Polaków portret własny

Ostatnio bardzo intensywnie spotykam się z rodakami, zarówno w aglomeracjach - jak Poznań czy Warszawa, jak i też w dawnych miastach wojewódzkich: j Kalisz, Leszno, Konin czy Piła, ale też w mniejszych miejscowościach, choć często o długiej historii, jak Rawicz, Kościan, Szamotuły, Oborniki Wielkopolskie, Chodzież, Szamocin, Trzcianka, Gostyń, Wągrowiec, Turek. Także Milcz – uwaga, Droga Korekto  nie mylić z Miliczem ! I mogę rzecz za Stanisławem Wyspiańskim: „A to Polska właśnie”. Polska bardziej jednorodna niż wyobrażają sobie to „eksperci” z Warszawy, bo ludzie obojętnie czy z miasta wielosettysięcznego czy z małej wiejskiej gminy pytają o te same problemy. Gdyby chcieć na podstawie tych bardzo wielu spotkań, nieraz pięciu czy sześciu dziennie, nakreślić obraz polskiej wspólnoty, to trzeba powiedzieć, że charakteryzują ją - a więc nas – następujące cechy:
1. Jesteśmy patriotami, kochamy swój kraj,
2. Niepokoimy się, kierunkiem, w którym idzie Unia Europejska,
3. Jesteśmy za normalnością, a więc nie podobają się nam eksperymenty obyczajowe, ekonomiczne, czy gospodarcze, które przeprowadzane są na ludziach czy narodach,
4. Jesteśmy źli na tych europosłów wybranych z Polski, którzy głosują przeciwko własnej Ojczyźnie
5. Obawiamy się, że teraz Polska będzie bardziej zależna od Niemiec niż była w ostatnich latach, niemal dekadzie,
6. Obawiamy się o przyszłość rolnictwa, szczególnie w kontekście Zielonego Ładu,
7. Poważnie zatroskani jesteśmy perspektywą napływu imigrantów z Afryki i Azji w wyniku decyzji UE,
8. Martwimy się o przyszłość Ojczyzny, ale jest w nas sporo nadziei i wiary, że sytuacja się poprawi,
9. Wierzymy, że Unia Europejska może zmienić się po najbliższych wyborach do europarlamentu – 9 czerwca.
10. Jesteśmy tolerancyjni, bo dopuszczamy do wypowiedzi, nieraz długich, ludzi z innych opcji,
11. Ale cierpliwość też nam się czasem kończy: gdy po próbie zerwania spotkania w Spółdzielni Mieszkaniowej w Wągrowcu, salę opuściła osoba, która przez kilkanaście minut uniemożliwiała przeprowadzenie spotkania, zaczęto skandować „Auf Wiedersehen”...

Polaków portret własny?

*tekst ukazał się w dwutygodniku „Prawda jest Ciekawa” (15.05.2024)