Nowotwór, który toczy Polskę: zaprzaństwo o podłożu materialistycznym

Na początek, witam, jak na kulturalnego człowieka przystało. Witam serdecznie, jak przystało na człowieka, który czuje się wśród swoich. Wczoraj odkryłam, że mogę dokonać wpisu na blogu. Nie każdy, kto umie rozebrać zegar z kukułką (ja) do najmniejszej śrubki, potrafi potem go złożyć. Podobnie, nie każdy, kto potrafi pisać i używać w tym celu klawiatury, jest obcykany w innych związanych z komputerem i internetem sprawami. Mam znajomych informatyków, których mocno to dziwi w moim przypadku, bo nieco przeczytałam w życiu a czytać w necie jakoś nie umiem. Tyle więc o mnie na początek. Czy będę systematyczna? Bardzo bym chciała, tak bardzo, jak chciałam mieć TU bloga. Nie, że mam coś szczególnie ważnego do przekazania, że jestem tak szczególną personą - nie. Nie, zwłaszcza, kiedy czytam wpisy tutejszych "oratorów", a staram się robić to regularnie, znaczy codziennie. Pewnie mi do Was, kochani bardzo daleko. Postanowiłam opisać swoje doświadczenia z ostatnim naszym narodrowym świętem. Nawet mi się spodobało, ale dlaczego, chciałam nanieść poprawki w miejscu podglądu i wcisnęłam backspace`a, Bóg raczy wiedzieć. Św. Augustyn twierdzi, że nie ma przypadków a wszystko jest celowe. Nie ma przypadków! Wszystko jest celowe. Trudno jednak zgodzić się wewnętrznie na taką opcję. To, że wszystko ma swoją przyczynę i skutek, owszem, ale żeby naznaczone miało być jakimś determinantem... Wszak Bóg nie jest ani demiurgiem, który stworzył świat i zostawił go sobie samemu, ani tyranem, który pozoruje wolną wolę w człowieku, by potem zgrabnie nim manipulować. A jednak nie ma przypadków a wszystko JEST celowe. Wystarczy spojrzeć na rzeczywistość wokół nas. O tym piszecie dzień w dzień. I o tym chcę pisać i ja. Na powitanie, może mało odkrywczo, ale co innego powiedzieć o naszej rzeczywistości: Polskę toczy rak. Zawsze jakiś ją toczył. Kiedyś była to prywata tych, którzy krzyczeli "jedz pij i popuszczaj pasa", czyli dbałość o własny żłób i brzuch, później doszło do tego pijaństwo a komuna wniosła moralną legalizację złodziejstwa. Tak, nawet księża w dobrej wierze mówili: "ukradłeś państwu, znaczy komunistom ...to ty dobry uczynek zrobiłeś". Brak w każdej dziedzinie, wcześniej czy później spowoduje znalezienie "wypełniacza". Braki za komuny były w każdej dziedzinie a złodziejstwo, kombinowanie, korupcja stały się najlepszym sposobem na ich wypełnienie. Kłamstwo i fałsz stało się sposobem na życie. I tak Polacy żyją. Byłam dzieckiem, kiedy Polak został papieżem, kiedy zamiast Pszczółki Mai i Teleranka siedział w szklanym okienku gość i straszył swoim poważnym tonem, kiedy ks. Suchowolec udzielał ślubu mojemu bratu i kiedy zamordowali i jego i ks. Popiełuszkę... Kolejek nie pamiętam a braków nie odczuwałam. Bo? Miałam dobrą, mądrą i kochającą matkę, która trzymała mnie od tego wszystkiego z daleka, ubierała mnie w kolorowe sukienki uszyte u krawcowej z bacinych kiecek (o czym rzecz jasna nie wiedziałam) i tłumaczyła, tłumaczyła... Chroniła mnie przed ich wpływem wraz ze swoją matką, która opowiadała o powstaniach, Wielkiej Emigracji, wojnie, Mickiewiczu, Norwidzie, Słowackim, Konopnickiej... tym szystki, o czym kiedyś mówiło sie "we dworze". Przestrzegały mnie nie przed prawdą a przed kłamstwem i uczyły trzymać język za zębami oraz mówić o pewnych rzeczach szeptem: nad nami mieszkał bowiem pewien pan. On był bardzo ważny, wpływowy i choć nigdy to słowo nie padło, wiedziałam, że również bardzo niebezpieczny. Uczyły mnie zatem szanować i kultywować określone wartości, dawać mężnie chrześcijanskie świadectwo, ale być czujnym. Nie zawsze się to udawało. Małolaty, zwłaszcza te wychowane na potrzebie odwagi i świadczenia, obronie i umiłowaniu wolności Ojczyzny, też chcą czasem walczyć. Kiedyś wpięłam sobie znaczek Solidarności i poszłam z nim do szkoły. Fajny był i jak to nikomu nie pokazywać... Represje? Skąd. W małym mieście, jak dziś tak wtedy, wszyscy się znali, ale już nigdy nie mogłam chorować 1 maja. Pamiętam więc te śmieszne wianki z własnoręcznie wyklejanymi bibułowymi kwiatkami i takie same kwiatki niesine na kijach w pochodzie. Pamiętam te niby-tłumy, niby-radość, niby-spontaniczność... I ten realny strach, nieufność, męczący obowiązek. Już wtedy czułam złość. Ta złość wróciła 11 Listopada 2012 roku. A zawdzięczam to nikomu innemu jak obecnemu Prezydentowi RP. Dzień Niepodległości AD 2012 stał się swoistą powtórką z historii. Był radosny pochód, uśmiechy, niby-naturalność, w telewizji przekazy jak kłania się bohaterom narodowym, składa kwiaty Pierwszy Polak. Były pomniki i hołdy. Potem były kordony pilnującej huliganów policji bezpieczeństwa , prowokacje, zamieszki, aresztowania, pałowania, wypowiedzi sądzące wichrzycieli. Przed oczami stanęły wykadrowane dokładnie relacje z paieskich pielgrzymek, strajki solidarnościowe lat komuny, oskarżenia, zatrzymania, sądy... Było coś jeszcze, co łączyło to wszystko w klamrę: lęk, złość, bunt wewnętrzny (niektórzy też chcieli odtworzyć w Polakach niemoc, ale się nie udało). Chciałam wywiesić i ja flagę, jak co roku. Dom obstawiony rusztowaniami, oklejony siatką. Flaga wyglądała jak aresztowana, złapana w sieci. Nic bardziej wymownego nie mogło mi się przydarzyć w Dzień Niepodległości Polski. Patrzyłam jak wisi nad rumowiskiem, wśród kurzu, brudu, za kratami rusztowań, otoczona siatką, podczas ciągnącego się w nieskończoność remontu, którego końca nie widać a prace wykonane wywołyją swoją jakością ból głowy i wpędzają w rozpacz. Z godziny na godzinę rosła moja złość. Kilka lat temu Wyborcza, kpiąc ze środowisk Radia Maryja, pisała: "...a na Antarktydzie siedzi Żyd i za pomocą konsoli play station steruje światem". Frazes. Wiadomo, że jeden Żyd to za mało, by skupic w ręcach wszystkie cele i kontrolować wszystkie przypadki. Wyszedł prezydent, przemaszerował ze szczerym uśmiechem twórcy happeningu, pokłaniał się, udał, że nie słyszy wyzwisk, przełknął, że garstka za nim drepcze i zbyt słabo się raduje z prazdnika. Potem wrócił i obejrzał telewizję a tam... Zląkł się. Zadrżał o Polskę. Bo jak ona bez niego będzie wyglądać? Jak w takiej Polsce on sobie miejsce znajdzie. I gdzie? (może w jakieś ruskiej budzie?) I poczuł złość. Jak oni śmią się nie bać i tak iść, iść, iść... (Bo szło ich sporo) Dość. To wszystko przez Macierewicza, który, jak Olszewski wychowany był na starych, przedwojennych podręcznikach do historii. Czas i z tym skończyć - pomyślał a jak pomyślał, tak zrobił. I to ma być rak, ktoś zapyta? Nie, to jeden z objawów widocznych u osobób nam Towarzyszących Wszędzie: w radio, tv, internecie... w naszej polskiej rzeczywistości. Rak nazywa się zaprzaństwo o podłożu materialistycznym. I niestety, jest bardzo zaraźliwy. A to Towarzystwo Wsparcia duchowego zdrowia narodu jest z nami nieustannie. Nawet TU. Mówi się przede wszystkim o nich a jeśli o naszej rzeczywistości, to zawsze w ich kontekście. Ich chorobie towarzyszy nasz lęk. O nas, nasze życie, ale przede wszystkim lęk o przyszłość, przyszłość naszych dzieci. Choroba zaczyna się we wczesnych latach dziecięcych, kiedy mama i tata uczą malucha, kiedy wypada złożyć rączki do modlitwy (najlepiej po kolędzie lub w niedzielę pokazową, kiedy rodzice siedzą ostentacyjnie w pierszej ławce skąd lepiej widać - że siedzą) a kiedy te rączki wypada włożyć do cudzej kieszeni. Ta kieszeń nie zawsze oznacza schowka w spodniach czy kurtce. Oni nawet nie mówią "kieszeń" ani "weź z niej sobie jak swoje". Oni mówią, należy ci się, możesz... ba, musisz doić kogo się da, bo wydoją ciebie. Musisz (!) walczyć o swoje a że kosztem innych... Cóż, to twoi wrogowie. Jak ty ich nie załatwisz, oni załatwią ciebie. Nie patrz na innych, dbaj o siebie, bo o ciebie nikt nie dba. I nie słuchaj tych bajek w Kościele. Powtarzaj je i tez na tym zarabiaj, ale nie słuchaj! Ty, ty, ty... tobie, tobie, tobie, twoje, twoje, twoje... Znaczy: ty musisz dla siebie mieć, załatwić. Reszta, co onacza: zasady, koszty, inne osoby, prawo - jeśli ci nie sprzyją, jest do du...y i tam to miej. Potem choroba rozwija się w szerszym środowisku pełnym innych zainfekowanych, którzy wzajemnie się nadkażają. Dorosły osobnik z chorobą, wie, że nie ma Boga, bo to wymysł szarlatanów zbierających na tacę i z tego żyjących ponad stan; nie ma takiego prawa, którego nie da sie ominąć, złamać, zmienić; nie ma problemów, rzeczy, ludzi, których nie można kupić, sprzedać, załatwić... Korupcja. Kto pracuje w sądach, klinikach, urzędach, szkołach - dzieci, powinowaci, znajomi tych, którzy pracowali tam przed emeryturą oraz ci, którzy wiedzą, komu ile zapłacić. Przesada? Spróbujcie dostać tam pracę. Z kwalifikacjami, ale bez znajomości. Załatwcie ćoś w urzędzie bez znajomości przepisów. Spróbujcie położyć w dziecięcej klinice swoje dziecko... - Trzeba komuś z "prywatnej praktyki" uczynić cenne miejsce... to szpital dla pacjentów "prywatnych" i królików doświadczalnych... Jak lekarze podpisywali kontrakty? W jakiej knajpie bawiło się towarzystwo z NFZ i lekarze, którzy nie mają problemów? Tajemnica Poliszynela. A udowodnisz? Potwarz! Dwadzieścia tysięcy ludzi leczy się u trzech stomatologów, którzy nie odchodzą od foteli - jak polscy patomorfolodzy od smoleńskich leżanek w prosektorium. Prawda czy fałsz? I dlatego pani Kopacz też nie odchodzi. Nie odchodzi Tusk, Sikorski i inni. Prawda, bo fałsz. Powiecie do czasu, do czasu... Jeśteśmy silni, budzimy naród... Tak, budzicie. Walczycie. Ujawniacie. Piszecie prawdę. Uświadamiacie. Tak, chory powinien wiedzieć o chorobie i zdrowi koło niego też. Więc wszystko to dobrze, bardzo dobrze. Ale, kto ten naród wyleczy? I jak, skoro on podłączony już jest do ruskiego respiratora a wokół krążą jak sępy polsko-ruscy (już tylko) patomorfolodzy z prywatnej kliniki pułkownika. W Polsce można kupić: pracę, stanowisko, przetarg, wyrok sądu, miejsce czy zabieg w publicznym szpitalu, serce czy nerkę, dobry wizerunek, zwolnienie z aresztu i wyjście z więzienia, ułaskawienie czy skazanie, narkotyki, bombę, śmierć... Co chcesz, byleś miał kasę. Można, dopóki są tacy, którzy gotowi są za to płacić. I dopóki, w Polsce tacy będą; dopóki ten handel wszystkim jest możliwy - jesteśmy i będziemy społeczeństwem chorym. Prywata zaraża ponad podziałami politycznymi. Kiedy córka powie: chcę być lekarzem/prawnikiem jak mama, powinnam mieć odwagę odpowiedzieć: udowodnij a nie załatwiać jej miejsce na uczelni, egzaminy, staże..., pracę. Ilu z Polaków oprze się pokusie i nie "pomoże" własnemu dziecku kasą i znajomościami? Ilu nie zapłaci za operację ratującą życie matki i straci ją "na życzenie"? Ilu nie posmaruje, żeby załatwić pozwolenie upierdliwemu urzędnikowi? To trudne wybory, ale od takich się zaczyna a na WYBORACH kończy. Po najbliższych wyborach może skończyć się Polska. Jeśli sprzedasz siebie: swoją godność, swoje prawa, swoje wolności - popadniesz w niewolę i na co ci zdadzą się pieniądze? Będziesz przykutym -podległym człowiekiem. Człowiekiem chorym, samotnym, nieszczęśliwym. Postaw się. I już. To proste.