Jak okiełznać bękartów Temidy?

Od początku świata wiadomo, że futurologia rozumiana jako zbiór prognoz na temat wszelkich aspektów jutra, nie dożywa nawet do wczoraj. Dotyczy to zwłaszcza społecznych zachowań ludzkości. A wszelkie modele rozwoju uparcie stawiające na postęp ku wiecznej arkadii, jeden po drugim trafiają do lamusa urojeń. Bo poczynaniami homo sapiens(?) rządzi chaos, przypadek i buta, że o atawizmie nie wspomnę.
Właśnie znów nastaje czas przewartościowywania celów i sensu istnienia naszej rasy na tym łez padole. Pierwsi zapewne roztrząsali tę egzystencjalną zagadkę Adam i Ewa. A potem co jakiś czas wieszcze, filozofowie, reformatorzy religijni, polityczni, rewolucjoniści i psychopaci. Ci ostatni bywali najskuteczniejsi we wdrażaniu swych fantasmagorii, na szczęście na krótko. Tyleż pozytywnych, co skutecznych projektów było natomiast jak na lekarstwo. Takim przez lata zdawała się europejska wspólnota ojczyzn, póki nie zaczęła ewoluować ku glajszachtującemu federalizmowi.
Dziś kto żyw, czyli kto ocalał, zachodzi w głowę jak będzie wyglądać świat po pandemii, a co bardziej zarozumiali usiłują przekonywać jak wyglądać powinien. A Polska? Odzierając fakty z propagandowej tapety  sądzę, że nadwiślańskim kosmopolitycznym elytom niezbyt zależy na dobrostanie ojczyzny, co platformersi z miedzianymi czołami udowodnili ostatnio w sejmie nie popierając ratyfikacji popandemicznego funduszu odbudowy. Ale nadal międlą w gębach patriotyczne frazesy i snują rojenia o obaleniu rządu gierkami parlamentarnymi. Nade wszystko wszak stawiają na ubezwłasnowolnienie władzy zjednoczonej(?) prawicy, głównie siłami garstki opozycyjnych polityków udających niezawisłych sędziów, przy wsparciu takoż zawziętej koterii kauzyperdów i zblatowanych z “nadzwyczajną kastą” nielicznych prokuratorów. Zaś sędziów szanujących ład prawny Rzeczypospolitej, którego trwałości strzeże Trybunał Konstytucyjny, będą z podjudzenia butnych buców w togach traktować z pozatraktatowego glana instytucje europejskie z SUE na czele. Ot, taka ustawka, niczym w aferach sprzedajnych arbitrów piłkarskich.
Przez lata szanowałem paremię o niepodważalności wyroków sądowych. Jednak gdy oglądam zaciekłe z nienawiści do legalnej władzy gęby aparatczyków Stowarzyszenia Iustitia, Wolnych Sądów i pomniejszych jaczejek, nie uważam, że każde wściekłe indywiduum w todze i z łańcuchem, zasługuje na miano Wysokiego Sądu. Tylko co z tego? Wszystkie dotychczasowe łagodne próby okiełznania anarchii bękartów Temidy przypominają walkę z wiatrakami. Bowiem sądowa targowica bezgranicznie wierzy w moc sprawczą Brukseli, gdyż ta, wedle targowiczan ma skuteczny batog na pisowskie rządy. Jeśli będą fikać zamiast wielkiego szmalu dostaną figę, w dodatku bez maku. I państwo nie fika. Już sama myśl o doprowadzeniu przez policję sędziego Igora Tulei na przesłuchanie do prokuratury wywołuje u decydentów dyzenterię. A generatory rzeczywistości urojonej awangardy progresu zacierają ręce licząc na nius sezonu.
Nie zazdroszczę decydentom. Ale stara prawda głosi, że kto ma miękkie serce, musi mieć twardy tyłek, bo prycze w celach zwykle nie są wyściełane.
 
Sekator
 
Ps.

- Zandberg z wegańskim hot dogiem na tle stacji Orlenu, cóż za wymowna symbolika - zachwyca się mój komputer.
- A co byś powiedział mój Eustachy na Morawieckiego na tle sierpa księżyca z młotem lekkoatletycznym w rękach? - podgrzewam emocje.