A.GACPARSKI: POTĘGA OBRAZU. WSPOMNIENIE

Wczoraj w Szczecinie miało miejsce otwarcie wystawy rysunków Arkadiusza Gacparskiego, którą zorganizowała żona zmarłego w kwietniu artysty, Iwona. Na miejsce prezentacji twórczości Arkadiusza wybrano Jasne Błonia - świetna lokalizacja, wielki plac w sąsiedztwie Urzędu Miejskiego. Uroczyste otwarcie miało swoją kontynuację na wernisażu w restauracji "Szczecin". Pani Iwona wybrała dla tego szczególnie dla niej trudnego wieczoru konwencję zaskakującą. Arkadiusz był człowiekiem wesołym, kochającym muzykę i kabaret. Stąd też i to pierwsze "oficjalne" wspomnienie go miało lekką formę - były piosenki, które lubił, wspomnienia, żarty, a artyści szczecińskich scen starali się nadać wieczorowi charakter podobny do tych za życia Arka.
Jedna refleksja jednak była smutna - dlaczego nasz naród docenia oddanych sobie twórców dopiero po ich śmierci...

Poniżej zamieszczam film obrazujący, jak rysunki Gacparskiego były wykorzystywane jako "amunicja" w walce o "nasze" sprawy, kilka zdjęć z wczorajszego wieczoru oraz tekst, którym w "idź POD PRĄD" pożegnałem Arkadiusza.

A.GACPARSKI. POTĘGA OBRAZU. WSPOMNIENIE:  http://www.youtube.com/watch?v=siSDBp5FS3U





















Już więcej nic nie narysuje…

Arkadiusz Gacparski był niezwykłym komentatorem naszego życia politycznego. Nie pisał jednak artykułów, ale celnie wychwytywał ważkie elementy naszej rzeczywistości i ujmował je w rysunki często więcej mówiące niż niejeden artykuł. Był w nich konsekwentny i nieubłagany dla Salonu – nigdy więc nie przebił się do „głównego nurtu”. To był jego wybór ideowy, za który płacił niemożnością zrobienia wielkiej kariery i pieniędzy.
    Gdy tylko zaczęliśmy wydawać „idź POD PRĄD”, nasze drogi zaraz się spotkały. Dziś już nie pamiętam nawet jak. Pamiętam jednak, że od razu doskonale się rozumieliśmy i mieliśmy podobne postrzeganie polskich problemów. Często opisywałem mu tylko szkic rysunku, a on realizował go doskonale komponując wszystkie elementy graficzne. Prawie zawsze powtarzał się też schemat – ja o czymś pisałem artykuł, a niezależnie Arkadiusz tworzył swoje karykatury. Po zestawieniu tekstu i rysunku wydawało się, że to na zamówienie, a to było spotkanie w myślach. Tego będzie mi szczególnie brakowało. Niewielu mamy w życiu ludzi, z którymi łączy nas braterstwo myśli.
    Przeszliśmy tez podobna drogę polityczną – zaczynaliśmy zafascynowaniem UPR-em, ale już podczas wyborów 2005 widzieliśmy konieczność pójścia szerszym frontem obozu patriotycznego. Kwiecień 2010 nie pozostawił złudzeń, co do słuszności tego kierunku – wtedy też datuje się erupcja talentu Arkadiusza – prawie codziennie tworzył wymowne, często kolorowe, dzieła będące celną amunicją w walce o Polskę. Wiele okładek „iPP” z tamtego okresu to jego wspaniałe dzieła. Wielkie karykatury Gacpara towarzyszyły manifestacjom nie tylko na Krakowskim Przedmieściu w Warszawie.
    Wieść o ciężkiej chorobie Arkadiusza odebrałem bardzo osobiście – jesteśmy równolatkami. Jeszcze kilka tygodni temu pisał, że mocno wierzy powrót do zdrowia i pracy twórczej, choć nawet pisanie listu sprawiało mu wielki wysiłek. Ogromnie cieszył się z sukcesów swojej dziesięcioletniej córki – wierzył, że zostanie „reżyserem jak Ewa Stankiewicz”.
Za życia rzadko doświadczał wdzięczności naszego środowiska – patrioci wydają się nie zdawać sobie sprawy z materialnego wymiaru życia – postarajmy się, by chociaż jego Rodzina doświadczyła jej po jego śmierci…
     Paweł Chojecki

Odszedł wielki przyjaciel „idź POD PRĄD” – Arkadiusz Gacparski po ciężkiej chorobie zmarł 14 kwietnia 2013.
W jednym z ostatnich listów napisał: „Do szpitala zabieram zawsze "idź pod Prąd".
Taki Przyjaciel do dla nas ogromny zaszczyt. Tym większe poczucie straty, że już więcej do nas nie przemówi…