Edukacja zdrowotna czyli nauczyciel z dwiema głowami

Chętnym dowiedzenia się jakie będą skutki wprowadzonej edukacji zdrowotnej, opowiem o jej wynikach w kraju wielkiego postępu, gdzie młodzież już od dawna edukuje się w tej materii. Obserwacje posiadam z pierwszej ręki, na podstawie opowiadań młodych ludzi pobierających edukacje zdrowotną, w jednym z krajów tzw. Zachodu.

W programie szkolnym nie ma już takich przedmiotów jak geografia lub historia.  Jest za to nauka o społeczeństwie i edukacja zdrowotna.  Nauczycielem nauki o społeczeństwie młodego człowieka z jakim rozmawiałem była osoba jaka przedstawiała się jako „my”.  Uważała się za osobę dwupłciową, będącą zarówno mężczyzną jak i kobietą w jednej osobie. W związku z tym wymagała od dzieci zwracania się do „nich” w liczbie mnogiej, a więc nie „proszę pani” ani nie „proszę pana”, ale „proszę państwa”.

Zgodnie z przekonaniem bycia dwoma osobami w jednym ciele, nauczyciel/ka miał/a głowę „podzieloną na pół” – lewa strona uczesana była jak mężczyzna – z krótko przyciętymi włosami.  Prawa strona głowy była kobietą – długie włosy farbowane były na różne kolory.  Po tej prawej, kobiecej stronie, ucho zdobiły kolczyki. Dla wypełnienia obrazu, prawa strona ust malowana był przez „nich” szminką, w przeciwieństwie do lewej strony, którą oni po męsku szminką nie traktowali.

Powyższy opis przedstawia wygląd nauczyciela klasy 6 przedmiotu wiedzy o społeczeństwie.

Dzieci doskonale wiedziały, że ich nauczyciel/ka ma wielki problem z samym/ą sobą, ale były też na tyle zastraszone przez odgórne wytyczne, że wolały się nie odzywać.  Skoro takiego mają nauczyciela, to widocznie tak musi być.

Podobnie jak w przeszłości dzieci pokornie zanosiły nauczycieli psychopatów lub alkoholików (a zdarzali się tacy, sam pamiętam takie przypadki z dzieciństwa), tak teraz dzieci pokornie znoszą nauczyciela z „dwiema głowami”.

Dzieci jak to dzieci, podobnie jak ryby – głosu nie mają. Ale co na to rodzice?  Czy rodzice kiedyś reagowali na nauczyciela, który tłukł dzieci linijka, ciągnął za uszy lub włosy?  W większości przypadków nie. Rodzice boją się, że w razie interwencji nauczyciel weźmie odwet na dziecku.

Zresztą jakakolwiek interwencja w szkole obarczona jest wielkim ryzykiem. Ktoś kto wyraziłby jakiekolwiek obiekcje co do zatrudnienia takiej osoby („takich osób”?) jako nauczyciela/ki, oskarżony zostałby o nietolerancje i szerzenie nienawiści. Niepokorny rodzic (a może też i „rodzica” – przepraszam nie mogłem się oprzeć przed użyciem tego absurdalnego nowo-słowia proponowanego przez genderowców!) miałby kłopoty w pracy. Przyklejenie takiemu ojcu lub matce etykietki nietolerancyjnego hejtera, prawdopodobnie równałoby się z utratą zatrudnienia, a przecież rodzinę jakoś trzeba utrzymać.  O konsekwencjach dla dziecka takich walczących o zdrowy rozsądek rodziców, nie ma nawet co wiele wspominać, wiadomo, że były by one tragiczne.

Czy więc edukacją zdrowotna jest rzeczywiście edukacją zdrowotną?  Wręcz przeciwnie. Na podstawie jej wyników w krajach, gdzie prowadzi się ją od dawna, wiadomo już, że doprowadziła do poważnych zaburzeń zdrowotnych kilku pokoleń. 

Pierwsze problemy jakie są efektem tej edukacji to cierpienie psychiczne – dzieci mają zaburzone poczucie tożsamości, winią się za własne instynktowne reakcje, zaczynają powątpiewać w swoją własną biologię.  Następnie przychodzą problemy socjalne – młodzi ludzie zaczynają czuć się zagubieni w społeczności w jakiej funkcjonują.

W skrajnych przypadkach dochodzi o fizycznych okaleczeń. Dzieje się tak gdy młodzi ludzie decydują się na zmianę płci.  Autorytety, jakim są nauczyciele, nie tylko własnym zachowaniem pokazują, że kwestia płci to sprawa umowna, ale też – w wielu przypadkach – zachęcają dzieci do zastanowienia się „jakiej są naprawdę płci” oraz do zdefiniowania swojej seksualności.  Osobiście znam przypadek klasy piątej, w której nauczycielowi „udało się” doprowadzić do sytuacji w jakiej wszystkie dziewczynki w klasie uważały się za lesbijki. Mowa tutaj o dziewczynkach w wieku około 11 lat. Takie ekstremalne – wydawałoby się – sytuacje wcale nie są rzadkością. Osobiście znam rodziców opowiadających mi o latach ciężkiej pracy jaką musieli włożyć, aby pomóc dziecku zrozumieć swoją biologię i naturalną płeć.  Potrzebna była nie tylko zmiana szkoły i środowiska, ale również pomoc psychologa.

Czy zatem edukacja zdrowotna to dobry pomysł?  Oczywiście, że nie.  Właściwym podejściem było by przywrócenie przedmiotu przygotowującego do życia w rodzinie, jak słusznie zauważyła pani Izabela Brodacka-Falzmann.

Dlaczego zatem wprowadza się przedmiot o edukacji zdrowotnej?  Ponieważ, jak to stwierdził Elon Musk, gender jest jak wirus.  Ludzie promujący gender sami nie płodzą dzieci. Szukają więc sposobów, aby dostać się do dzieci innych ludzi, na przykład twoich dzieci i wnuków, i zarazić ich wirusem gender. 

Niestety w zbyt wielu przypadkach z powodzeniem się im to udaje.