Mniejszość niemiecka w Polsce (3) okres: 1940-45

Cz. 3 Eksterminacyjna rola mniejszości niemieckiej w Polsce 1940-45
 
Formalne przeniesienie folksdojczy  „polskiego”  Selbstschutzu w skład formacji Algemeine SS w obszarze okupowanej Polski.
Niemcy zamieszkujący Polskę , którzy zdradzili Państwo i Naród Polski bynajmniej nie trafili do niemieckiej armii ani żaden front zewnętrzny, ale nadal aż do stycznia 1945r kontynuowali rozpoczętą przez Hitlera 1 września 1939 r. przeciw Polsce „kampanię wrześniową”.  Znajomość terenu , języka polskiego, wraz dokonaniami  faktami  ludobójstwa  członków Selbstschutzu, wraz ze skalą czystek etnicznych przez nich podejmowanych, przyczyniła się do ich zaangażowania przez III Rzeszę jako najbardziej kompetentnych kadr w etatowych strukturach  hitlerowskich okupowanej Polski. Najbardziej krnąbrnego z podbitych narodów Europy. Stąd Volksdojcze tzw. I grupy nie zostali zmobilizowani ani do Whermachtu, ani Luftwaffe, ani do Kriegsmarine. Jako jedyni zadeklarowani  Niemcy- a jedyni znający jako tako język polski i stosunki społeczne, byli potrzebni III UE (wtedy jeszcze zwanej „1000 letnią Rzeszą” ) do inwigilacji i skutecznej eksterminacji  wszelkich opornych „tegokraju”!  (przez ówczesne niemieckie gadzinówki pokroju  obecnego der net. pl nazywaniem  „tegokraju”: -Krajem Warty i Generalną Gubernią)
Stąd już oficjalnie 7 października 1939 Reichsfuhrer Himmler wydał tymczasowe wytyczne w sprawie organizacji Selbstschutzu (vorläufige Richtlinien für die Organisation des Selbstschutzes in Polen). Przewidywały one, że formacja ta będzie formalnie podlegać lokalnym dowódcom SS i Policji , a w jej skład będą wchodzić wszyscy zdolni do noszenia broni volksdeutsche I grupy[1] w wieku od 17 do 45 lat. Była to jednak tylko urzędowa formalność ponieważ organizacja ta de facto działała już wcześniej w warunkach konspiracji na terenie całej Polski. Tym jednak rozkazem Selbstschutz został oficjalnie podporządkowany dowództwu SS i podzielony na trzy okręgi:

• Okręg I Południowy – siedziba we Wrocławiu
• Okręg II Centralny – siedziba w Poznaniu
• Okręg III Północny – siedziba w Gdańsku (pod dowództwem Oberführera SS Ludolfa-Hermanna von Alvenslebena.)

Ów Alvensleben szef pomorskiego Selbstschutzu,uskarżał się do swych oficerów, że zbyt mało Polaków zostało zastrzelonych (niemieccy oficerowie donosili, że tylko „część” Polaków została „zniszczona” w rejonie, w Prusach Zachodnich. Dowódca Selbstschutzu w Karolewie Wilhelm Richardt orzekł, iż „nie chce budować zbyt dużych obozów dla Polaków i ich karmić, i że to honor dla Polaków, iż ich trupy będą nawozem dla niemieckiej ziemi.” Wśród członków Selbstschutzu,  czyli „polskich” folksdojczy  nie było sprzeciwu lub braku entuzjazmu wobec podjętych działań.

 
Charakterystyczne  już gestapowskie uniformy członków byłego Selbschutzu:
a w nich główni oprawcy Polaków dowódcy inspektoratów Selbstschutzu: SS-Standartenführer Ludolf-Jacob von Alvensleben, SS-Obersturmbannführer Erich Spaarmann, SS-Obersturmbannführer Hans Kölzow i SS-Sturmbannführer Christian Schnug.Po wojnie żaden z nich nie został skazany ani nawet postawiony przed chazaskie sądy PRL (opis fot. dołączonej w oryginalnym  opracowaniu[2]
Od 12 lipca 1940 r. gdy podjęto  decyzję o rozwiązaniu Selbstschutzu. A całe jego  kadry ulokowano nowych strukturach Sonderdienst.  Sonderdienst który współtworzyły  Sicherheitsdienst (SD, czyli Służba Bezpieczeństwa) Gestapo (niem. Geheime Staatspolizei), Sicherheitspolizei (SiPo, czyli Policja Bezpieczeństwa) Orpo (niem. Ordnungspolizei),  i Żadnarmeria  , które działające pod kierownictwem delegowanych przez Berlin niemieckich kadr kierowniczych, do końca wojny na terenie Generalnego Gubernatorstwa w latach 1940–1944.  Oparte o tych folksdoczy I grupy, niemieckie  formacje mundurowe  używane były m.in. do planowanej eksterminacji ludności polskiej i żydowskiej, zwalczania wszelkich struktur konspiracyjnych , akcji planowanego wysiedleń ludności, rabunku mienia ,wywłaszczenia polskich i żydowskich dóbr ,rabunku dzieł i majętności rodów, organizacji i dostaw ludności do obozów koncentracyjnych, do pracy przymusowej w Niemczech,  ściągania obowiązkowych kontyngentów i pacyfikacji wsi, zwalczania form ruchu oporu , a także przeprowadzania bieżących w akcji eksterminacyjnych. , brały udział w akcjach represyjnych i eksterminacyjnych polskich miejscowości i  gett żydowskich. Folksdojcze - członkowie Sonderdienstu, jako jedyni znający język polski Niemcy-  pełnili także funkcje gestapowskich funkcjonariuszy średniego szczebla, szpicli i etatowych  tłumaczy. Zarówno na obszarach wcielonych do Rzeszy jaki  także na obszarze tzw. Generalnej Guberni.     Dotychczasowa mniejszość niemiecka  obejmowała nadzór na całością okupacji Polski od etatów we wszelkich grabiących zasoby Polski i wysyłających ludzi na roboty do Niemiec Amt-ów począwszy ,do eksterminacji i okupacji hitlerowskiej Polski  przez III Rzeszę, w tym ludobójstwa  na Polakach  i organizacji transportów ludności  do niemieckich obozów koncentracyjnych skończywszy w większości wystarczali polscy przedwojenni obywatele niemieckiego pochodzenia!  Wystarczali liczebnie do nadzoru ogółu okupacji ale jedynie do momentu zmobilizowania  w 1943 r pierwszych  partyzanckich oddziałów leśnych AK i NSZ. Od roku 1943 złożone z owych folksdojczy  jednostki wspierały antypartyzanckie  działania skierowanych na obszary okupowanej Polski regularnych  oddziałów  Wehrmachtu i Waffen -SS.  Jednak  rzadziej  walcząc bezpośrednio w działaniach bojowych , głównie zaś pacyfikując na obszarze  operacji  tak jak np. na Zamojszczyźnie i Lubelszczyźnie polskie wsie i osiedla, a finalnie obok ukraińskich i rosyjskich ss-owców eksterminowali także ludność cywilną powstańczej Warszawy . Poza przemysłowym ludobójstwem organizowanym przez Berlin w obozach koncentracyjnych, znane  nam formy niemieckich,  idących  w miliony zbrodni ludobójstwa  dokonane w okupowanej  Polsce, to w zdecydowanej większości sprawstwo lub współsprawstwo owych folksdojczy I grupy -czyli niemal ogółu mężczyzn w wieku poborowym,  jacy posiedli  polskie obywatelstwo i przede wszystkim znajomość języka polskiego w okresie międzywojnia do 1939 roku !   [1] Volksdeutschów władze niemieckie dzieliły  na cztery kategorie: Kategoria I (tzw. Reichslista)  ,to właśnie mniejszość narodowości niemieckiej przestawiona ze zbrodniczej działalności w tym rozdziale  , aktywne politycznie, działające na rzecz III Rzeszy już w okresie międzywojennym.
  [2] Powyższy tekst do cyklu  - to kolejny fragment rozdziału  2, już gotowego, ale nadal nie opublikowanego -kolejnego niepoprawnie politycznego opracowania- „ W niewoli sitw etnicznych” ,autorstwa: Eugeniusz W. Kościesza.