Andrzej Duda – rzecznik z innej półki.

Ja przepraszam, że prostym  językiem handlowym pojechałem, ale właśnie  takie skojarzenie nasunęło mi się po wysłuchaniu przed chwilą nowego rzecznika PiSu, Andrzeja Dudy, w programie prorządowego (to nie epitet – to wyraz uznania) dziennikarza Kraśki:

kompetencja + asertywność + precyzja + kultura + elegancja = skuteczność.

No nic, tylko klaskać.

Choć to w sumie normalka, bo od tego są rzecznicy jak…no, nie będę tu kapralskiego porównania przypominał, bo  sami wiecie Państwo, co od czego.

Jako były naukowiec, mam jednak pytanie dotyczące kwestii  dla mnie irracjonalnej:
jak to możliwe, że dopiero teraz Andrzej Duda zastąpił na tej kluczowej (tak – kluczowej) pozycji kogoś się tak na nią nienadającego, jak  Adam Hofman?

Nie wiem.

Albo wiem: Hofman jest protegowanym wiceprezesa Adama Lipińskiego, a Duda – był (nie wiem czy słusznie) kojarzony ze Zbigniewem Ziobrą.

Cóż, wychodzi na to, że PiS powinien być wdzięczny neoCBA za wyciagnięcie Hofmanowi tych dziwnych, wielotysięcznych pożyczek od tego dziwnego Pietryszyna, co zaskutkowało dymisją „cymbalerona”, bo Bóg jeden wie co Adasiowi za chwilę może jeszcze zza kołnierza albo z rękawów wypaść.

Póki co – Andrzej Duda każdą swoją wypowiedzią wyznacza takie standardy rzecznikowania, że żaden come back Hofmana (nawet Hofmana w wersji oczyszczonej)  nam nie grozi.