QUO VADIS, POLONIA...

Tekst z jednej strony fajny i ciekawy, z drugiej operujący sloganami i stereotypami. Od kogo, jak kogo, ale od pana, panie Lechu, wymagam więcej. Powtarzana raz za razem multikulturowość (zarzut, naprawdę?), bajki o polskiej życzliwości, temperamencie, kulturze, gościnności.
Ja niestety ze zjawiskiem powrotów spotykam się coraz rzadziej, częstsza jest natomiast tzw. emigracja powrotna, ludzie na nowo zderzający się z ojczystą życzliwością (jak pewien dżentelmen, profesor z NB, wyzywający mnie i miejsce, w którym mieszkam używając rynsztokowego języka, inny pan dr, który odpowiadać nie raczy - przykłady tylko z naszego forum), ekonomią, kulturą - na nowo szukają swojego miejsca na ziemi... Rzadko spotykam się z gloryfikacją tego, co obce. Dostrzeganie różnic to jednak troszeczkę coś innego.
I niech mi pan wierzy, ta demoralizacja i zagrożenia, o których pan rozpaczliwie pisze (uwielbiam zresztą, jak mnie cały świat próbuje przekonać, jaki to ja durny jestem, że tu siedzę, patrzcie, wracają!) to w porównaniu z tym, z czym zmagałem się w ojczyźnie, że się tak swobodnie wyrażę, pikuś. Tęsknię i kocham - inaczej bym tutaj nie pisał. Ciągle mam naiwną nadzieję. Rzeczywistość jednak pozostaje rzeczywistością - niezależnie od naszego życzeniowego myślenia.
Pozdrawiam serdecznie.

Panowie, to jest typowe – proszę zauważyć – dla tych, którzy modlą się pod figurą. Ja też bywam na zachodzie i nawet w Azji. Często słyszę opinię - Polska ? To taki Iran Europy - tyle że bez ropy. Dlatego powtarzam i póki życia powtarzać będę ( uparcie cofanym do 966 roku ) Polakom, którzy gaszą wszelki entuzjazm widząc tylko trudności w realizacji pomysłów i wady w innych ludziach. Tym wszystkim, którzy są pełni zazdrości, zawiści i cierpią, gdy patrzą na cudze sukcesy: "Przypominam, że Francja jako kraj laicki i liberalny respektuje, a nawet popiera wszystkie religie, ale jednocześnie podkreślam, że rząd, który reprezentuję, dołoży wszelkich starań, by przejawy życia religijnego nie ujawniały się w życiu publicznym. Religia musi pozostać sprawą indywidualną każdego człowieka" ------------- Nicolas Sarkozy Jednym ze sposobów omijania tych - zatruwających nam życie - osób, jest uświadomienie sobie, że tacy ludzie w gruncie rzeczy mogą być po prostu bardzo nieszczęśliwi, a na pewno są o wiele ubożsi od osób pogodnych, życzliwych i przyjaznych. * * * Podczas ceremonii ślubnej w Merostwie Paryża, zostałem zaskoczony tamtejszym zwyczajem zbierania dobrowolnych datków na tacę. Nikt mnie wówczas nie uprzedził, nigdy też wcześniej o tym nie słyszałem. Nie byłem więc na to przygotowany i widząc młodego człowieka z tacą w ręku pomyślałem w pierwszej chwili, że to dla młodożeńców. Widziałem drobny bilon i banknoty o niewielkich nominałach. W pięknych zabytkowych komnatach z przestronnymi holami i fantazyjnymi schodami odbywała się uroczystość. Nie mogłem więc w tym momencie dopytać się o cel tej kwesty. Dopiero później na weselu dowiedziałem się, że dochód ten przeznacza się we Francji na potrzeby merostwa. Skojarzyła mi się ta sytuacja z tacą kościelną u nas w Polsce. Czy nie sensowne byłoby wprowadzenie takich dobrowolnych datków w polskich USC, na jakiś charytatywny cel ? Jako alternatywa dla ludzi zrażonych zawiścią i pedofilią, że nie tylko kościół pomaga ubogim. Władza i pieniądze Tym często skutkują Że mózgowe żądze Patologizują Komunistów więc ofiary Przez okrągłego koryta czary Muszą w obcej nacji Żyć na emigracji

Drobna poprawka do Pana tekstu : One White Ticket Poprawnie powinno być : One Way Ticket Pozdrawiam JW ***