PO czyli Pies Ogrodnika

Trudno, mimo zażenowania, wyznam publicznie, że odczuwam podekscytowanie na myśl o najbliższym posiedzeniu sejmu. A do niedawna za istny archetyp obciachu uważałem podniecenie stymulowane kolektywnym wierceniem dziur w ścianach z filmu Marka Koterskiego. No cóż, jak zacząłem, skończyć muszę. Dołączam więc do kociokwiku małych Jasiów po dużym piwie komentujących przepychanki wokół zgody parlamentu na ratyfikację funduszu odbudowy.
Otóż wciąż widzę szansę, po każdym kuflu coraz większą, by definitywnie sprowadzić totalną opozycję do parteru wyłącznie siłami zjednoczonej(?) prawicy. Bo chwiejny układ z lewicą może paść w każdej chwili. Do obnażenia małostkowości i partykularnego politykierstwa awangardy progresu konieczna jest jedynie drobna korekta hierarchii celów Solidarnej Polski.
Teraz jej lider Zbigniew Ziobro z uporem skorpiona w rwącym nurcie rzeki walczy przede wszystkim, jeśli nie wyłącznie, o poparcie radykalnego elektoratu, z dość marnym zresztą efektem. Zgoda SP na ratyfikację zapewne pogorszyłaby jej sondażową pozycję, ale chyba nie na długo, choć Konfederacja czyha na rozczarowanych. Przecież bardziej spolegliwy wobec Nowogrodzkiej Ziobro odkładając z podszeptu cnoty cierpliwości na zaś swe mocarstwowe ambicje, mógłby powoli przeistaczać się z raptusa w męża stanu. Zwłaszcza, że mimo tarć w koalicji niewątpliwie bliżej mu do Morawieckiego i Gowina niż do opozycyjnego betonu.
Natomiast propagandowe korzyści z głosowania całej prawicy za ratyfikacją byłyby natychmiastowe. Żeby totalni stawali na głowie, a generatory rzeczywistości urojonej wmawiały populacji, że lepiej było nie brać tych miliardów euro niż pozwolić, by stanowiły fundusz wyborczy PiS, to nawet admiratorzy “Szkła Kontaktowego” z trudem, bo z trudem, pojęliby wreszcie, że awangarda progresu nad interes polski przedkłada swoje szemrane geszefty. I dla zniszczenia Prawa i Sprawiedliwości gotowa jest pozbawić Polki i Polaków popandemicznego wsparcia na miarę planu Marshalla! Od tej pory inicjały PO w rozwinięciu oznaczałyby Psa Ogrodnika, co to sam nie zje, a drugiemu, jak to kundel, nie da.
Reasumując, bezlitosne obnażenie obłudy politykierów PO z przystawkami, warte jest stokroć więcej niż wzrost o kilka punktów procentowych poparcia dla SP, które i tak do wyborów będzie można odzyskać z nawiązką.
Na koniec krótki meldunek z giełdy personalnej wrogów progresu i demokracji. Na jedno z czołowych miejsc opuszczone przez Mariana Banasia, do niedawna zblatowanego z sutenerami właściciela burdelu, wróć, hotelu na godziny, a obecnie nieugiętego obnażyciela wszeteczeństw kliki z Nowogrodzkiej, awansowała Dorota Kania, notowana już na giełdzie za oszczercze biografie resortowych dzieci. Teraz jako szefowa wydawnictwa Polska Press, ta bezwzględna funkcjonariuszka pisowskiej propagandy wyrzuca z pracy wybitnych dziennikarzy lokalnych mediów!
Generatory rzeczywistości urojonej, w których aż roi się od nielotów, statywów do mikrofonów recytujących wyuczone pytania na konferencjach prasowych, zamiast się cieszyć, że na wolnym rynku pojawiły się żurnalistyczne tuzy, creme de la creme wolnych mediów, do wzięcia od zaraz, biją na trwogę. No cóż, widocznie są melomanami, którym będzie brakować modernistycznego chóru pod niemiecką batutą. I proszę nie kojarzyć batuty z batem.
 
Sekator
 
Ps.

- Podobno “Rzeczpospolita” też jest na sprzedaż? - pyta mój komputer.
- Znam takich - odpowiadam wymijająco, - którzy sprzedaliby nawet Rzeczypospolitą.