Już ich przerobili

- Czy w takiej małej miejscowości będą zbierać na Owsiaka przed kościołem? – martwiła się starsza pani przy śniadaniu w ośrodku wczasowym. – Jak to dobrze, że są tacy szlachetni ludzie, zawsze im coś wrzucam, no i to śliczne serduszko, koniecznie muszę się z nim pokazać.
Telewizor szedł już od rana, Rąbaj-W-eM pokazywało feerię barw, wybuchy, warszawski Plac Zamkowy, Sławnych Celebrytów, rozkraczonych Lwów Ekranu i sędziwą blond dziewczynę w mitenkach kryjących wiek dłoni. Wczasowicze gapili się w niego bez przerwy.
- Caritasu to nie pokażą – odezwała się Wiecznie Niezadowolona Pisówa. – Reklamują tylko Owsiaka, a wy dajecie na eutanazję. Ha ha ha! – zaśmiała się sardonicznie. – O Caritasie ani słowa! Widziała pani kiedyś taki program o Caritasie?
Cień przerażenia na dźwięk słowa eutanazja przemknął po wypielęgnowanych twarzach starszych osób. Barani wyraz nie opuścił twarzy osób poniżej czterdziestki. Sześćdziesięcioletnie rude kociaki zamrugały ciężkimi od tuszu rzęsami.
- A co, właśnie, nigdy nie słyszałam, na co ci księża wydają te wszystkie pieniądze – powiedziała starsza, zawiązując szal. – Niech się postarają, zareklamują się.
- Tylu biednych, bezrobotnych, tyle głodnych dzieci, tyle biedy i co? I nic nie widać, żeby cokolwiek robili – powiedziała młodsza d drzwi.
- Na co wydają? – huknął starszy pan w świetnej formie. – Na dziwki wydają i na mercedesy.
- Propaganda – orzekła nieugięta, zaprawiona w bojach Wiecznie Niezadowolona Pisówa. – Nie wiecie? To nie Caritas ma się reklamować. To telewizja ma pokazywać wszystkie przejawy życia społecznego, to telewizja ma ich szukać. Taka jest ustawa.
Wczasowicze odsunęli się od niej.
- Ustawa! – prychnął starszy pan w świetnej formie. - A pani to by na Owsiaka Ziobrę nasłała! O szóstej rano! Zastrzelić go!
Wszyscy zaczęli wychodzić.
- A ja się bardzo cieszę, że pan Owsiak zbiera pieniądze dla potrzebujących! – wrzasnęła jeszcze od drzwi starsza pani, dopinając kurteczkę. – Przynajmniej wiem, że coś pożytecznego zrobi, nie jak ten kościół!