2 godzinne wystąpienie Kaczyńskiego w Sejmie

1. Wczoraj przedstawiając wniosek o konstruktywne wotum nieufności dla Donalda Tuska, prezes Kaczyński wykorzystał nie tylko zdobycze techniki (przy pomocy tabletu zaprezentował kilkunastominutowe programowe wystąpienie prof. Glińskiego) ale także przez blisko 2 godziny bez kartki omówił 12 powodów, dla których ten wniosek powinien zostać w Sejmie przegłosowany.
Prezentacja wystąpienia kandydata n premiera rządu technicznego prof. Piotra Glińskiego musiała odbyć się w taki sposób, ponieważ marszałek Kopacz ,konsekwentnie odmawiała jego wystąpienia z mównicy sejmowej.
Na nic ekspertyzy, że konstytucyjna formuła konstruktywnego wotum nieufności bez możliwości zaprezentowania się kandydata na premiera z mównicy sejmowej, jest sprzeczna z prawem, a także elementarną logiką.
Na nic przypominanie, że w identycznej sytuacji był Tadeusz Mazowiecki, kandydat na premiera rządu w roku 1989 roku i oczywiście wystąpił w Sejmie, ba nie przyszło wtedy nikomu do głowy, żeby mu to uniemożliwić.
2. Prezes Kaczyński zwrócił między innymi uwagę na prymat „polityki wizerunkowej' premiera Tuska nad ekonomią.
Przywołał tu dwa słynne zabiegi PR-owskie. Pierwszy to ogłoszenie w Krynicy na jesieni 2008 roku na Forum Ekonomicznym wejścia Polski do strefy euro w roku 2011. Parę godzin później tę datę skorygowano na rok 2012 ale mimo tego zamieszanie było potężne.
Zaskoczony został tą zapowiedzią nie tylko prezes NBP ale nawet członkowie rządu Tuska, wicepremier Pawlak i minister Rostowski, którzy przez dobre parę godzin nie bardzo wiedzieli jak komentować wystąpienie premiera.
Wejście Polski do strefy euro w takim terminie nie było możliwe nawet ze względów technicznych, a cóż dopiero spełnienie kryteriów z Maastricht, zwłaszcza, że po roku 2008, Komisja Europejska objęła Polskę procedurą nadmiernego deficytu.
Drugi spektakularny zabieg wizerunkowy to słynne oszczędności z roku 2009. Wzywanie ministrów na dywanik do Kancelarii Premiera i wymuszanie na nich w obecności telewizyjnych kamer oszczędności w ich resortach.
Oczywiście niewiele z tego wyszło, deficyt sektora finansów publicznych w roku 2009 sięgnął blisko 100 mld zł ale Polacy mogli się napatrzeć jak dobry premier troszczy się o publiczny grosz.
3. Prezes Kaczyński mówił także o patologiach w wykorzystywaniu środków unijnych (najbardziej spektakularne to wydanie ponad 100 mld zł na budowę autostrad i dróg szybkiego ruchu, punktowe inwestycje na tych drogach i upadek znaczącej części firm budowlanych realizujących kontrakty rządowe), o lekceważeniu narodowych interesów gospodarczych (likwidacja stoczni w sytuacji kiedy Niemcy i Francja w tym samym czasie ratowali swój przemysł stoczniowy i samochodowy), a także o bardzo negatywnych skutkach podpisanego przez Tuska w grudniu 2008 roku pakietu klimatyczno- energetycznego.
Mówił także o zwijaniu się państwa, masowej likwidacji szkół (zlikwidowano ich ponad 4,5 tysiąca w ciągu ostatnich 5 lat), połączeń kolejowych, posterunków policji, sądów, degradacji mediów publicznych i instytucji kontrolujących rząd.
Zwrócił uwagę na poważne zagrożenia dla demokracji, ograniczanie niezależnych mediów, czystki w zespołach redakcyjnych, prewencyjną cenzurę i wykorzystywanie policji i służb specjalnych do zwalczania krytyków rządu.
4. Zgłosił jeszcze wiele innych zastrzeżeń ale reakcja premiera Tuska na to wszystko była wyjątkowo słaba. Żadnych argumentów merytorycznych, tylko próba wywołania emocji prowokacyjnymi zaczepkami między innymi przez pomówienie ś.p. prezydenta Lecha Kaczyńskiego.
Nie udało się jednak wywołać takiej reakcji i wystąpienie premiera wypadło wyjątkowo blado.
Jeszcze dziwniejsze były wystąpienia pozostałych liderów partii niby opozycyjnych (Palikota, Millera, Dorna), którzy musieli wyczyniać wręcz „stójki na dwunastnicy”, żeby skrytykować rząd Tuska ale jednak oświadczyć, że wniosku o wotum nieufności, nie poprą.
Dzisiaj glosowanie, wniosek nie uzyska większości ale wreszcie Polacy dowiedzieli się jakie są prawdziwe „osiągnięcia” prawie już 5,5-letnich rządów Donalda Tuska.