1. Po uchwaleniu przez Parlament budżetu na 2010 rok opartego na bardzo konserwatywnych założeniach (wzrost gospodarczy 1,2 % PKB, inflacja 1% ), a także z deficytem wynoszącym aż 52,2 mld zł (czyli 2- krotnie większym niż w 2009 roku), wydawało się,że nie będzie jakiś nieprzyjemnych niespodzianek związanych z jego realizacją.
Takie przekonanie umacniały liczne wystąpienia zarówno Ministra Rostowskiego jak i Premiera Tuska podkreślające jak to gospodarka polska doskonale daje sobie radę ze skutkami kryzysu i a Polacy przeszli wręcz przez kryzys suchą nogą.
Co więcej duża część ekonomistów ogłosiła,że gospodarka polska będzie rozwijała się w 2010 roku wyraźnie szybciej niż założono wbudżecie (wzrost może osiągnąć 3 % PKB), wyższa będzie też inflacja (średnio 2,5 %), co spowoduje,że wpływy podatkowe (szczególnie wpływy z VAT) będą wyraźnie wyższe od tych założonych w budżecie.
2. Dwa pierwsze miesiące tego roku, niestety tego optymizmu nie potwierdzają. Deficyt budżetu na koniec lutego wyniósł aż 17 mld zł czyli blisko 1/3 całorocznej wielkości deficytu a w na koniec marca przewidywane jest wykonanie deficytu w wysokości blisko 26 mld zł, a więc 50% całorocznego deficytu. Niektórzy ekonomiści wręcz twierdzą,że w na koniec czerwca wykonanie deficytu może niebezpiecznie zbliżyć się do 52 mld zł czyli deficytu zaplanowanego na cały rok.
Dlaczego tak źle się dzieje, skoro minister finansów co i rusz zapewnia,że finanse publiczne są pod kontrolą.
Po pierwsze dlatego,że uchwalony deficyt nie obejmował licznych wydatków państwa, których w budżecie nie ujawniono obawiając się, że ich pokazanie może zagrozić dobremu wizerunkowi rządu. Nie ujawniono więc pełnych zobowiązań Funduszu Ubezpieczeń Społecznych,któremu nawet pozwolono przejąć 7,5 mld zł z Funduszu Rezerwy Demograficznej, który miał być trzymany gorsze czasy, a mimo tego ze względu na ciągle rosnące bezrobocie fundusz ten wymaga znacznie większych niż planowano dotacji z budżetu państwa.
Po drugie nie ma wpływów podatkowych na spodziewanym poziomie,szczególnie z podatku VAT. Brak wzrostu płac i coraz większe bezrobocie wyraźnie osłabia popyt, a to znajduje odzwierciedlenie w wyraźnie niższych wpływach z podatku od towarów i usług.
Po trzecie wreszcie w związku z umacnianiem się złotego coraz mniej opłacalny jest eksport a coraz bardziej opłacalny import co osłabia produkcje krajową i wzmaga zainteresowanie produkcja zagraniczną ato ma niekorzystny wpływ na krajowy rynek i na dynamikę dochodów budżetowych.
Mimo więc optymistycznych prognoz makroekonomicznych i w tym roku może być podobnie jak w poprzednim,że potrzebna będzie nowelizacja budżetu i powiększenie deficytu budżetowego.
3. Taki rozwój sytuacji jest prawdopodobny także i z tego powodu,że deficyt gwałtownie rośnie mimo tego,że w ciągu 2 miesięcy tego roku minister skarbu dostarczył do kasy państwa aż 5 mld zł przychodów z prywatyzacji podczas gdy w roku poprzednim całoroczne przychody z prywatyzacji wyniosły niewiele więcej bo 7 mld zł.
Gdyby tych pieniędzy nie było deficyt budżetowy na koniec lutego wyniósłby już 22 mld zł, a więc niesłychana aktywność z wyprzedażą majątku narodowego już na początku tego roku pozwala złagodzić finansowe problemy budżetu. Wypada także zwrócić uwagę,że w apogeum kryzysu czyli w pierwszych miesiącach poprzedniego roku deficyt na koniec lutego 2009 roku wyniósł tylko 5,3 mld zł a więc był ponad 3 razy mniejszy od tegorocznego.
Żeby więc w połowie tego roku tzw. dziura Bauca,która w 2001 roku była wręcz symbolem katastrofy budżetowej nie okazała się w zestawieniu z „dziurą Rostowskiego” przysłowiowym „małym Pikusiem”.
Po uchwaleniu przez Parlament budżetu na 2010 rok opartego na bardzo konserwatywnych założeniach (wzrost gospodarczy 1,2 % PKB, inflacja 1% ), a także z deficytem wynoszącym aż 52,2 mld zł