Silne państwo: co począć z uzurpatorami?

If men were angels no government would be necessary (James Madison, Federalist Papers, XVIII w)
 


Wszelkie rozważania o władzy, ustroju, checks and balances (polecam w tej materii: http://www.tvp.info/33219163/prof-jacek-bartyzel-trojpodzial-wladzy-nie-ma-nic-wspolnego-z-demokracja) – nie zastąpią istoty funkcjonowania państwa, tj. sprawowania rządów; państwo - gdy nierządem stoi – upada.
Rządy są zatem tym niezbędnym elementem ucisku, któremu poddają się obywatele. Im ten ucisk bardziej im się podoba niż za poprzednich rządów (i im bardziej karykaturalne są protesty niezadowolonych)  – tym państwo ma się lepiej.
 
We współczesnych demokracjach rządy są wybieralne, lecz nie we wszystkich mają możność odpowiadać za stan państwa: decydują o tym poszczególne konstytucje.
Te uregulowania w Państwach Poważnych cedują sprawowanie władzy na emanantów głównych sił politycznych (czy to w postaci Prezydentów, czy Premierów); w Państwach Nieważnych władza jest rozproszona.
I tak np. w obecnej Polsce rząd (większości parlamentarnej, a zatem delegacji narodowej) ograniczony jest co do ustalania praw przez Prezydenta i Sądy. Rodzi to oczywiste pokusy co do uzurpowania sobie prawa do współrządzenia państwem, powodując spowalniające wybraną władzę konflikty, w dodatku lege artis – już samo to mówi o „ojcach założycielach” III. RP i ich zamysłach…
Obecne starcie „władzy sądowniczej” i „prezydenckiej”, operującej tym zdradzieckim (z punktu widzenia siły państwa) puklerzem prawnym wiele mówi o ich świadomości propaństwowej, ale też i o ich potrzebach własnych – stąd wstępny cytat.
 
W mniejszej skali – choć równie szkodliwej – funkcjonuje ustawowe rozproszenie władzy poprzez instytucje fikcyjne, takie jak rozmaici Rzecznicy Praw, czy (przy obecnym ustawodawstwie samorządowym) Rady.
 
Uzurpacja do kształtowania bytu narodu (a zwracam uwagę, że słowo Naród występuje jedynie w preambule do obowiązującej ustawy zasadniczej i to na równi z nieokreślonymi narodowo „obywatelami”) na podstawie niezatwierdzonej przezeń Konstytucji (zmieniono dla tej operacji ustawę o ważności referendum) budzi szczególny niesmak, gdyż dotyczy ona prawników, a więc warstwy szczególnie ukonstytuowanej do dbałości o państwo – i jak się okazuje, niezamierzającej wywiązać się z tej misji.
 
W powyższym stanie rzeczy należy surowo osądzać wypowiedzi tych „władz” i zdecydowanie dążyć do usunięcia tej obstrukcji przez jasne prezentowanie jej prawdziwej istoty społeczeństwu – z jednoczesnym przedstawianiem możliwych kroków zaradczych;
 
dotychczasowe zakulisowe zabiegi w tym względzie źle świadczą i o sile rządu i o determinacji wprowadzania potrzebnych zmian, których rządzeni od niego oczekują.