Maj - lipiec 1992. Obalenie rządu Jana Olszewskiego

Pierwszy w pełni demokratycznie wybrany w 1991 roku sejm desygnował Jana Olszewskiego na premiera RP i powołał pierwszy po 1989 rząd. Rząd przetrwał ledwie pół roku. Jak to się stało? Kilka dalszych nieznanych faktów można znaleźć we wpisie elig. Niestety, przypisy znalazły się na końcu tekstu i wpisały się bez numeracji.

"29 kwietnia – minister sprawiedliwości wnioskował postawienie Jaruzelskiego i Kiszczaka przed Trybunałem Stanu za niszczenie protokołów Biura Politycznego PZPR w 1989 roku.
Sprywatyzowano przedsiębiorstwo kolportażu prasy Ruch SA.

Maj 1992
1 maja – ukazał się numer „Polonistyki”, poświęcony w całości Gustawowi Herlingowi-Grudzińskiemu, autorowi całkowicie zakazanemu w PRL. Redagowała działaczka „S” Bożena Chrząstowska, działaczka „S” oświaty. To pierwsze opracowanie twórczości tego autora w Polsce.

5 maja – w Łodzi otwarcie wystawy w 45-lecie „Kultury” paryskiej.

6 maja – Tomasz Gruszecki z ministerstwa przekształceń własnościowych, skrytykował wałęsowski plan „100 mln zł dla każdego”.
W Wiedniu zmarła tłumaczka Edda Werfel z KPP.

8 maja – Wałęsa w Sejmie przedstawił kolejną wersję „małej konstytucji” przewidującą mianowanie i odwoływanie premiera i ministrów przez prezydenta.

9 maja – w związanej z Geremkiem części prezydium UD (Rokita, Frasyniuk) powstał pomysł sojuszu z PSL i poparcia Waldemara Pawlaka na premiera.

10 maja – zarejestrowano już w Polsce 136 partii politycznych.
Zawieszono wydawanie dziennika „Obserwator”. Łódzki „Dziennik Poranny” Komisja Likwidacyjna RSW sprzedała Ludowemu Towarzystwu Gospodarczemu (PSL).

12 maja – Izba Wojskowa SN uchyliła oskarżenie Sądu Warszawskiego Okręgu Wojskowego, że pisarz Marek Nowakowski działał na rzecz obcych organizacji, czyli Instytutu Literackiego w Paryżu.

15 maja – nadzwyczajna komisja sejmowa uznała oświadczenie min. Parysa z 6 kwietnia za szkodliwe dla interesów państwa.
Tygodnik „Wprost” w artykule Modliszki w PC napisał, że prezesi Art-B przekazali za pośrednictwem Z. (w lipcu okazało się, że chodzi o Macieja Zalewskiego) łącznie 57 mld zł na konto spółki Telegraf i Banku Przemysłowo-Handlowego w Krakowie, który kupił akcje Telegrafu. Gąsiorowski zeznał przed prokuratorami polskimi w Izraelu, że Zalewski uprzedził szefów Art.-B o planowanym aresztowaniu (w 2000 roku okazało się, że uczynił to Jerzy Dziewulski z SLD). Śledztwo przeciwko Telegrafowi wkrótce umorzono.

17 maja – prokuratura generalna wystąpiła do Izraela z wnioskiem o ekstradycję Bogusława Bagsika i Andrzeja Gąsiorowskiego, byłych właścicieli Art-B.

18 maja – dymisja ministra obrony Jana Parysa.

19 maja – premier Olszewski zdymisjonował szefa Radiokomitetu Janusza Zaorskiego, co skrytykował rzecznik prasowy prezydenta, Andrzej Drzycimski.

20 maja – prezydium Unii Demokratycznej na wniosek Jana Lityńskiego, by wyprzedzić podobne posunięcie Wałęsy, postanowiło zgłosić wniosek o odwołanie rządu Olszewskiego.
Św. Andrzej Bobola patronem Metropolii Warszawskiej.

22 maja – prezydenci Wałęsa i Jelcyn podpisali w Moskwie traktat o przyjaźni i współpracy dobrosąsiedzkiej. Rzecznik Andrzej Drzycimski oświadczył przed wyjazdem, że rząd nie złożył formalnych zastrzeżeń do wersji traktatu, przewidującej pozostawienie w Polsce mieszanych spółek polsko-sowieckich na terenie byłych radzieckich baz wojskowych. Premier Olszewski w szyfrogramie przypomniał Wałęsie o uzgodnionej wersji paragrafu 7, który nie pozwalał na pozostawienie w Polsce takich spółek; ich likwidacja była warunkiem wstąpienia Polski do NATO.
Nowym szefem Radiokomitetu został Zbigniew Romaszewski; na żądanie szefa sejmowej Komisji Kultury Juliusza Brauna (UD) zlikwidował popularny telewizyjny program publicystyczny „Reflex” Jacka Kurskiego i Piotra Semki.
Nowym rzecznikiem prasowym rządu został Jan Polkowski, krakowski działacz podziemny, poeta i dziennikarz.

23 maja – Sejm odwołał Parysa na wniosek premiera; Parys powiedział, że Biuro Bezpieczeństwa Narodowego przy Prezydencie RP, kierowane przez Jerzego Milewskiego stało się drugim, niekonstytucyjnym ośrodkiem władzy wojskowej w Polsce.

26 maja – Wałęsa wycofał poparcie dla rządu Olszewskiego, uzasadniając to lekceważeniem go.
W dzienniku „Nowy Świat” Krzysztof Wyszkowski, doradca premiera, zasugerował, że minister spraw zagranicznych Krzysztof Skubiszewski był agentem SB, podobnie jak liczni parlamentarzyści i urzędnicy państwowi. Redaktor naczelny „Nowego Świata”, Piotr Wierzbicki, został zmuszony przez Radę Nadzorczą do dymisji. Podała to PAP, co spowodowało bunt części nomenklaturowego kierownictwa agencji.

28 maja – na wniosek posła Janusza Korwin-Mikkego (UPR) pod nieobecność części posłów, uchylających się od udziału w tym głosowaniu, Sejm przyjął uchwałę „lustracyjną” i polecił wykonać ją ministrowi spraw wewnętrznych, Antoniemu Macierewiczowi. MSW miało do 6 czerwca podać sejmowi informacje o osobach pełniących funkcje publiczne (posłowie, senatorowie, urzędnicy państwowi od wojewody wzwyż), które wg archiwów w latach 1945-1990 były tajnymi współpracownikami UB i SB. UD, która nie uczestniczyła w głosowaniu nad uchwałą, zaskarżyła ją do Trybunału Konstytucyjnego.
Henryk Wujec i Władysław Frasyniuk zarzucili Antoniemu Macierewiczowi ugodę z Kiszczakiem w latach 80. a Piotrowi Naimskiemu, szefowi UOP, złożenie deklaracji lojalności po powrocie z Zachodu.
Po wywiadzie Wyszkowskiego dla „NŚ” (patrz 26 maja) rząd oświadczył, że nie był on doradcą premiera, gdy go udzielał.

29 maja – Wałęsa ostrzegł Macierewicza w rozmowie pokazanej w TV przed konsekwencjami wykonania uchwały lustracyjnej. Macierewicz podczas rozmowy zawzięcie czyścił fajkę.

30 maja – UD złożyła w Sejmie wniosek o odwołanie rządu Olszewskiego.
Socjolog, Mirosława Marody w „GW” określiła działania prolustracyjne jako „reakcję paranoiczną”.

Czerwiec 1992
1 czerwca – Macierewicz zwrócił się do premiera z wnioskiem o wystąpienie do I Prezesa Sądu Najwyższego Adama Strzembosza, by ten powołał bezstronną komisję rozpatrującą wątpliwości i interwencje związane z realizacją uchwały lustracyjnej.
W dziennikach TV państwowej ukazały się nieprawdziwe informacje o możliwej dewaluacji złotówki.
„GW” wydrukowała na pierwszej stronie artykuł „Wielkie łowy MSW”, twierdząc, że to rządowy projekt ustawy dekomunizacyjnej, restrykcyjny wobec ogromnej liczby członków PZPR. Wg dementi MSW nie było takiego projektu.

2 czerwca – Wachowski do Kuronia: „Przydałby się wam jakiś rolnik na premiera”.
Spotkanie Mazowieckiego i Waldemara Kuczyńskiego (UD) z Waldemarem Pawlakiem i Mikołajem Kozakiewiczem z PSL na temat warunków ewentualnego sojuszu i poparcia Pawlaka na premiera (przy sprzeciwie Aleksandra Halla).
„2 czerwca w restauracji Lers koło Arsenału odbyło się spotkanie, na którym był Pawlak, Mazowiecki, ja i Piotra Nowina-Konopka. Na tym spotkaniu została zawarta umowa, Unia Demokratyczna będzie głosowała przeciw rządowi Olszewskiego i za inwestyturą Pawlaka pod warunkiem, że PSL będzie głosował przeciwko rządowi Olszewskiego.” (WK)
Wałęsa zaproponował Pawlakowi z PSL utworzenie rządu.
Wieczorem spotkanie Mazowieckiego, Piotra Nowiny-Konopki i Kuczyńskiego (UD) z Pawlakiem, Mikołajem Kozakiewiczem i Aleksandrem Łuczakiem (PSL). Wachowski poinformował Jerzego Osiatyńskiego (UD), że PSL wycofa się z koalicji rządowej.

3 czerwca – marszałek Sejmu Wiesław Chrzanowski podpisał uchwałę lustracyjną.
Strzembosz pisemnie zgodził się powołać Komisję ds. zbadania prawidłowości realizacji uchwały lustracyjnej, pod warunkiem, że zaakceptuje to Sejm. Sejm milczał, komisji nie powołano.
Biuro Legislacyjne Sejmu zakwestionowało legalność uchwały lustracyjnej przed doręczeniem jej posłom.

3-5 czerwca – mieszkańcy podwarszawskich Lasek z lęku przed wirusem HIV i w obawie o spadek cen nieruchomości zażądali od Monaru opuszczenia podarowanych przez USA dwóch budynków dla zakażonych dzieci. Interweniowała policyjna Brygada Antyterrorystyczna. Senator Zofia Kuratowska, lekarka, wyjaśniła w TV, że wirusem HIV można się zarazić wyłącznie przez kontakty seksualne i przed kamerą całowała osoby zarażone.

4 czerwca – rano minister SW A. Macierewicz pod rygorem tajemnicy państwowej przekazał konwentowi seniorów w Sejmie zawierający dwie listy; był to dokument, nazwany później listą konfidentów, informujący o zawartości zasobów archiwalnych MSW. Pierwsza lista liczyła 64 nazwiska parlamentarzystów i urzędników państwowych, druga dwa nazwiska. Poseł Kazimierz Świtoń ujawnił podczas wieczornej debaty w Sejmie, że na drugiej liście znajduje się prezydent Wałęsa pod pseudonimem „Bolek”; Sejm przegłosował usunięcie tych słów ze stenogramu obrad.
Olszewski o teczce „Bolka”: „Taka była [istniała] – fałszywa, przygotowana przez SB w stanie wojennym. Chodziło [wtedy] o utrącenie Nagrody Nobla. (...) Sfałszowana od początku do końca”.
„Listę konfidentów” w czerwcu 1993 roku opublikowała „Gazeta Polska”. Autentyczne sceny z Sejmu zawiera film Jacka Kurskiego „Nocna zmiana” (w czerwcu 1992 roku w telewizji publicznej o Jacku Kurskim – „wesz dziennikarska stosująca goebbelsowskie metody”.)
W następnych latach kilkanaście osób z „listy konfidentów” wytoczyło procesy sądowe o zniesławienie. Sąd z braku dowodów nakazywał przeproszenie ich przez MSW. Późniejszy minister SW Andrzej Milczanowski konsekwentnie odmawiał przedstawienia sądom dokumentów wyjaśniających okoliczności współpracy tych osób, twierdząc, że akta zostały w znacznym stopniu zniszczone i nie są w pełni wiarygodne (w 1978 roku w obozie socjalistycznym powstał elektroniczny system ewidencji danych o wspólnym przeciwniku i w centrali w Moskwie zgromadzono bazę informacyjną również na temat Polski). Po 1991 roku Rosja intensywnie handlowała aktami służb specjalnych, m.in. znalazły się one (również polskie, np. dotyczące Jaruzelskiego) w największych prywatnych archiwach japońskich, gdzie zapoznała się z nimi m.in. Jadwiga Staniszkis.
Ewa Spychalska z SLD, szefowa krajowej centrali OPZZ skomentowała w telewizji, że nie ma wyrzutów sumienia, ponieważ znajduje się w dobrym towarzystwie. Lech Falandysz z Kancelarii Prezydenta potraktował swoją obecność na liście jako temat publicznych dowcipów w popularnych felietonach i tytuł do chwały towarzyskiej.
Prezydent Wałęsa wydał tego dnia dwa oświadczenia. Poranne przekazano do PAP i wycofano: „Aresztowano mnie wiele razy. Za pierwszym razem, w grudniu 1970 roku, podpisałem 3 albo 4 dokumenty.” W wieczornym zażądał natychmiastowego odwołania Olszewskiego z urzędu premiera.
Wieczorem odbyło się w sejmowym gabinecie prezydenckim spotkanie Wałęsy i niektórych polityków, zdecydowanych natychmiast odwołać rząd. Jak wynika z filmu nakręconego przez prezydencką ekipę telewizyjną, spotkanie prowadził Donald Tusk, decyzję o tym, że premierem zostanie Pawlak, podjął Leszek Moczulski; 32-letni Pawlak: „przecież to gangsterstwo!”
W czerwcu 2016 roku Waldemar Kuczyński:
„Ta rozmowa miała miejsce, tylko, że ona jest bez znaczenia, bo nie na niej podjęto decyzję o odwołaniu rządu Olszewskiego. To był proces, który trwał od kilku tygodni i który wcale nie wiązał się z żadnymi agentami i który polegał na działaniach Wałęsy, który wydobył z parlamentarnej koalicji PSL, które było w parlamentarnej, a nie rządowej koalicji z PSL, obiecując Pawlakowi premiera. Wydłubanie PSL oznaczało, że rząd Olszewskiego nie miał większości, że jest rządem mniejszościowym. Potrzebne było dogadanie Unii Demokratycznej, Unia Demokratyczna chciała szczerze zrobić z Janem Olszewskim dużą koalicję z poparciem Jarosława Kaczyńskiego, który bardzo na to nalegał, ale Olszewski zerwał rozmowy, a rząd pogrążał się w konflikty ze wszystkimi”.
Olszewski wygłosił późnym wieczorem przemówienie telewizyjne na żywo pt. „Czyja Polska?”, w którym przeciwstawił Polskę solidarnościową i suwerenną, Polsce agentów bezpieki i tajnych współpracowników. Zwrot „czyja Polska?” interpretowany był w prasie oficjalnej i kręgach SLD jako próba Olszewskiego wyszarpania Polski dla siebie.
Olszewski: „Oświadczam, że nie składam rezygnacji”.
Senat przyjął ustawę o ściganiu zbrodni stalinowskich na równi z hitlerowskimi, wprowadzając ich nieprzedawnianie. Senatorzy UD mieli wątpliwości co do treści ustawy „ze względów przyzwoitości”.
Czeski tygodnik „Reflex” zamieścił zdjęcia agentów czechosłowackiej służby bezpieczeństwa.

4 na 5 czerwca nocą – sejm na wniosek Piotra Nowiny-Konopki, przemawiającego w imieniu UW, KLD i PPG, odwołał rząd Jana Olszewskiego 273 głosami, przeciw 119, wstrzymało się 33. Jarosław Kaczyński: „To jest debata o Polsce. Musimy sobie wreszcie powiedzieć, że żadne państwo nie może tolerować agentów w swoich strukturach.”

5 czerwca – prezydent i Sejm powołali Waldemara Pawlaka na premiera (261 za, 149 przeciw, 7 wstrzymało się). Pawlak powołał Andrzeja Milczanowskiemu na kierownika MSW i Janusza Onyszkiewicza na kierownika MON. Usunął z Radiokomitetu Romaszewskiego i mianował ponownie Zaorskiego. Zaorski dokonał natychmiastowych zmian w kierownictwie TV i w Telewizyjnej Agencji Informacyjnej.
Sejm przyjął budżet opracowany przez rząd Olszewskiego.
„Gazeta Wyborcza” zamieściła na okładce wiersz Wisławy Szymborskiej „Nienawiść”, ochrzciła lustrację „aferą teczkową”. „Wprost” zamieściło zdeformowaną twarz Olszewskiego z napisem „Nienawiść”. Kazimierz Wóycicki w „Życiu” skomentował: „Odszedł w niesławie”. Karierę w mediach zaczął robić neologizm „oszołom”, określający osobę dążącą do lustracji. Inne aktualne terminy: „rozpętanie piekła”, „wojna na teczki” („Polityka”), „polowanie na czarownice” itd.

6 czerwca – Adam Michnik napisał w „GW”, że państwo było w niebezpieczeństwie i dobrze, że prezydent szybko zadziałał.
Poseł Jacek Taylor (UD) zarzucił z trybuny sejmowej swoim kolegom, że podpisywali deklaracje lojalności i donosili w śledztwach.

6 czerwca – obchody setnej rocznicy urodzin Brunona Schulza.
Geremek oświadczył, że działanie Olszewskiego jako premiera miało cechy zamachu stanu.

10 czerwca – zastępca prokuratora wojewódzkiego w Łodzi, Elżbieta Cyrkiewicz, postawiła sprzedawcy frytek Maciejowi Maliszewskiemu i jego matce zarzut z 188 art. kk o uprowadzenie szesnastoletniej Moniki Kern, córki wicemarszałka Sejmu Andrzeja Kerna (PC). „Gazeta Wyborcza” zapytała „znajomych policjantów, co zazwyczaj się dzieje, gdy komuś zniknie córka. – Sporządza się notatkę służbową i tyle – odpowiedzieli.”

11 czerwca – Wałęsa groził publicznie Macierewiczowi („mam kilka asów w rękawie, jak je wyciągnę, pan jesteś w szpitalu”).

11-14 czerwca – IV zjazd „S”, I tura. Przewodniczącym ponownie Marian Krzaklewski. Owacje dla Romaszewskiego i Olszewskiego, niechęć wobec Wałęsy.

12 czerwca 1992 – Wałęsa w Stoczni Gdańskiej o swoim wniosku o odwołanie rządu Olszewskiego z 4 czerwca: "Chciałem zapanować nad policją, wojskiem, żeby zatrzymać szaleństwo szaleńców".
Lech Wałęsa w tzw. komisji Jerzego Ciemniewskiego w sejmie: „Min. Macierewicz od początku do końca utrzymywał i oświadczał przy świadkach, że nie ma żadnych materiałów obciążających [mnie] i że nie ma teczki prezydenta”.
Czerwiec 1992 – „Tygodnik Solidarność” opublikował raport MSW o agenturze w strukturach władzy. Zarzucał on uczestnictwo oficerów i peerelowskiej agentury Zarządu II Sztabu Generalnego WP i Departamentu I MSW w aferach gospodarczych. Jan Olszewski: „W latach 1985-88 i później były rozbudowywane nieformalne struktury na bazie służb bezpieczeństwa, wywiadu, kontrwywiadu, a także wojskowych służb informacyjnych. (...) pewnego rodzaju ekspansja gospodarcza tych ośrodków”.
Min. Milczanowski wycofał projekt ustawy o tajemnicy państwowej, przygotowany przez rząd Olszewskiego.

13 czerwca – UD zaproponowała bony edukacyjne od nowego roku.
II Kongres PC. Prezesem ponownie został Jarosław Kaczyński.

14 czerwca – Wałęsa ujawnił istnienie w rządzie agenta „Zapalniczka”. 15 czerwca w rozmowie telefonicznej z zagranicy Zdzisław Najder, doradca b. premiera Olszewskiego oświadczył w Polskim Radiu, że prawdopodobnie chodzi o niego, i że podczas swojej współpracy z SB w końcu lat 50. wprowadzał ją w błąd, informował zaś o tym swoich przyjaciół.

15 czerwca – nieodwołanego wciąż ministra Macierewicza strażnicy nie wpuścili do MSW, a ministra Wojciecha Włodarczyka do URM. Na polecenie premiera Pawlaka pozostali oni „w gotowości”.
Warszawska Prokuratura Wojewódzka zakończyła postępowanie przeciwko Maciejowi Zalewskiemu, któremu zarzuciła, że jako pracownik BBN informował Bogusława Bagsika i Andrzeja Gąsiorowskiego o przebiegu śledztwa w sprawie spółki Art-B i ostrzegł ich przed planowanym zatrzymaniem, przywłaszczył 17 mld zł oraz uzyskał pożyczkę na rzecz spółki Telegraf w wys. 40 mld zł. Zalewski zaprzeczył. (W końcu 2000 roku okazało się, że ostrzegł ich Jerzy Dziewulski, wówczas szef Urzędu Celnego Warszawa-Okęcie).

19 czerwca – Trybunał Konstytucyjny uznał uchwałę „lustracyjną” Sejmu za niezgodną z konstytucją, mimo braku uprawnień.

20 czerwca – 256 Konferencja Plenarna Episkopatu Polski w Przemyślu: „Naród ma prawo do tego, by osoby obciążone poważną winą nie pełniły w życiu państwa doniosłych funkcji publicznych”.

23 czerwca – Andrzej Szczypiorski w wywiadzie dla „Życia Warszawy”: „sprawa teczek jest świadectwem szaleństwa”.

24 czerwca – Jerzy Giedroyc w wywiadzie dla PAP o „teczkach”: „te wszystkie teczki należałoby po prostu zniszczyć”.

26 czerwca – „Sieć” poparła Wałęsę i odcięła się od uchwał IV Zjazdu „S”.

27-28 czerwca – II tura IV Zjazdu „S”. Na scenie pojawia się Jerzy Buzek.
Wizyta prezydenta Izraela, Chaima Herzoga.

30 czerwca – likwidator FOZZ sporządził bilans spółki, z którego wynikało m.in., że Grzegorz Żemek przelał z FOZZ kilkadziesiąt mln USD na konto banku, w którym poprzednio pracował.
Potrzeba było mniej niż miesiąc na napisanie i wydanie książki Jacka Snopkiewicza i Aleksandry Jakubowskiej o „teczkach”; ozdobiły okładkę „szalone” oczy Macierewicza.
Spotkanie Wałęsy i Vytautasa Landsbergisa na Litwie.

Lipiec 1992
Premier Pawlak odwołał Krzysztofa Czabańskiego z funkcji prezesa PAP za odmowę uzgadniania z URM „treści depesz na temat podwyżek cen i braków benzyny”.

4 lipca – komisja sejmowa do zbadania skutków uchwały „lustracyjnej” stwierdziła, że wykonanie jej „mogło doprowadzić do destabilizacji najwyższych organów państwa”.

5 lipca – prochy Ignacego Paderewskiego, sprowadzone do kraju z USA, spoczęły w Katedrze Św. Jana w Warszawie.

6 lipca – prokuratura w Legnicy skierowała akt oskarżenia przeciwko posłowi Irmindo Bocheniowi (SLD). Bocheń na oficjalnym druku Sejmu RP wystawił dokument poświadczający istnienie nieistniejącej specjalnej strefy ekonomicznej w województwie legnickim.

7 lipca – krótka wizyta prezydenta Busha w Polsce.

8 lipca – premier Pawlak zrezygnował z misji.

10 lipca – Sejm powołał na premiera Hannę Suchocką (UD). 11 lipca zaakceptował to głosami UD, ZChN, KLD, PL i „S” (PC wstrzymało się od głosu).
W MON i MSW ministrowie mianowani przez Pawlaka. Szefem URM został Jan Rokita.

12 lipca – prokurator Janusz Kalwas poinformował, że grupa prokuratorów potwierdziła zagranicą zarzuty stawiane Grzegorzowi Żemkowi i Janinie Chim w aferze FOZZ. Zarzucono im zagarnięcie dodatkowo ponad 80 mln dol. USA. Likwidatorem FOZZ był Hieronim Nowaczyk.
Zarząd Krajowy Polskiej Partii Zielonych wykluczył Janusza Bryczkowskiego, również członka prezydium Rady Krajowej Samoobrony. Nieoficjalnie zarzucono mu, że był agentem służb specjalnych PRL i KGB. Bryczkowski nie zaprzeczył.
Samoobrona rozpoczęła blokady dróg dojazdowych do Warszawy.

15 lipca – generał Władysław Ciastoń kontynuował proces, wytoczony Andrzejowi Gelbergowi i Marcie Miklaszewskiej z „Tygodnika Solidarność” za napisanie artykułu pt. „Zbrodnia nie porosła trawą” o roli sprawczej Ciastonia w zamordowaniu ks. Popiełuszki.

17 lipca – szef Sztabu Generalnego WP, gen. Stelmaszczuk wydał zakaz lotów rosyjskich z lotniska w Legnicy i blokadę dróg wyjazdowych z garnizonu rosyjskiego w tym mieście, ponieważ szykujący się do wyjazdu wojskowi radzieccy zajmowali się handlem kradzionymi samochodami. Znaleziono w bazach samochody z poprzebijanymi numerami i sfałszowane dokumenty.
Marek A. Nowicki z Komitetu Helsińskiego wypowiedział się o konieczności lustracji dziennikarzy. Listą konfidentów wśród dziennikarzy miał dysponować Mieczysław Wachowski z Kancelarii Prezydenta. Informacje na ten temat z Instytutu Gaucka otrzymał Maciej Iłowiecki, szef Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich. Część dziennikarzy-konfidentów SB przewerbowano do UOP.

19 lipca – na kongresie ZChN usunięto z partii Antoniego Macierewicza. Utworzył on Ruch Chrześcijańsko-Narodowy Akcja Polska.

20 lipca – strajk generalny w lubińskim Zagłębiu Miedziowym.
Jan Rokita: „Kumple Olszewskiego działają już na granicy prawa, jeżeli je przekroczą, państwo ze swoją siłą powinno im się przeciwstawić”.

21 lipca – Sąd Apelacyjny uchylił wyrok, skazujący Jacka Maziarskiego na przeproszenie Heleny Łuczywo za stwierdzenie rok wcześniej, że „Gazeta Wyborcza” powstała z pieniędzy przeznaczonej dla całej opozycji.

22 lipca – prokuratura wojskowa umorzyła śledztwo przeciwko b. szefowi UOP Piotrowi Naimskiemu, oskarżonemu o wprowadzenie 4 czerwca stan podwyższonej gotowości w Nadwiślańskich Jednostkach Wojskowych. Oskarżenie wysunął Andrzej Milczanowski, opierając się na stwierdzeniach płk. Józefa Pęcko.

25 lipca – 9 sierpnia – Olimpiada w Barcelonie. Polska trzy złote medale – Waldemar Legień judo, Arkadiusz Skrzypaszek pięciobój nowoczesny, Maciej  Czyżowicz, Dariusz Goździak pięciobój nowoczesny drużynowo.
Prasa doniosła o aferze finansowej poznańskiego Elektromisu, firmy Mariusza Świtalskiego.
W lipcu do Sejmu wpłynęło siedem projektów ustaw lustracyjnych, z których cztery miały charakter również dekomunizacyjny, a dwa mówiły o zdekomunizowaniu gospodarki.
 

Waldemar Kuczyński Dziennik z 1992, „Rzeczpospolita”, 4 czerwca 2002. Waldemar Kuczyński Dziennik z 1992, „Rzeczpospolita”, 4 czerwca 2002. Pkt. 7 w wersji prezydenckiej: „Obie strony stworzą sprzyjające warunki dla powstania na części obiektów wybudowanych w Polsce ze środków armii b. ZSRR wspólnych przedsiębiorstw polsko-rosyjskich”. Nowa wersja mówiła ogólnikowo o współpracy obu państw. Relacja Krzysztofa Czabańskiego z wiosny 2004. Olszewski. Przerwana premiera, s. 17. Tamże, s. 64. (Jacek Kuroń, Spoko!) Waldemar Kuczyński, 5.06.2016 „Studio Polska” w TVP Info. Waldemar Kuczyński Dziennik z 1992, „Rzeczpospolita”, 4 czerwca 2002. Tamże, s. 18. Tamże, s. 78. Andrzej Grajewski, materiał z konferencji Ośrodka Myśli Politycznej w Senacie RP w 1998 roku. Olszewski. Przerwana premiera, s. 91. Waldemar Kuczyński, 5.06.2016 „Studio Polska” w TVP Info Stenogram sejmowy dotyczący wieczornego posiedzenia Sejmu 4 czerwca 1992 został osobno oprawiony i luzem włożony do księgi stenogramów. „Stenogramy posiedzeń Sejmu RP”, Biblioteka Sejmowa, tom 14-17/1992, strony 66-102. „Gazeta Wyborcza”, 17 września 1991. Tamże, s. 106. Tamże, s. 109. Tamże, s. 31. „Gazeta Polska” 1993 – 2003. Wywiad z Janem Rokitą, "Trybuna", 20 lipca 1992.

Materiał zaczerpnęłam z mojego opracowania "III Rzeczpospolita w odcinkach. Kalendarium 1989-2004", Arcana, Kraków 2005.

Forum jest miejscem wymiany opinii użytkowników, myśli, informacji, komentarzy, nawiązywania kontaktów i rodzenia się inicjatyw. Dlatego eliminowane będą wszelkie wpisy wielokrotne, zawierające wulgarne słowa i wyrażenia, groźby karalne, obrzucanie się obelgami, obrażanie forumowiczów, członków redakcji i innych osób. Bezwzględnie będziemy zwalczali trollowanie, wszczynanie awantur i prowokowanie. Jeśli czyjaś opinia nie została dopuszczona, to znaczy, że zaliczona została do jednej z wymienionych kategorii. Jednocześnie podkreślamy, iż rozumiemy, że nasze środowisko chce mieć miejsce odreagowywania wielu lat poniżania i ciągłej nagonki na nas przez obóz "miłości", ale nie upoważnia to do stosowania wulgarnego języka. Dopuszczalna jest natomiast nawet najostrzejsza krytyka, ale bez wycieczek osobistych.

Komentarze

Obrazek użytkownika Marek1taki

10-02-2019 [10:39] - Marek1taki | Link:

Kalendarium aktywności międzynarodowej w tym czasie:
https://www.pism.pl/files/?id_...

Obrazek użytkownika Teresa Bochwic

10-02-2019 [22:37] - Teresa Bochwic | Link:

Zabawne, że wg kalendarium Skubiszewski ani razu nie wszedł do rządu. Zawsze w tym czasie byl ministrem, zmieniali sie tylko premierzy.

Obrazek użytkownika Marek1taki

10-02-2019 [22:52] - Marek1taki | Link:

No właśnie: zabawne.

Obrazek użytkownika Marek1taki

10-02-2019 [11:04] - Marek1taki | Link:

Tutaj drugie kalendarium. https://pl.wikipedia.org/wiki/...

W poprzednich wpisach udowodniła Pani, że premier Jan Olszewski był masonem, co nie jest wiedza powszechną.
Nie wiem w końcu co z informacją Pana Korusa, że był masonem do 1991r., a potem nie.
Pytanie czy, nawet jeżeli traktował masonerię instrumentalnie,to czy masoneria nie potraktowała instrumentalnie jego.
To ważne, bo od 6 XI 1991. był premierem.
W tej sytuacji istotne są plany masonerii wobec Polski, jej interes w obaleniu rządu Jana Olszewskiego, którego patriotyzm i uczciwość był przydatne na pewnym etapie, ale okazały się nadmierne. Stwarzał ryzyko dla interesów międzynarodowych doraźnie, a w dalszej perspektywie groził tolerowaniem religii katolickiej i idei narodowej.
Faktem jest, że premier za łatwo oddał władzę. Nieadekwatnie do sytuacji zamachu stanu.

Obrazek użytkownika Jan1797

10-02-2019 [18:45] - Jan1797 | Link:

8 maja – Wałęsa w Sejmie przedstawił kolejną wersję „małej konstytucji”
przewidującą mianowanie i odwoływanie premiera i ministrów przez prezydenta.
9 maja – w związanej z Geremkiem części prezydium UD (Rokita, Frasyniuk)
powstał pomysł sojuszu z PSL i poparcia Waldemara Pawlaka na premiera.
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Odszedł od nas śp.Pan Premier Jan Olszewski z przykrym dla mnie odczuciem, z jakiego
powodu pomija się śp., przemilcza dokonania jego rządu, a nawet wątek nocnej zmiany?
Kto dzisiaj pamięta lata przepychanek "małej konstytucji"i tego skutek, prawie dwadzieścia lat
zastoju gospodarczego? Twórców tego stanu znamy a skład nocnej zmiany, czy zastanawiają
wątki czasowe poszczególnych działań towarzystwa okrągłostołowego? Zamiast dyskusji nad
odmową "spółkowania" z Rosjanami na terenie naszego kraju i informacji o niszczeniu dokumentacji
okrągłego mebla w pierwszej kolejności, obserwuję w blogosferze wysiłki odciągania od tematu.
Opinie, na przykład Libicki; o konkurencyjnym micie dla Prawa i Sprawiedliwości, gdyby ktokolwiek
chciał odświeżyć sobie język adwersarzy rządu premiera Olszewskiego i powtórzyć lekcję dyskursu
politycznego tamtych lat, porównując do dzisiejszego.
Dziękuję za wpis, traktuję jako początek chronologicznie kontynuowanej dyskusji.  Jan

Obrazek użytkownika zbieracz śmieci

10-02-2019 [11:22] - zbieracz śmieci | Link:

Dzięki za przypomnienie zdarzeń które często umykaja albo osadzamy je w niewłaściwym czasie  bez sprawdzenia
Mam jeszcze jedno ,szukam ,szukam i doszukać się nie mogę ani słowa podziękowania dla śp. ze strony tych co ich bronił a przecież to tak niewiele ze strony michnika czy modzelewskiego.
Narażał się ale dla żymian to obowiązek!

Obrazek użytkownika zbieracz śmieci

10-02-2019 [11:22] - zbieracz śmieci | Link:

Dzięki za przypomnienie zdarzeń które często umykaja albo osadzamy je w niewłaściwym czasie  bez sprawdzenia
Mam jeszcze jedno ,szukam ,szukam i doszukać się nie mogę ani słowa podziękowania dla śp. ze strony tych co ich bronił a przecież to tak niewiele ze strony michnika czy modzelewskiego.
Narażał się ale dla żymian to obowiązek!

Obrazek użytkownika Studentka

10-02-2019 [14:45] - Studentka | Link:

Przepraszam, ale co oznacza słowo "żymian" ?

Obrazek użytkownika zbieracz śmieci

10-02-2019 [20:58] - zbieracz śmieci | Link:

Jeśli napiszesz żymianin to komputery śledzące "mowę nienawiści" tego nie zarejestrują bo to nie jest słowo klucz a same nie potrafia tego zinterpretować !

Obrazek użytkownika Art

10-02-2019 [23:08] - Art | Link:

W ramach uzupełnienia: http://gabriel-maciejewski.szk...
Nikt nigdy nie podał żadnego nazwiska Robotnika,któremu pomógł KOR (dla młodszych-Komitet Obrony Robotników). Chyba, że Michnik,Kuroń i inni ówcześni aktorzy byli gdzieś robotnikami? Ale taki przypadek nie jest mi znany.

Obrazek użytkownika Teresa Bochwic

12-02-2019 [10:31] - Teresa Bochwic | Link:

Przyznaniem się do braku umiejętności wykonania kwerendy nie warto uzasadniać braku wiedzy. Przecież niejedna sprawa może nie być Panu znana. Można zajrzeć do grubej księgi "Dokumenty KOR", tam sa nazwiska, opisane często dramatyczne sprawy sądowe, a czasem sygnatury akt. Warto zajrzeć też do wydanej niewiele lat temu książki o KOR Justyny Błażejowskiej, ale tam mogło już działać RODO. Można też poszukać materiałów Biura Interwencyjnego KOR.
Gabriel Maciejewski, sądząc z jego wpisów internetowych, lubi rzucać takie "nie wiedziałem", kiedy chce bronić spraw nie-do-obrony, ale to nie oznacza, że czegoś nie było.
Na marginesie - czy  RODO i jego tasiemcowe uregulowania będzie nam przeszkadzać w notowaniu historii?