Jest szansa, że posłowie dowiedzą się czegoś o negocjacjach rolnych

1. W porządku obrad obecnego posiedzenia Sejmu, po paru tygodniach starań posłów Prawa i Sprawiedliwości, znalazła się wreszcie informacja premiera dotycząca negocjacji środków na Wspólną Politykę Rolną w latach 2014-2020.
Żądaliśmy takiej informacji od momentu wystąpienia premiera Tuska w Sejmie, podczas którego jakby od niechcenia rzucił kwotę 400 mld zł, o którą miał się walczyć podczas ostatniego szczytu w Brukseli.
Tusk zastosował w tym wystąpieniu, kolejną PR-owską sztuczkę informując, że zamiast o 300 mld zł, które były do tej pory wymieniane (szczególnie w słynnym wyborczym spocie wyborczym w którym to panowie Buzek, Lewandowski, Sikorski i Tusk obiecali Polakom, że tylko oni gwarantują „załatwienie” takich pieniędzy), będzie walczył o kwotę 100 mld zł większą i ta kwota to środki na Wspólną Politykę Rolną.
Tyle tylko, że według tego co zaproponowała jeszcze w czerwcu tego roku Komisja Europejska dla Polski (a w jej imieniu komisarz ds. budżetu Janusz Lewandowski) w ramach WPR, te środki powinny być aż o ponad 76 mld zł większe.
2. W ramach WPR Komisja Europejska zapisała bowiem, ponad 3 mld euro rocznie na dopłaty bezpośrednie (I filar) czyli 21 mld euro na 7 lat i 2 mld euro rocznie na rozwój terenów wiejskich (II filar) czyli 14 mld euro na 7 lat. Razem to 35 mld euro.
Minister rolnictwa ten poprzedni ( Marek Sawicki) jak i ten obecny (Stanisław Kalemba) obiecywali i obiecują, wyrównanie dopłat bezpośrednich w starych i nowych krajach członkowskich do średniego w UE w wysokości około 270 euro na hektar (do tej pory w Polsce przypada około 190 euro na hektar). Zrealizowanie tych deklaracji to dla Polski dodatkowo 1 mld euro rocznie na dopłaty bezpośrednie, a więc w ciągu 7 lat, kwota 7 mld euro.
Sumarycznie więc WPR na lata 2014-2020 to dla Polski kwota 42 mld euro, a więc w przeliczeniu na złote (po kursie 4,2 zł za euro) to kwota 176,4 mld zł.
Wymienienie przez Tuska tylko kwoty 100 mld zł na WPR, wygląda więc na to, że chce on w negocjacjach poświecić część środków na rolnictwo w nadziei, że wynegocjuje 300 mld zł środków na politykę regionalną, a to pozwoli premierowi i jego kolegom z Platformy wyjść z tego wszystkiego z twarzą.
3. Sytuacja jest tym bardziej ambarasująca dla Platformy i PSL-u, ponieważ już w dniu 25 kwietnia tego roku, Sejm na posiedzeniu plenarnym, podjął na wniosek posłów Prawa i Sprawiedliwości, uchwałę zobowiązującą rząd do wynegocjowania równych i niedyskryminujących zasad podziału między państwa członkowskie UE, środków na dopłaty bezpośrednie(tak, tak nierówne dopłaty do wg. prawa unijnego dyskryminacja, a tę powinien ścigać Trybunał Sprawiedliwości w Luksemburgu, rząd Tuska jednak nigdy tego argumentu w negocjacjach niestety nie podniósł).
Uchwała została podjęta jednogłośnie (głosowali za nią także wszyscy obecni na sali obrad , posłowie Platformy i PSL-u) i niestety jak wynika z dotychczasowych rezultatów negocjacji, nie została zrealizowana nawet w minimalnym zakresie.
Wprawdzie obecny minister rolnictwa mówi o jakimś spłaszczeniu dopłat w nowych i starych krajach członkowskich ale ma się to stać dopiero około 2020 roku, co w żadnym stopniu nie jest do zaakceptowania przez polskich rolników.
Szczególnie gospodarstwa związane z rynkiem (a jest ich w Polsce około 500 tysięcy), nie są już w stanie konkurować na jednolitym unijnym rynku w sytuacji kiedy choćby gospodarstwa za naszą zachodnią granicą, otrzymują dopłaty 2-krotnie wyższe.
Przez ostatnie 8 lat (a więc od momentu naszego członkostwa w UE), sukcesywnie wyrównywały się bowiem koszty wytwarzania w rolnictwie w starych i nowych krajach członkowskich, a obecnie ceny wielu środków do produkcji rolnej, a także paliwa rolniczego, są np. w Polsce wyższe niż Niemczech.
4. Sprawa negocjacji funduszy dla rolnictwa jest niesłychanie istotna nie tylko dla rolników ale dla nas wszystkich - konsumentów. Tak naprawdę bowiem dopłaty bezpośrednie zapewniają względnie niskie ceny płodów rolnych w skupie, a to z kolei daje możliwość kształtowania niższych cen żywności.
Mamy więc nadzieję, że dzięki wymuszeniu tej debaty na rządzącej koalicji, opinia publiczna w Polsce, dowie się wreszcie czy Donald Tusk, chcąc wywiązać się z obietnicy wyborczej 300 mld zł, nie poświęcił interesów polskiej wsi, a w konsekwencji interesów wszystkich konsumentów żywności.