Z Moskalami na śniadaniu

Z ramienia Parlamentu Europejskiego biorę udział w monitorowaniu wyborów prezydenckich i parlamentarnych w Zimbabwe w południowej Afryce. Poza UE obserwatorów wysyła również Unia Afrykańska, SADC (organizacja 16 państw z południowej części „Czarnego Lądu”, jak to drzewiej mówiono) i... Rosja! Zero zdziwienia, bo Moskwa tym bardziej inwestuje w Afrykę im bardziej traci gdzie indziej. RPA, Sudan, Libia, Republika Środkowej Afryki, Mozambik, Madagaskar ostatnio Niger, Lesotho, Eswatini - czyli kraje enklawy na terytorium RPA - te listę ich wpływów można wydłużyć. W krajach afrykańskich, które są bliżej Zachodu Ruscy inwestują na długa metę: fundują studia, stypendia, staże dla dzieci,  głównie elit, które będą kiedyś też stanowiły elitę. Liczą, że będą prorosyjskie.

Z Moskalami mieszkamy w jednym hotelu. My patrzymy na nich, oni patrzą na nas. Posiłki jemy przy różnych stołach, w dwóch różnych końcach hotelowej restauracji. Kiedy wchodzimy do windy i oni są milczymy my, milczą i oni. Tylko Niemiec gadał z nimi w barze przez pół nocy. Przez te kilka dni tylko raz Rosjanom spadła maska: śmiechy, radość następnego ranka po „katastrofie” samolotu z Prigożynem. Widać, że Zachód i Rosja to teraz dwie różne planety i tylko kolega z RFN coś tam gada, ale nie nachalnie, że końca wojny nie widać i jakoś trzeba ją skończyć. Jest od Merkel, wie co mówi, oni mają duże doświadczenie w budowaniu stosunków z Moskalami. Tymczasem nawet Włosi, którzy nigdy nie byli antyrosyjscy, niepomil, ilu ich rodaków zginęło na froncie wschodnim teraz demonstrują niechęć do Putina i jego Rosji. Może uznają , że już tak wypada. Jak długo? Na zawsze? W to akurat nie bardzo wierzę….

*tekst ukazał się w „Gazecie Polskiej” (30.08.2023)