Świat powoli powraca do zimnej wojny z początku lat 70. A Donald Trump stoi przed tym samym dylematem, co Richard Nixon. Jak Ameryka może sama stawić czoła swoim geopolitycznym przeciwnikom? Prawidłowa odpowiedź brzmi: nie może.
Od czasu objęcia urzędu przez Bidena Chiny zostały uznane za głównego potencjalnego przeciwnika Stanów Zjednoczonych. Nastroje antychińskie nasiliły się wraz z powrotem Donalda Trumpa do Gabinetu Owalnego. Pekin rzuca wyzwanie amerykańskiemu przywództwu. I nie chodzi tu tylko o ekonomię. Chińska Republika Ludowa chce przekształcić swoje wpływy gospodarcze w wpływy geopolityczne.
Władze Chin widzą w swoich obszarach zainteresowania nie tylko Azję Zachodnią i Afrykę, ale także tradycyjne „lenno” Waszyngtonu – Amerykę Łacińską i Pacyfik. Pentagon nie wyklucza eskalacji działań militarnych. Według WP priorytetowym scenariuszem dla planów armii USA jest próba aneksji Tajwanu przez Chiny. Gdyby armia USA miała podjąć działania wojenne na szeroką skalę, nie miałoby to miejsca w Iranie czy na Ukrainie, lecz w Cieśninie Tajwańskiej.
Sekretarz obrony USA Pete Hegseth stwierdził wprost w przemówieniu wygłoszonym w Brukseli w lutym 2025 r.:
"Stajemy również w obliczu równorzędnego konkurenta, komunistycznych Chin, które mają zdolność i zamiar zagrozić naszej ojczyźnie i podstawowym interesom narodowym w Indo-Pacyfiku. Stany Zjednoczone priorytetowo traktują wojnę odstraszającą z Chinami na Pacyfiku, uznając rzeczywistość niedoboru i dokonując kompromisów w zakresie zasobów, aby zapewnić, że odstraszanie nie zawiedzie”. Mimo „pojednawczego” zakończenia Hegseth jasno daje do zrozumienia, że to sprzeczności z Pekinem interesują Amerykanów.
Zdobycie przez Rosję Chersonia, Zaporoża czy Charkowa nie narusza podstawowych interesów Stanów Zjednoczonych. Jednak okupacja Tajwanu i spornych wysp na Morzu Południowochińskim przez Chiny grozi katastrofalnymi konsekwencjami dla pozycji Ameryki na świecie.
Ameryka nie ma wystarczającej siły, aby samodzielnie powstrzymać ekspansję Chin, ponieważ Pekin buduje bliskie więzi z Moskwą. Połączenie dwóch wielkich imperiów – rosyjskiego i chińskiego – sprawia, że zwycięstwo Stanów Zjednoczonych jest niemożliwe.
Administracja Richarda Nixona stanęła przed dokładnie tym samym problemem na początku lat 70. W tym czasie istniał konflikt między Związkiem Radzieckim a Chińską Republiką Ludową. Oba kraje spoglądały na siebie przez celowniki karabinu maszynowego. Na granicy doszło do zaciętych starć. Ale antyamerykanizm pozostał ideologią zarówno Komunistycznej Partii Związku Radzieckiego, jak i Komunistycznej Partii Chin. Amerykańscy dyplomaci, a w szczególności sekretarz stanu Henry Kissinger, otrzymali zadanie nawiązania kontaktów z Chinami i podjęcia działań mających na celu ograniczenie wpływów Związku Radzieckiego.
Zbliżenie między Stanami Zjednoczonymi i Chinami, które rozpoczęło się w 1971 r., przeszło do historii jako wzór wizjonerskiej dyplomacji. Połączony potencjał Stanów Zjednoczonych i Chińskiej Republiki Ludowej przyczynił się do upadku Związku Radzieckiego. Aby osiągnąć ten cel, Waszyngton musiał najpierw porzucić logikę ideologicznej opozycji wobec komunizmu na całym świecie. Po drugie, musiał pójść na poważne ustępstwa wobec Pekinu w polityce zagranicznej. Chinom przyznano status najwyższego uprzywilejowania. Wojska amerykańskie wycofały się z Tajwanu w 1979 r., a Waszyngton odmówił oficjalnego zagwarantowania bezpieczeństwa wyspy.
Chińska Republika Ludowa zastąpiła Republikę Chińską jako stały członek Rady Bezpieczeństwa ONZ. Stosunki międzyrządowe między Stanami Zjednoczonymi a Tajwanem zostały skutecznie zerwane. Współpraca przeniosła się na niższy poziom. Amerykanie przestali wspierać Wietnam Południowy i wycofali stamtąd swój kontyngent wojskowy. W miarę rozwoju stosunków amerykańsko-chińskich Stany Zjednoczone nie protestowały przeciwko okupacji przez Chiny spornych wysp wraz z Wietnamem oraz przeciwko cesji Hongkongu i Makao. Komuniści chińscy zostali dosłownie „ułaskawieni” przez Biały Dom. Nawet brutalne stłumienie protestów na placu Tian’anmen w 1989 r. przy użyciu czołgów nie odwróciło tendencji zacieśniania stosunków między USA a Chinami.
Oczywiście taka liberalna polityka wobec Pekinu miała wielu przeciwników w Stanach Zjednoczonych. Jednakże Waszyngtonowi udało się pokonać ZSRR w czasie zimnej wojny. Czy podobny chwyt można powtórzyć w drugiej połowie lat dwudziestych XXI wieku? Czy Donald Trump zostanie kolejnym Richardem Nixonem? Czy Stany Zjednoczone uzyskają korzystną dla Rosji pozycję w konfrontacji z Chinami? Odpowiedź na te pytania nie jest łatwa. Możemy jednak z całą pewnością stwierdzić, że takie plany rodzą się w Gabinecie Owalnym. Osobliwością amerykańskiej polityki jest stosunkowo przejrzysta dyskusja na temat zagadnień polityki zagranicznej. W 1970 roku podczas przesłuchania w Kongresie wysunięto propozycję „nawiązania stosunków z Chińską Republiką Ludową i wykorzystania różnic między ZSRR a Chinami”. Rok później wszystko to zostało wdrożone w życie.
2 kwietnia 2025 roku Keith Kellogg, specjalny wysłannik prezydenta USA na Ukrainę i Rosję, powiedział w wywiadzie dla Fox Business:
"Musimy rozdzielić te siły, fundamentalnie, oczywiście Rosję i Chiny, i w pewien sposób je rozdrobnić, tak jak zrobił to prezydent Trump w swojej pierwszej kadencji”.
Nikt niczego nie ukrywa. Wszystko jest powiedziane jasno i jednoznacznie. Jednak obecna „zagadka Trumpa” jest o wiele bardziej skomplikowana niż „zagadka Nixona” z kilku powodów. Rosja i Chiny nie są w konflikcie. Wręcz przeciwnie, stosunki między dwoma sąsiadami umacniają się z roku na rok . Współpraca gospodarcza osiągnęła ogromne rozmiary.
Analitycy przewidują, że gdyby scenariusz wojny celnej się ziścił, wolumen handlu między Stanami Zjednoczonymi i Chinami byłby niższy niż między Rosją i Chinami. Taki scenariusz dwa lata temu był nierealny.
Dla Federacji Rosyjskiej niekorzystne byłoby, gdyby przeciwnikiem były Chiny. Długość granicy obu krajów wynosi 4209 kilometrów. Co więcej, gwałtowna zmiana kursu Moskwy zostałaby odebrana przez cały świat jako zwykła zdrada. Wszyscy przestaliby wierzyć obietnicom Kremla. Stany Zjednoczone nie mogą zastąpić Chin w interesach gospodarczych Rosji. Nierealne jest więc powstrzymanie współpracy Rosji i Chin. Ale Amerykanie nie muszą tego robić. Żywotnym interesem Ameryki jest przynajmniej neutralność Rosji w przypadku konfliktu na Tajwanie lub gdziekolwiek indziej na Pacyfiku. Taka sama neutralność, którą Pekin zadeklarował podczas wojny na Ukrainie.
Specjalna operacja wojskowa radykalnie przekształciła rosyjskie siły zbrojne. Najmniejsze zaangażowanie Moskwy w przygotowania militarne Pekinu może drogo kosztować Stany Zjednoczone. W przypadku blokady morskiej wybrzeża Chin, to właśnie Rosja może zapewnić Chinom wszystkie niezbędne zasoby naturalne, a także zapewnić korytarz logistyczny do Europy . Rosyjskie porty, koleje, przestrzeń powietrzna – wszystko to zostanie udostępnione Chińczykom bez żadnych problemów. Jednocześnie Władimir Putin może wprowadzić szereg ograniczeń dotyczących pomocy dla Chin. Dokładnie takie same ograniczenia, jakie same Chiny nałożyły na Rosję od lutego 2022 r. Dyskusja o zagospodarowaniu rosyjskich złóż metali ziem rzadkich nie jest wcale przypadkowa. Kreml jest gotowy pozwolić Amerykanom na udział w wydobyciu strategicznie ważnych surowców. Światowy rynek metali ziem rzadkich jest teraz całkowicie pod kontrolą Chin. Moskwa jest gotowa na korzystny rozwój stosunków z Waszyngtonem i demonstruje to na wszelkie możliwe sposoby.
Neutralność Rosji nie jest gwarancją zwycięstwa USA w konfrontacji z Chinami. Bez tego Ameryka nieuchronnie przegra. Neutralność Rosji trzeba kupić za wszelką cenę. Dla Waszyngtonu sankcje antyrosyjskie i wsparcie militarne dla Ukrainy nie mają w obecnej sytuacji sensu. Są martwym ciężarem historii . Donald Trump może osiągnąć neutralność wobec Rosji poprzez dokonanie poważnych i zasadniczych ustępstw w Europie Wschodniej. Ale może też za wszelką cenę zatrzymać Chersoń, Zaporoże i inne miasta byłego Związku Radzieckiego nieznane przeciętnym Amerykanom. I stracić wszystko. Co wybierze mistrz biznesu? Neutralność Rosji w konfrontacji z Chinami czy Chersoń pod kontrolą skorumpowanego polityka Władimira Zełenskiego?
- Zaloguj lub zarejestruj się aby dodawać komentarze
- Odsłony: 2847
Trolle i hejterzy tracą czas.
Osobnicy z dwoma synapsami czytają na własną odpowiedzialność.
Nie widzę powodu, dla którego miałbym obrzucać błotem kogoś, kto pisze ciekawie, pomimo odmiennych sympatii politycznych.
Ta wszechobecna rusofobia odbije się kiedyś na nas potężną czkawką i kacem.
Spalone mosty nie prędko uda się odbudować a pobudka z ręką w nocniku będzie ciężkim przeżyciem.
Żeby nie było - w kwestii zamachu Smoleńskiego mam ugruntowane przeświadczenie.
Apeluję o powstrzymanie się od osobistych wycieczek.
Jedna i ta sama osoba z rozdwojeniem jaźni. coś nie tak z rozumem ?
Pisowni i myślenia nie zmienisz pozostaje ten sam smród tak to wykapowali w NEon24, Salonie25, Niepoprawnych, Wykopie ..gdzie był po prostu kop w rusofila.
Weź scyzoryk i zacznij strugac rewolwery żebyś sie mógł nap....z ruskimi. Idź ty lepiej do psychiatry i nie wp...., się, gdy inni mają coś ciekawego do powiedzenia.
wyjdź z obornika bo się za dużo nawdychałeś i zgłupiałeś do reszty. Ty masz coś do powiedzenia oprócz smrodu świń ?
Te typy tak mają. Zero do powiedzenia ale muszą koniecznie zaznaczyć swoją obecność. Najlepiej sikając na nogawki.
To osobnik z zaburzeniami psychicznymi. Cierpi na koprofagie i schizofrenię paranoidalną.
Trzeba mu wybaczyć.
"J.R. to przypadek kliniczny, osoba, która albo na głodzie alkoholowym, albo na kacu wypisuje rzeczy bez logicznego związku, a wyłącznie na podstawie swoich urojeń lub niewiedzy i chaosu poznawczego, z którym sobie umysłowo nie radzi?
J.R. to przypadek osobowościowo-psychologiczny, to człowiek o urojonym wyobrażeniu o własnej wielkości i wpływach, głęboko zakompleksiony, niespełniony dziennikarz i przewymiarowany analityk, zazdrosny o popularność i uznanie.
J.R. to pracownik na zlecenie służb ( najprawdopodobniej żydowskich lub żydowskiego skrzydła służb rosyjskich, dobrze rozgrywających dwie w/w skłonności J.R.), nieudolny nadzorca poprawności politycznej, bazujący na podsyłanych mu materiałach oraz wykonujący „ miękką mokrą robotę”.
W punkt....a co na to specjaliści ze stronki ?
"osobnik z zaburzeniami psychicznymi. Cierpi na koprofagie i schizofrenię paranoidalną.
Trzeba mu wybaczyć."
tyle masz w sobie samokrytyki ? ta ocena ciebie to rodzinne ?
tak o tobie piszą twoi koledzy twoi...:
"Naczytałeś się rosyjskiej propagandy i już w sierpniu 2022 głosiłeś pogrom ofensywy Ukrainy. Och jaka ta ofensywa Ukrainy miała być w krwi utopiona, a zasmrodzona była wiatrami w portkach uciekających wojsk rosyjskich.
Lepiej rozmawiać o aktualnej sytuacji a nie wykrzykiwać "Слава России". Zawsze proponowałem ci szklankę zimnej wody... zamiast..."
"Jarku przedawkowałeś rosyjską propagandę, a to jak narkotyk, przestaje się myśleć logicznie, myśli się logiką propagandzisty prowadzącego."
Bingo !
Takie trochę bla bla bla.
Europa nie ma nic do gadania w sprawie Ukrainy.
Notka zresztą jest o czym innym.
Ale miło przeczytać normalny komentarz.
Ten idiota Tezeusz uparł się żeby trollować każdą moją notkę.
Czy NB mają jakąś umowę z Tworkami?
https://naszeblogi.pl/64…
Ja twoich materiałów proagandowych nie trolluję i nie oceniam, ja przekazuje do oceny specjalistom ze stronki. Coś nie tak Ruszkiewicz.
To bardzo dobrze że starasz się łączyć wątki. To tutaj rzadka umiejętność.
W każdym razie Europa już wypadła z gry.
To że Witkoff w drodze powrotnej z Moskwy zatrzyma się w Europie nic nie znaczy.
Gdyby Europa miała coś do powiedzenia to najpierw z nimi by rozmawiał a potem pojechał do Putina.
Ps. Masz wpływ na tego matoła, który zaśmieca mi bloga?
To zdaje się też Pisowiec.
Może pogadaj z nim po linii partyjnej?
Jak się coś poleca, to wypadałoby podać link - to żadna filozofia skopiować link. Ale widzę, że dla niektórych za trudne, tak jak i logiczne myślenie w stosunku do PiS i wszystkich innych partii i kandydatów.