Rocznica śmierci Seawolfa

Szanowni Państwo, minął już rok od śmierci Tomasza „Seawolfa” Mierzwińskiego. Z licznych maili i komentarzy, które od Państwa dostaliśmy, wynika, że nie tylko nam wciąż Go brakuje. Wiele można by pisać o pustce, którą czujemy, ale jest to oczywiste i nie wróci nam ukochanej osoby. Poza tym żałobny ton nie współgra z pogodą ducha i wesołością, którymi przepełniony był niemal każdy wpis na blogu Seawolfa. Tata kilkakrotnie wspominał, że nigdy nie pisałby felietonów „do szuflady”. Chciał, aby były one czytane przez większe grono odbiorców. Gdyby nie Państwo, Tata na pewno zarzuciłby więc blogowanie. Tymczasem zaglądając do archiwów tych blogów, które jeszcze istnieją, do artykułów w gazetach, które Tata wycinał i zbierał, wreszcie do książek – i tych politycznych, i do „Dziennika Pokładowego” – można znów odnaleźć towarzystwo Taty. Bo poprzez to, co i jak pisał, widać namiastkę tego, jakim był człowiekiem – radosnym, dowcipnym, bezpośrednim, szczerym, o rozległej wiedzy, kochającym życie... Po prostu – był naprawdę fajnym facetem. Dlatego chcę przytoczyć słowa podziękowania sprzed roku: „Dziękuję za to, że byliście, że przyczyniliście się do tego, iż pisanie stało się jedną z pasji i radości mojego Taty”. To dzięki Państwu, Czytelnikom blogów Seawolfa, można powiedzieć, że Tata utrwalił pewne swoje cechy w felietonach, do których w każdej chwili można powrócić i w ten sposób, w pewnym sensie, ponownie się z Nim spotkać. Chcielibyśmy ponadto raz jeszcze serdecznie podziękować za ciepłe słowa, bezinteresowne wsparcie, które tak wielu z Państwa okazało naszej Rodzinie, a przede wszystkim za modlitwy i Msze Święte w intencji Seawolfa. Kornel Mierzwiński z Rodziną PS. W razie potrzeby, prosimy o kontakt bezpośrednio do nas pod adresem: [email protected]