Solidarności zwierciadło krzywe.

Jestem tuż pod (obecną, jałtańską) białoruską granicą, toteż tzw. perspektywę mam zupełnie inną, niż gdybym był w stolicy, o stołecznej kawiarni czy za przeproszeniem salonie nie wspominając.

Miejsce bajkowe zupełnie, stare klasztory dwa, takaż bazylika, na lokalnym cmentarzu leżą sobie Tarasewicze, Moniuszkowie, Żywnowie, Radziewiczowie, Kaczanowscy, bo to kawałeczek Grodzieńszczyzny, który po polskiej stronie się ostał.

Ale licho mnie podkusiło i zajrzałem do Internetu (bo się geopolityczna ruchawka zaczęła, a ja tu , pod tą jałtańską, białoruską granicą, toteż warto wiedzieć, czy już na ten Kijów idziemy czy jeszcze troszkę czasu na załatwienie spraw zwłoki niecierpiących mam), a tu korespondująca z moim miejscem pobytu (tuż przy sanktuarium) informacja : Ikona Solidarności kandyduje!

Ja katolik jestem rzymski, do prawosławia odnoszę się z należytą rezerwą, bo tu gdzie jestem, to ślady rusyfikacji widać aż za dobrze, toteż jeśli chodzi o ikony, to owszem – oglądać lubię, pod warunkiem, że są ładne.

Patrzę ci ja na tę ikonę i mnie, przepraszam za szczerość – zemdliło.
No autentycznie zemdliło (a karmią tu dobrze, babkę ziemniaczaną jadłem, to i szkoda byłoby się jej pozbyć).

Zamykam zaraz kompa i obiecałem sobie, że do powrotu do stolicy nie otworzę, bo diabli (fuj!) wiedzą, co tam jeszcze znajdę, ale nie mogę zrozumieć, jak ci propagandyści, za dziennikarzy się podający mogą ikonę ze zwierciadłem pomylić i do tego krzywym?!