Dlaczego Karol Nawrocki?

Karol Nawrocki nie był moim faworytem - myślałam że PiS wybierze innego. No cóż, stało się. Karol Nawrocki zdobył jednak moje serce. Przypomnijcie sobie kampanię wyborczą Andrzeja Dudy. On nie miał czasu dla szaraczków, ale zawsze miał czas dla salonowych łże kundli. Jakże inazej wypada dzisiaj kandydat PiS. Karol Nawrocki do biednych nie należy, mógł dać tej umierającej staruszce pieniądze na odbudowę domu. A co zrobił? On zdejmuje krawat i garnitur, jedzie do niej z synem by ciężko pracować przy odbudowie jej domu. Spóźnił się, kobieta wcześniej umarła, ale on dalej pracował by ulżyć rodzinie staruszki.  Uwierzcie mi, wśród bogatych to nie jest norma - dominują pańskie maniery typu: Nie po to pracowałem by dzisiaj nosić worki itd.

Karol Nawrocki ma to czego nie miał Andrzej Duda: wrażliwość nie tylko na ludzkie cierpienie. Inną jego zaletą jest to, że nigdy nie był umoczony w żadną partię. To taki swój chłopak z miasta - jak mówiło się w czasach mojej młodości. A co to oznaczało za komuny? To oznaczało, że są granice których on nigdy nie przekroczy. To człowiek na którego zawsze można liczyć

Po nierządach Tuska, Polsce będzie potrzebny właśnie swój chłopak z miasta, a nie panisko typu Andrzej Duda czy warszawski pajac. Taki człowiek którego można dać wnukom za przykład - jak kiedyś śp. Lecha Kaczyńskiego. Wiele lat temu, zapłakana, pytałam swego ojca: Tatku po co ty to wszystko robisz? Jeszcze cię zabiją, a ja cię tak kocham! Ojciec przytulił mnie i odpowiedział: Uleńko, życie człowieka jest tyle warte, ile może zrobić dla dobra Ojczyzny i drugiego człowieka. Pamiętaj o tym Uleńko gdybym kiedyś nie wrócił do domu.

Panie Karolu, niech i Pan o tym pamięta.

Dziękuję za uwagę.