Zasłyszane, przemyślane na Trakcie Królewskim

Warszawa, 11 listopada 2015 ☆ Jedna pani tłumaczy drugiej: 'No ten pilot był pijany, a kazali mu lądować...' Hmmm... Nie wiem na sto procent o jaki lot chodziło, ale mogę się domyślać. Orwellowski Krzykacz (Squealer) z 'Folwarku zwierzęcego', szef propagandy, nie powstydziłby się takiego sukcesu! Oficjalna wersja wydarzeń poprzedzających tragedię smoleńską nadal pokutuje w świadomości wielu Polaków. Rzetelna rewizja dotychczasowego śledztwa powinna to zmienić. ☆ Dziewczyna do (prawdopodobnie) koleżanki: 'Patrz! Ten wygląda jak Syryjczyk, a niesie polską flagę'. Nie zwróciłam uwagi o kim była mowa, więc nie mogę potwierdzić lub zanegować podobieństwa, ale dlaczego akurat 'Syryjczyk'? Nie potrafię odróżnić Syryjczyka od Libańczyka, Libijczyka albo Irakczyka. Podobnie jak dla większości ludzi z tamtych stron, my wszyscy tu, w Europie, też jesteśmy do siebie podobni. ☆ Tatuś do synka, szukając w kieszeni telefonu komorkowego: 'Poczekaj, Babcia dzwoni... O! Już przestało. Musimy oddzwonić'. Rodzina. Najważniejsza komórka społeczna. ☆ Dwie miłe starsze panie, do mnie, z uśmiechem: 'Czy pani wraca z Marszu Niepodległości?' Nie. Nie wracałam z Marszu Niepodległości. Narodowcy są dla mnie... za mało narodowi. Serio. Nie podobają mi się ich pro-rosyjskie sympatie, często tłumaczone rzekomym 'pan-slawizmem'. Pan-slawizm też mi nie odpowiada, ponieważ w tym słowiańskim świecie panem może być na razie tylko Rosja. A to, oczywiście, że względu na uwarunkowania historyczne. Wspólne korzenie językowe to ważny czynnik łączący, ale jest wiele innych, i politycznych i kulturowych, które nas dzielą. Tym, którzy myślą tak jak ja, często zarzuca się rusofobię. Niesłusznie. Nie mam żadnych pretensji do Rosjan jako narodu. Wiem, wiem. Nawet wyraźnie psychicznie niepełnosprawny facet, który, akurat przy mnie (lata temu), wygłaszał w jednym z warszawskich tramwajów bardzo buńczuczną tyradę przeciwko Niemcom, machnął ręką i zakończył swój występ puentą: 'Ale Ruskie były jeszcze gorsze!' Mimo to - i choć zarówno kręgi polityczne Rosji, jak i jej inteligencja od wieków były Polsce nieprzyjazne (np. Puszkin, Dostojewski) - unikam obciążania za te winy całego rosyjskiego narodu. Lecz kiedy od samych władz tego państwa słyszymy, że naród rosyjski nie dojrzał jeszcze do demokracji*, to znaczy, że sytuacja w naszym regionie nie dojrzała jeszcze do partnerstwa z Moskwą. Natomiast bardzo podoba mi się hasło 'Polska dla Polaków, Polacy dla Polski'. Nie widzę w nim nic zdrożnego, choć wzbudza ono w niektórych kręgach wielkie oburzenie. Bo tak sobie myślę: jeśli nie dla Polaków, to dla kogo, u licha, ma być Polska? P Podobnie jak dom - ojczyzna to miejsce, gdzie powinniśmy czuć się swobodnie i robić to co chcemy tak jak chcemy. W moim domu nikt nie ma prawa mi rozkazywać gdzie mi wolno siedzieć, czytać, czy choćby odmawiać pacierz. Za to goście muszą szanować ustalony porządek. Kiedy, za moją zgodą, gość staje się pełnoprawnym domownikiem, zdobywa wpływ na to co dzieje się w n a s z y m domu. A to oznacza i przywileje i obowiązki. 'Polska dla Polaków' to właśnie ta potrzeba swobody, rozluźnienia, możliwości podejmowania decyzji, które my sami uważamy za słuszne. Ale posłuchajmy jak brzmiałaby umiędzynarodowiona wersja tego hasła. Np.: 'Polska dla wszystkich zewsząd'. Czy zanim tym wszystkim zewsząd cokolwiek obiecamy, nie powinniśmy przemyśleć jak będziemy dzielić z nimi naszą codzienność? Druga część hasła przepięknie uzupełnia i wzbogaca pierwszą. Jeśli chcesz być tu, z nami, jeśli chcesz być jednym z nas, to nie oczekuj tylko darów i przywilejów. Rób coś dobrego dla Polski. ☆ (Ubiegła niedziela; Śródmieście, ale nie Trakt Królewski.) Nastolatek do kolegi: 'A ja mu, wiesz, wtedy kulturalnie - ukradłem samochód.' Nowe POkolenie rabusiów w białych rękawiczkach? P.S. I co mi przyszło na stare lata? Mam nowy nałóg: Twitter. Jak by nie dość było killer sudoku... * Juergen Roth, 2015, 'Tajne akta'