Tusk już nie zgasi pożaru na platformie!

Obecna Platforma przypomina płonącą platformę wiertniczą. Ogień tryska na wszystkie strony. Temperatura wzrasta w coraz szybszym tempie, a dookoła na okalającym platformę oceanie szaleje sztorm. Każdy chce wiać, ale nie bardzo jest dokąd. Eurowybory dopiero za rok, a pożar już parzy w stopy. Konstrukcja trzeszczy w szwach, a dotychczas przychylne dla rządu media ogarnęła niechęć do wodza PO. Tusk zapowiada, że zrobi rekonstrukcje rządu, a na zwołanym posiedzeniu zarządu PO dokona kolejnej przemiany skłóconych platformersów w wiernych i potulnych poddanych. Ale nastrój w PO jest już całkiem zły. Dziś posłowie z PO jak nigdy dotąd otwierają usta w kuluarach nawet przed nami z Prawa i Sprawiedliwości. Mówią, że sytuacja państwa jest tak zła, że najchętniej oddaliby nam władzę. Bo w tej sytuacji każdy będzie musiał podejmować niepopularna decyzje i nie wytrzyma pełnej kadencji sejmu.  Nie powiem oczywiście z kim rozmawiałem, bo mogłoby to się skończyć niemile dla tych, którzy opowiadają co się dzieje w ich partii. Mogę jednak opisać kilka zdarzeń świadczących o panice w PO.

Zwolennicy Tuska spotykają się nocami w małych grupkach i debatują, na kogo mogą liczyć przy ponownym wyborze Tuska na szefa partii. Inna grupa ma zamiar powalczyć o przywództwo w PO dla Gowina. Są na tyle zdeterminowani, że mówią wprost: powalczymy, a jeśli się nie uda to tworzymy nową partię. Tyle, że z powołaniem nowego podmiotu planują wstrzymać się dopiero na krótko przed wyborami. Tymczasem Gowin spotyka się ze Schetyną i po tych spotkaniach oznajmił, że Grzegorz powinien wrócić do rządu. A sam Schetyna spotyka się intensywnie ze swoimi i to nie tylko w sejmie, ale także jeździ w teren, na co Tusk nie ma czasu albo ochoty.

Byłem świadkiem takiej sceny. Roześmiani posłowie wychodzą z gabinetu przewodniczącego Schetyny i głośno rozprawiają o tym, że Tusk się kończy. Wydaje się, że to, co wydawało się niemożliwe, czyli połączenie w walce z Tuskiem, Gowina i Schetyny stało się faktem. Natomiast zwykli posłowie w klubie PO mają coraz większe pretensje do Tuska o liczne niezałatwione sprawy i posady dla swoich. Afera zegarkowa Nowaka wzbudza prawdziwą złość. Po jednym z posiedzeń komisji pewna posłanka PO powiedziała z wściekłością do koleżanek: „gdyby to nie był nasz rząd, to ja bym im pokazała”. Parlamentarzystka, do której to mówiła, pokazała rozmówczyni, że ja idę za nimi i rozmowa się ucięła. Boleśnie polityków Platformy niezwykle kłuje to, iż już nie są w mediach zbyt pożądanymi personami. Tylko najbardziej wierni dziennikarze nadal kreują ich na znawców wszechrzeczy. Jednak w tych relacjach coś wyraźnie pękło. Dowodem może być to, że dziennikarze pytali w Świnoujściu Nowaka o to, „Panie Ministrze, która godzina?” A następnie pozwolili sobie na kolejny żart.  Proponowali ministrowi, aby zawarł nowy ślub z morzem, tyle że nie za pomocą pierścienia, a zegarka. Tusk i jego otoczenie chyba nie do końca zdają sobie sprawę, że zapadła decyzja o wymianie premiera, ale widać, że mają  strach w oczach. Nie mogą być już pewni nawet swoich posłów, bo ci rozglądają się za alternatywą dla Tuska. Pewnie nie nastąpi to bardzo szybko, ale w PO panuje od kilku dni atmosfera charakterystyczna dla schyłkowego gnicia, podobna do tej z czasów końca AWS. A takiego procesu jeszcze nikomu nie udało się powstrzymać, co oznacza koniec Tuska i dotychczasowej formuły PO.