TOTALNA OPOZYCJA - czyli totalne chamstwo i zaprzaństwo...

„Totalność” naszej opozycji rozciąga się na wiele nowych płaszczyzn. Zaślepienie utratą koryta i paniczny lęk przed rozliczeniami afer pogłębiają opór wobec nowej władzy do granic absurdu. Nie ma już mowy o konstruktywnej debacie parlamentarnej, brak jakichkolwiek wniosków i postulatów, mogących wspomóc działania naprawcze rządu. Wręcz przeciwnie – cała energia PO-PSL-Nowoczesnej idzie dziś na hamowanie reform i szkodzenie państwu w myśl zasady „im gorzej dzieje się w Polsce, tym lepiej dla nas”. Dolewa oliwy do ognia także ruch KUKIZ'15, przy każdej okazji suflując: PO be, ale PiS też nielepszy...

Gdzie dwóch się bije, tam trzeci korzysta? To fatalna droga, bo po rozwaleniu Prawa i Sprawiedliwości żadna siła nie zatrzyma już kolejnego rozbioru Polski...

Najbardziej jawne kłamstwa (choćby ostatnie Schetyny o tym, że PO nie chce przyjmować imigrantów) budzą zdumienie! Odmowa przekazania dokumentacji dotyczącej złodziejskiej prywatyzacji w Warszawie na ręce „niekonstytucyjnej” i „bolszewickiej” komisji min. Jakiego – to już jest totalny odjazd HGW! A Donald Tusk nigdy nie krył (i dalej nie kryje), czyją stronę trzyma w brukselsko-warszawskim sporze o relokację imigrantów...

Totalna głupota, totalna targowica i totalny atak medialny uniemożliwiają jakikolwiek dyskurs z „totalniakami”. A już próby siłowego obalenia rządu (wspierane przez postkomunę i służby) i postępująca brutalizacja ulicznych harcowników (tzw. Obywateli RP, lub jak kto woli: Towarzyszy PRL) – to już jest zwykła zdrada, czyli jawna V kolumna!

PS Przypominam wierszyk z tomiku „Pro publico bono”, napisany jeszcze za panowania PO-PSL. Dziś „zaradni” kombinatorzy, o których on opowiada – masowo wychodzą na ulicę w obronie swoich „ideałów” - czyli prawa do totalnego rozgrabiania majątku narodowego. To jedyni ludzie, których nie cieszy wzrost PKB, uszczelnienie zbierania podatku VAT, 500+ etc.

Gdy w całym kraju spada bezrobocie, w ich złodziejskim klanie bezrobocie lawinowo wzrasta! Jak żyć, pani Premier Szydło? Jak żyć, gdy biją k...wy i złodziei?

WSZYSCY DZIŚ KRADNĄ...

Sprosiłem mych przyjaciół, wieki nie widzianych,
By świat z nimi naprawiać – przy winie, do rana.
Marzenia nasze dawne druhom przywołałem;
Zobowiązania wielkie... Piękne ideały...

Koledzy popatrzyli na mnie ze zdumieniem,
Potem śmiechem ryknęli w wielkim rozbawieniu,
Że aż im łzy pociekły i oddech zabrało...
Na koniec – klepiąc w plecy (trochę to bolało),
Poczęli mnie pouczać (naiwnego grajka)
Mówiąc: „Dorośnij stary! Życie to nie bajka”...
I myśl złotą jak tombak któryś z głowy palnął:
„Wszyscy dokoła kradną! I to jest normalne...”

Tu zawrzała dyskusja; każdy przykład dawał:
„Złodziej kradnie ci portfel... Ot, złodziejskie prawo!”

„Lekarzowi sam wciskasz w kopercie banknoty!”
(Życie droższe pieniędzy. Wszyscy wiedzą o tym.)

„Policjant też szmal liczy, z kolegą do spółki”...
(Zwłaszcza, gdyś trochę wypił. I siadłeś za kółkiem...)

„Urzędnik jest przychylny, gdy dostanie w łapę”...
(Haracze przy przetargach... Nie wiesz? Toś jest gapa!)

„Rząd sam się nie wyżywi – lecz z naszych podatków;
Ci dopiero nas łupią! Stąd te niedostatki...”
(Nic dziwnego, że naród kombinuje skrycie;
Szara strefa – jak nigdy – ma się znakomicie...)

I tak wrzała dyskusja, że żal opowiadać;
Wszyscy wszystkich z wszystkiego na gwałt chcą okradać!

Przytaczano nazwiska... Nazwy instytucji...
Warianty nepotyzmu, szabru i korupcji...
Większość – w tonie podziwu (lub nawet zazdrości) –
Niczym wyrazy hołdu dla tej zaradności...

Nieśmiało się włączyłem: „Przepraszam, że truję;
Jeśli każdy dziś kradnie, to kto tu ... pracuje?”...

Zapadła chwila ciszy (cisza czasem krzyczy)...
Ktoś rozbawił ferajnę krzycząc: „Kto? Chińczycy!
Chciwość jest dzisiaj cnotą! Tak na Wall Street mówią...
Nie zostawajmy w tyle! Kradnijmy! A równo!”

Spotkałem dziś przyjaciół, wieki nie widzianych,
By z nimi świat naprawiać przy winie, do rana.
Lecz z ulgą ostatniego z kumpli pożegnałem,
A z nim nasze marzenia... Nasze ideały...

A z cyklu – znalezione w sieci – przypomnienie o naszym gorzkim zwycięstwie pod Monte Cassino. Z okazji kolejnej rocznicy – ballada pt. „KLASZTOR” (Monte Cassino rzecz jasna); to opowieść o moim „zdobywaniu” tego wzgórza w 1978r. Omal wtedy nie wywołałem III wojny światowej!
https://www.youtube.com/watch?v=U41nT3J3T4s