bandyta owsiak... UWAGA MŁODZI FRAJERZY JADĄCY NA WOODSTCK

Poniżej tekst w którym MatkaKurka zamieszcza relacje z incydentu na grandzie zwanej dla niepoznaki festiwalem woodstock... 
UWAGA MŁODZIEŻY !!! MYŚLICIE, ŻE WAS TO NIE DOTYCZY ? CHŁOPAK KTÓRY PRZYSŁAŁ RELACJĘ MATCEKURCE TEŻ TAK MYŚLAŁ... 

Własciwie co tu komentować ? Zachowanie, którego nie powstydzili by się chłopcy z SA... tylko, że oni  nosili brunatne koszule, owsiakowe SA nosi 
kolor błękitny...
Czyli co ? Czyli owsiakowe SA róbta co chceta...znaczy się błękitny patrolu... jakby co to zawsze możecie poprosić o pomoc pedalskie gremia...
bo w jednym z angielskich czasopism "Attitude" dla homosiów ukazała się artykuł z którego wynika, ze większość organizacji gejowskich to albo faszyści albo
neofaszyści... skoro praktykuje tradycje SA, warto przypomnieć, że homoseksualizm był tam mile widziany...
pozostaje zapytać dlaczego policja jest na usługi owsiakowej bandy ? http://kontrowersje.net/pokojowe_karczki_owsiaka_czyli_przystanek_woodstock_najpi_kniejszy_festiwal_wiata 

  „Pokojowe” karczki Owsiaka, czyli „Przystanek Woodstock – Najpiękniejszy Festiwal Świata”


Dostałem na skrzynkę historię jakich wiele i tak też odpowiedziałem Autorowi, że jest kolejną ofiarą „Najpiękniejszego Festiwalu Świata”, która opisuje niemal identyczne „przygody”. Swego czasu miałem też cały wywiad zredagowany i dopracowany, wysyłałem do autoryzacji i wtedy funkcjonariusz Pokojowego Patrolu przestraszył się ewentualnych konsekwencji, pomimo tego, że gwarantowałem anonimowość. Tym razem postawiłem sprawę jasno, opublikuję wszystko bez zmiany jednego przecinka pod warunkiem, że tekst będzie podpisany. Udzieliłem stanowczej odpowiedzi i prawdę mówiąc zapomniałem o sprawie, mając w pamięci dotychczasowe doświadczenia. Nieoczekiwanie Autor odezwał się ponownie i bez zbędnych komentarzy napisał, że nie widzi żadnych przeciwwskazań, zgadza się na publikację pod imieniem i nazwiskiem. W tej sytuacji nie mam wyjścia i zamieszczam maila w niezmienionej formie, tekst jest oryginalny i w żadnym miejscu nie był zmieniony. Podkreślę raz jeszcze, że to nie jest nic nadzwyczajnego, mam kilka, jeśli nie kilkanaście opowieści utrzymanych w takim samym „klimacie”, tę wyróżnia imienna odwaga Autora. Niestety to nie wszystko, co zostało zamiecione i w telewizji się nie ukazało, znacznie gorsze i tragiczne zdarzenia nie ujrzały światła dziennego. Jestem w kontakcie z Matką chłopaka, którego zatłuczono na śmierć, a druga Matka siedzi przy łóżku syna, który jest w śpiączce. Do tej pory nie wspominałem o tym, bo sprawy w sądzie dopiero się rozpoczynają, ale chyba czas najwyższy krzyknąć, że to, co Owsiak i jego bandziory „pokojowe” wyprawiają na „Przystanku Woodstock” powinno dawno skończyć się wyrokami. Na oczach całej Polski, tępe karczki wyprowadziły Michała Rachonia, proszę uruchomić wyobraźnię i zobaczyć, co się musi dziać, gdy nie ma świadków, wtedy poniższa historia wyda się czymś „naturalnym” nie sensacyjnym.

***

Droga Redakcjo,
po 10 latach szukania (pierwszy rok intensywnie, później coraz rzadziej,
przez ostatnie 5 lat prawie wcale) przypadkowo dotarłem do opisu zdarzenia z
2005 r. z Przystanku Woodstock. Jednak w porównaniu do opisu kolegi pamiętam
o wiele więcej, dodam, że w przeciwieństwie do niego nie miałem nic na
sumieniu. Byłbym niezmiernie wdzięczny gdybyście przeczytali moje
wspomnienia z tamtego dnia i niezmiernie usatysfakcjonowany gdyby pojawiły
się gdziekolwiek, gdzie ludzie mogliby je przeczytać. Pomimo wielu prób nikt
się na to nie zdecydował.
W 2005 r. miałem 19 lat, razem z dziewczyną wybraliśmy się na
woodstock, z którego mieliśmy jechać w dalszą podróż na Mazury.
Drugiego lub trzeciego dnia trwania imprezy, popołudniu siedzieliśmy pod
parasolami obok stoisk z piwem. Rozmawiałem z nowo poznanym chłopakiem z
Zabrza, który pracował na terenie woodstocku jako monter. Nie wiem skąd i
kiedy ze wszystkich stron pojawił się niebieski patrol - wypasieni
ochroniarze. W ułamku sekundy na wykręconych rękach miałem opaskę zaciskową
ściśniętą do granic możliwości. Położyli mnie twarzą do ziemi, w oczy i usta
psikali ogromną ilość gazu pieprzowego. Tak przygotowanego wrzucili na pakę
busa, kilku chłopaków było pode mną, miałem to "szczęście" że posadzili mnie
na nich w kucki. Z tylnych siedzeń ochroniarz złapał mnie za włosy (miałem 4
dredy z tyłu głowy), stwierdził, że rano pobiłem ochroniarza ( ważyłem
trochę ponad 60 kg i raczej nie byłem skory do bójek ). Nożem odciął mi
włosy, potem uderzył pięścią, za jednym zamachem rozbił mi oko, złamał nos,
drugą stroną twarzy uderzyłem w ścianę auta - pęknięty oczodół i naczynka
oczu. Młody chłopak, który również został złapany, krzyczał, że ma chory
pęcherz, żeby zabrali jego plecak, bo ma tam leki. Ze strachu bądź choroby
zsikał się w spodnie, za co dodatkowo mu się oberwało...Przewieźli nas do
namiotu na obrzeżach woodstocku, poukładali na podłodze twarzą do ziemi,
powyjmowali wszystko z kieszeni, krzyczeli, że wszystko o nas wiedzą i
sprawdzą nasze telefony, niektórym ściągali buty i prali po stopach, innych
po łydkach, mnie oberwało się po nerkach - przez 2 tygodnie sikałem krwią.
Po jakimś czasie pojawił się Owsiak ( na miano "pan" u mnie nie zasługuje ).
Odwrócili mnie, stwierdził, że dobrze mnie zna, jestem tu któryś raz i
handluje narkotykami ( nie miałem żadnego do czynienia z narkotykami w
tamtym okresie ). Potem rozcięli opaski, ktoś opatrzył mi nos. Podnieśli,
wykręcili ręce i z głową w dół przeprowadzili do ciężarówki policyjnej z
celami. Chłopak, który ze mną był, około 30 letni, powiedział żebym
zapamiętał nr policjanta przy drzwiach, on zapamięta drugiego, obaj mieli
klapki wywinięte do góry, numery nie były widoczne. Kazano rozebrać się do
naga, zrobili rewizję, na koniec oddali nasze rzeczy w papierowych torbach
zabrane wcześniej przez ochroniarzy. Wypuścili nas jakąś tylną bramą i
kazali iść w las.
Dotarliśmy do komendy w Kostrzynie, dyżurny zbył nas twierdząc, że przecież
dopiero policja nas wypuściła...
Jak sobie to wszystko przypominam to jeszcze mnie trzęsie, serce wali jak
oszalałe.
Przez kilka tygodni po tym zdarzeniu nie potrafiłem usnąć. Moja matka pisała
do różnych telewizji i gazet, niestety nikt nie miał odwagi się tym
zainteresować.
Cieszę się, że pojawiła się wreszcie jakakolwiek wzmianka o tej sytuacji.
Mam ogromną nadzieję, że i moja zostanie opublikowana.
Pozdrawiam
Łukasz Mazur