NALECZ, SPADAJ!

NAŁĘCZ, SPADAJ ! 
- kolejnym psem gończym w polowaniu na Prezydenta Dudę okazał się prof. Tomasz Nałęcz, który w telewizyjnej rozmowie szczekał w obronie skompromitowanego TK i jego prezesa Rzeplińskiego. Nic już nie dziwi: towarzysz Nałęcz ( członek PZPR w latach 1970-1990 ) oczywiście broni kolegę z PZPR-u, to jedna mafia. A jako były doradca prezydenta Komorowskiego ( a też promotora pomnika dla bolszewików i kibica WSI!) bardzo chciałby pogrążyć Prezydenta Dudę, to jasne. Argumenty prawne stoją jednak za Dudą i PiS-em, o czym wie już cała Polska poza manipulantami w stylu Zolla i innych agentów układu. A sam Nałęcz jako obrońca praworządności nie przekona nikogo, wystarczy przypomnieć jego dwuznaczną rolę w komisji śledczej badającej aferę Rywina. Jako przewodniczący tej komisji Nałęcz z góry przyjął hipotezę, że towarzysz Leszek Miller nie wysyłał Rywina – zamiast sprawdzić wszystkie okoliczności. Było to śledztwo z góry sterowane, a broniąc Millera Nałęcz storpedował swoim głosem dostęp komisji do billingów premiera. To tak się prowadzi obiektywne śledztwo ?  Nałęcz nie chciał być grabarzem lewicy..( jak wyznał potem dla „Przekroju”). .Więcej szczegółów demaskujących Nałęcza znajdziemy w książce „System Rywina czyli druga strona III RP”, wydanej przez dziennik „Rzeczpospolita”, w dobrym okresie tego pisma. Nałęcz był integralną cząstką układu trzymającego władzę, a nie tylko lewicy. Był w gronie blisko 200 osób, które złożyły się na obraz Kossaka podarowany prezydentowi Kwaśniewskiemu  ( wśród takich osób jak...Lew Rywin i Włodzimierz Czarzasty ) na imieniny. O Nałęczu – który ukrył też swoje dochody – tak mówiła Julia Pitera ( wtedy przewodnicząca Transparency International ): „Pan poseł Nałęcz miał obowiązek poinformować w rejestrze korzyści o zarobkach  z wydawnictwa Muza. To smutne, jeśli prawo stanowione przez posłów, nie jest przez nich samych przestrzegane.”
    O politycznych predylekcjach Nałęcza mówią też jego pochwały IPN-u za kadencji Leona Kieresa, kiedy to Instytut Pamięci Narodowej  ( a warunkiem jego powstania była niekaralność Jaruzelskiego, Siwickiego i Kiszczaka!) unikał badań zbrodni PRL-u, a wiedzę o agenturze ukrył w archiwach zastrzeżonych. Mile widziano za to tematy zastępcze jak np. zbrodnię w Jedwabnem, za którą odpowiedzialność mogą ponosić wyłącznie Niemcy. IPN odzyskał twarz za prezesury Janusza Kurtyki, który ujawnił wiele tajemnic, np. potwierdził, że Aleksander Kwaśniewski i Lech Wałęsa byli zarejestrowani w SB jako tajni współpracownicy. Wywołało to gniew post-komunistycznego układu. Niestety, śmierć Kurtyki w smoleńskim zamachu zakończyła chwalebną kartę IPN-u w ujawnianiu prawdy o epoce PRL-u.
   A w epoce Piastów ród Nałęczów ( także Zarębów ) splamił się podobno udziałem w zamachu na króla Przemysława II ( w r.1296). Pisze o tym Jasienica w „Polsce Piastów” ( str.178) : „Coś w tym musiało być z prawdy, bo niepodobna przypuścić, że bez współdziałania kogoś z Polaków sami Brandenburczycy potrafiliby tak zaskoczyć Rogoźno. Według podania Zarębowie i Nałęcze utracili odtąd prawo noszenia szkarłatnych szat i stawania w jednym szeregu z pozostałym rycerstwem polskim. Dopiero Kazimierz Wielki miał zdjąć z nich tę hańbę”.
   Ale jak zdjąć hańbę ze współczesnych zdrajców Polski ?