Jeszcze jeden sukces GUS’u

Szczerze mówiąc po bardzo niekompletnym raporcie GUS’ u z 26 stycznia br. na temat sytuacji społeczno gospodarczej Polski w 2011 oczekiwałem na ujawnienie dokładniejszych informacji. Niestety mimo upływu przeszło miesiąca nie doczekałem się żadnej publikacji na ten temat. Najwidoczniej GUS uznał, że gawiedzi wystarczy informacja, że jest byczo, a bliższe szczegóły ewentualnie ujawni się w czerwcu w Małym Roczniku, kiedy i tak ludzie będą się przejmowali zupełnie czymś innym aniżeli dawno miniony zeszły rok.

Nie wypada, zatem nic innego jak przyjrzeć się temu, co jest. A na samym wstępie urósł nam PKB i to aż o 4,3 %, czyli znacznie lepiej niż w poprzednim roku, w którym mieliśmy przyrost 3,9 %, przecież już wtedy byliśmy „zieloną wyspą”. Ciekawe, w jakim teraz powinniśmy występować kolorze, tym bardziej, że obok PKB najbardziej imponująco wzrosło nam bezrobocie, bo do 12,5%.

Natomiast nasza siła nabywcza ciągle nie nadąża za PKB bowiem wykazuje tylko 0,9 % wzrostu.

Ciekawe, kto zatem korzysta ze wzrostu dochodu narodowego? Chyba nie emeryci, którym przybyło zaledwie 0,4 % realnego dochodu, ani emeryci wiejscy, którym nawet ubyło 1,4 %.


Co się złożyło na przyrost PKB?

Z pewnością nie produkcja rolna, która wprawdzie globalnie zwiększyła się o 1,3 %, ale przy wzroście wartości produkcji roślinnej o 5,5 %, zanotowaliśmy aż 3,5% spadek produkcji zwierzęcej. Wygląda na to, że byliśmy zmuszeni do zmniejszenia spożycia mięsa na rzecz produktów roślinnych. Obawiam się, że byliśmy zmuszeni do zwiększenia importu mięsa, lub zmniejszenia eksportu, a może obu rzeczy na raz.

W każdym bądź razie nie świadczy to najlepiej o organizacji naszej produkcji rolnej, tym bardziej, że i w skupie mleka / brak danych w odniesieniu do produkcji/ ciągle notujemy niski stan w granicach 9 mld. litrów rocznie. A przecież produkowaliśmy już 16 mld. litrów mleka.

Struktura polskiego rolnictwa wymaga zwiększenia produkcji zwierzęcej, a szczególnie mleka, nie jesteśmy krajem zbożowym, ani nie mamy takich warunków klimatycznych jak kraje południowej Europy, możemy zwiększać produkcję warzyw i owoców, ale podboju Europy możemy dokonać głównie wyrobami mięsnymi i mlecznymi.

GUS wprawdzie nie wspomina o unijnych ograniczeniach w produkcji rolnej, jakie szczególnie dotykają Polskę z przysłowiowymi już burakami cukrowymi, mlekiem, a nawet truskawkami itp.

W sumie podtrzymuję moje zdanie z poprzednich publikacji, że nasze rolnictwo zawdzięczając pokornemu podporządkowaniu unijnej biurokracji traci przynajmniej jedną trzecią swego potencjału wytwórczego.


O produkcji przemysłowej dowiadujemy się jedynie tyle, że wartość produkcji sprzedanej wzrosła aż o 7,5 %, tylko nie wiemy jak się to ma do wyprodukowanej w tym samym czasie. Na osłodę podano nam wprawdzie kolorowe, ale niezbyt czytelne wykresy produkcji podstawowych wyrobów, tylko że kończą się one na roku 2010, tak jakby do dnia dzisiejszego nie można było policzyć ile czego wytworzyliśmy w ubiegłym roku.

Podano tylko ogólnikowo, że wzrosła nam produkcja stali i innych wyrobów, ale spadła produkcja samochodów a nawet rowerów.

Niestety z takiej informacji niewiele można wywnioskować, jaki naprawdę był rok 2011 i nie zastąpi tego lawina wskaźników w sprawach drugorzędnych przypominających, jako żywo peerelowską ekonomię wskaźnikową.


Jest natomiast do odnotowania rzeczywisty sukces w postaci wzrostu produkcji budowlanej o 12 % / czyżby euro 2012 na to wpłynęło ze stadionem narodowym na czele?/, a także zwiększenie liczby oddanych do użytku mieszkań do 131,7 tysięcy. Tylko, że w zestawieniu z potrzebami jest to ciągle o wiele za mało. Istnieje wprawdzie i na to sposób w postaci drenażu cenowego, który mimo kryzysu kwitnie w dalszym ciągu utrzymując poziom cen sięgający dwukrotnej, a nawet i więcej przeciętnej pensji miesięcznej za 1 m2 mieszkania.


W dziedzinie eksportu i importu zanotowaliśmy też wzrost o 8 % w eksporcie i 6,2% w imporcie, tylko że najbardziej nam wzrósł deficyt w obrotach zagranicznych, bo o 1,7 mld. euro osiągając kwotę 12,9 mld. euro. Ciekawe, co jeszcze z majątku narodowego pozostało do sprzedania ażeby ten deficyt pokryć nie mówiąc już o stale rosnącym długu publicznym, o którym niedawno pisałem.


Na zakończenie informacja, że w 2011 roku przybyło nas aż 15 tysięcy, czego nawet w promilach nie da się wyrazić. Ale przecież młodzi ludzie nie żenią się, bo nie mają pracy i mieszkań, bezrobocie wśród 25 latków jest najwyższe i wynosi ponad 20 %, wobec tego emigrują, co powoduje, że faktyczny stan naszego zaludnienia jest znacznie gorszy niż wykazuje to papierowa statystyka GUS.

 
Powszechne odczucie ludzi w Polsce jest takie, że się nam raczej pogorszyło, a to ze względu na wzrost cen, który GUS wykazuje wstrzemięźliwie na 4,3 %, w tym artykułów konsumpcyjnych na 4,6%.

Wszystko zależy od punktu widzenia, nie wiem jak GUS wylicza wzrost cen, ale każdy napotkany Polak powie z całą pewnością, że ceny szczególnie artykułów spożywczych wzrosły znacznie wyżej.


Myślę, że tym optymistycznym akcentem można na razie zakończyć opis wrażeń GUS’owskiej literatury zostawiając resztę na opublikowanie rocznika.