Zlecenie na Lisa

 
„Wicie, rozumicie”, towarzyszu Lis, współpraca z wami na obecnym etapie stała się niemożliwa, bowiem narusza żywotne interesy naszej, co by nie powiedzieć  misyjnej,  publicznej telewizji, którą przez swoją nieroztropność i oporność na zmiany naraziliście na krytykę i śmieszność, co niewątpliwie może odbić się na jej kondycji finansowej, a nas, czyli cały zarząd, pociągnąć na dno.

Gdy Zbigniew Herbert pisał „Hańbę domową”, w której użył owego zwrotu na określenie kondycji intelektualnej towarzyszy z PRL-u,  nie mógł zakładać, że może być on użyty w procedurze rozwiązania umowy z naczelnym propagandystą III RP, Tomaszem Lisem, zwanym dziennikarzem. Taka rozmowa może wkrótce mieć miejsce, bo każdy, kto uważnie obserwuje  media i politykę, bez trudu przyzna, że JEST ZLECENIE NA LISA i jest ono konsekwentnie realizowane przynajmniej od wyborów prezydenckich.
Platforma Obywatelska, podobnie jak dawna PZPR, jest miłościwa i nigdy nie pozbywa się swoich kompromitujących ją funkcjonariuszy, ot tak, z własnej woli, ale stosuje wypróbowaną metodę samoośmieszenia się każdego, kto z nadgorliwości przegiął tak, że musi zostać wypluty przez swoich. Doświadczyli tego Radosław Sikorski, Bartłomiej Sienkiewicz, Bronisław Komorowski i jeszcze kilku innych. Bo system nie wybacza wpadek, które ośmieszyłyby go samego, więc stosuje ustawki, nie brudząc sobie rąk, zakończone autoubojem rytualnym.
W dzisiejszych czasach są one łatwe do przeprowadzenia, wystarczy mieć zaufane studio nagrań z bogatym menu i programem artystycznym, a głowy ministrów spadają jak ulęgałki, albo zaufanego researchera, który podrzuci fałszywy tweet Kingi Dudy, a Tomasz Lis pływa ugotowany w swoim programie. Po wpadce Lisa Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji wydała oświadczenie o „niezachowaniu należytej staranności podczas weryfikacji materiałów”, Piotr Kraśko w „Wiadomościach” wyseplenił sprostowanie z przeprosinami, Tomasz Lis przeprosił  osobiście Andrzeja Dudę w redakcji "Faktu",  a KRRiTV i tak wyemitowała powtórkę programu z fałszywymi, obelżywymi informacjami w TVP Polonia. Ale proces eliminacji się rozpoczął.

Więc nie wierzę, że zszarganie reputacji naczelnego dziennikarza III RP, owe około- i powyborcze przyspieszenie utraty moralnej cnoty przez zasłużonego dla systemu Tomasza Lisa, było tylko wypadkiem przy pracy jego osobistej inicjatywy z wdzięczności za order od prezydenta Komorowskiego i zostało przeprowadzone bez tzw. „osób trzecich”. Niestosowność gloryfikacji systemu i jego naczelnych postaci, które same zauważyły, że system się kończy i wajcha, by jakoś przetrwać,  musi być przełożona, czy nadmierna czołobitność staje się nieadekwatna do fatalnego położenia „przewodniej”, ale skompromitowanej  „siły narodu”. A jemu zabrakło elastyczności. Zmiany zauważył  nawet rynek biznesowy na Forum w Krynicy, akceptując przewidywane wyniki wyborów parlamentarnych, więc nie przypuszczam, że media głównego nurtu, mogłyby być ślepe i nieprzewidujące. Nawet brukowce, pełne paszkwili i pomówień swój rozum i własną kalkulację finansową mają i przestrzegają granic manipulacji.

Tomasza Lisa kompromitują też pośrednio, jako naczelnego „Newsweeka”, jego dziennikarze,  Michał Krzymowski i Wojciech Cieśla, którzy powinni pisać o kwiatkach i motylkach, a nie zajmować się dziennikarstwem śledczym, o którym nie mają zielonego pojęcia. Niektórzy sądzą, że są oni w rękach swojego naczelnego i za niego wykonują brudną, manipulacyjną robotę; ja uważam, że jest odwrotnie, to oni mają za zadanie skompromitować naczelnego tytułu (może już mają zaklepaną robotę w Wyborczej?), bowiem sam Axel Springer też zauważył wind of change i zmienił swój kierunek wiania. A Tomasz Lis, jak za starych, dobrych czasów, gdy w opozycję walono jak w worek treningowy, jest nieprzemakalny na zmiany. Śledztwo „Newsweeka”, które miało znaleźć haki na nowego prezydenta w sprawie wyłudzania publicznych pieniędzy posła Andrzeja Dudy i udowodnić, że jest on oszustem, okazało się mokrym kapiszonem, strzałem w płot. Oszustem okazał się Tomasz Lis, bo trzeba założyć trzy ewentualności; albo nie znał ustawy o wykonywaniu mandatu posła i senatora, albo znał i celowo manipulował, albo, co najbardziej prawdopodobne, to „informatorzy” celowo wystawili go do odstrzału.

Czy kolejne szukanie haków przez Tomasza Lisa, tym razem na popierającego Prawo i Sprawiedliwość przewodniczącego NSZZ „Solidarność” Piotra Dudę, doprowadzi do ich spotkania w sądzie? Przypuszczam, że do tego nie dojdzie, bo świadkowie, wcale nie na umowach śmieciowych, nie wystąpią przeciwko pracodawcy, tym bardziej w sądzie, bo po prostu są wymyśleni albo podstawieni, by skompromitować redaktora Lisa. Niczym nie ryzykują, za odpowiednie pieniądze mogą opowiadać, co im każą i w każdej chwili to odwołać. Z poważnej sprawy, jak nazwał ją w rozmowie z Onetem Michał Krzymowski, wyszła, jak mówią młodzi, kolejna beka. „Newsweek”, zamiast tropić afery sitwy PO,  zarzuca przewodniczącemu NSZZ „S”, że  nie tylko spał, pił i jadł flaki z kalmarami (wobec ośmiorniczek u Sowy to bardzo skromne menu), na rachunek związku, ale i „odnawiał się” biologicznie, tuczył ze złotej miski swego 1,5 kilogramowego yorka, a do towarzystwa wziął ze sobą nieżyjącą teściową. Lis podobno ma kwity i dziesięciu świadków, którzy pewnie wypiszą się  ze związku i przejdą do Platformy, a pies Kacperek przejdzie do legendy, jak to przez manipulacje Tomasza Lisa, szykowanego do odstrzału, stał się groźnym rottweilerem. Jedno jest pewne, „Lis na żywo” jest już martwy, TVP 2 trochę zaoszczędzi na kontrakcie i wtopi się w nurt nieuniknionych zmian, a redaktor Lis przejdzie do historii  hańby dziennikarstwa jako ten, który informacji szuka na fałszywych kontach na Twitterze i bezgranicznie wierzy świadkom.