik. Jednak Dreamliner posiada jeszcze jakąś wartość handlową - poradzi sobie - z Jankiem jest gorzej. Podwoda się spóźnia, utknęli gdzieś na Wisłostradzie, podobno Niemcy wysadzili jakiś tunel, używając tzw. bomb wodnych. Ci to zawsze byli specami od Wunderwaffe. Wreszcie jest podwoda, ruszamy. Mój białoruski szofer nie zna Warszawy, ja nie mam neta, nie mam aktualnych informacji z Instytutu Hydrologii i Gospodarki Wodnej, więc nie ryzykuję jazdy tunelem i każę jechać szoferowi koło hotelu Sobieski, który to - jak zauważyłem -obecnie nazywa się dużymi literami Radisson a Sobieski literami małymi. Takie czasy, czasy małych ludzi i małych liter. Brniemy Okopową, przy Powązkowskiej najchętniej oddałbym się we władanie przedsiębiorstwu pogrzebowemu Koperski. Pokonanie dystansu Okęcie - Powązkowska w 70 minut to nie na moje nerwy. Na szczęście są moi białoruscy krewni i to oni są -okaże się - lekiem na wszystkie polskie bolączki. Смирно ! Смирнов ! Niestety tym razem nie ma słoniny ani niezwykle smakowitej kiełbasy moskiewskiej produkowanej przez Глубогский Мясокомбинат. Polski tamożnik nie pozwala wwieźć do Polski białoruskiej kiełbasy i słoniny bo podobno jest zabójcza dla obywateli Unii, do których i ja się szczęśliwie zaliczam. Po kolejnych 20 minutach jesteśmy u Andriuszy, subwoofer z wiśni japońskiej  już rozgrzany, dwa głośniki z tytanową ( podobno ? ) membraną czekają. Cała pryzma płyt z Chórem Aleksandrowa też na swoim miejscu, wszystko czeka na mnie. Będziemy słuchać muzyki do samego rana. Odnowa moralna poszła precz. Szkoda. Dusza u mnie taka. Smucę się tym, że moje notowania poleciały  w dół jak notowania najlepszego premiera od czasów Piotra Jaroszewicza. Szczęśliwie znalazłem jednak lekarstwo na spadek moich notowań. Najbardziej opiniotwórcza - w zlewisku Wisły i w polskich urzędach państwowych  - gazeta informuje na pierwszej stronie, że wystarczy by najlepszy premier ruszył w Polskę autobusem a  jego notowania natychmiast pójdą w górę. Będę i ja jeździł autobusem. Proste ? bardzo proste. Zgodnie z tą regułą, najlepszymi politykami powinni być byli konduktorzy  z PKS - u. Jest w tym spore ziarno prawdy. 

PS. Szanowni Czytelnicy  mam świadomość, że notka powyższa nie jest najwyższych lotów, choć na samym początku jest coś o lataniu. Proszę jednak przyjąć do wiadomości, że notka powstała w stanie najwyższej irytacji, podczas podróży pociągiem Intercity ze stolicy do punktu B. Dystans 280 kilometrów pokonaliśmy w 6 godzin, co daje średnią prędkość 46,6 km/h. Lokomotywa " Iron Duke " projektu  Daniela Goocha skonstruowana w roku 1846  jeździła z maksymalną prędkością 80 mil na godzinę. Czy można zatem dziwić się mojej irytacji ? Zgodnie z reklamą w telewizji skład Intercity miał wyglądać jak pociąg z Londynu do Brukseli, niestety były to wagony pamiętające " Ceglorza " Miał być internet, nie było. Jak zatem miałem napisać notkę o premierze, o osiągnięciach gospodarczych kiedy nie miałem dostępu  do danych makroekonomicznych z archiwum Gazety Wyborczej. Bez dostępu do archiwum Gazety Wyborczej nigdy nie powstanie wartościowa, kompetentna notka. Odcinanie ludzi od neta szkodzi, choć podobno Chińczykom przynosi korzyści. Ale czy my  idziemy antydemokratycznym chińskim szlakiem ?