Pisząc "bratanki" mam na myśli słowo "bracia"
Tak, tak właśnie bracia. Mieszkaliśmy pod wspólnym dachem, krew nasza mieszała się i łączyła z ich krwią wiele wieków. A potem coś pierdykło. Przestała się łączyć i mieszać, zaczęła się przelewać...
Było nas trzech braci. Wojtek najstarszy, potem po roku ja Grzegorz i najmłodszy Zbychu dwa lata po mnie. Wspólna krew, te same geny i całkiem różne charaktery. Wiecznie praliśmy się po gębach :) Młodszy stale podpuszczał Matulę na nas, to my go z buta pod stołem. Przezwiska, wyzwiska i zadymy cały czas. Jak mieliśmy po lat "naście" dalej się tłukliśmy, dalej przezwiska i zadymy...
Podbite oczy, wybite zęby (jeden mój ułamany) , krwawiące nosy i rozwalone głowy. Były też momenty przyjemne, w piłkę graliśmy, jabłka u sąsiada z drzewa zapie... Właśnie taka to była nasza miłość braterska.
Po co o tym piszę ? Bo to prawda, bo tak było. Piszę też o tym bo chcę jeszcze coś napisać o tej naszej miłości braterskiej. NIGDY, PRZENIGDY nie udało się OBCEMU podpuścić nas przeciw sobie!. Jeśli ktoś OBCY ruszył mojego brata, lecieliśmy razem "prać gnoja" ! Jeśli "jakiś gnój" podpuszczał mnie na brachola, to sam go prałem, jeśli podpuszczał brachola na mnie, to prał go brachol albo razem go praliśmy...
W domu nazywanym kiedyś Rzeczypospolita było podobnie. Niestety do czasu. W domu tym urodził się Kain. I za namową wrogów swojej rodziny zamordował swojego brata Abla. I zamordował tak ze 200 tysięcy razy...
Teraz w rodzinie potomków zamordowanego Abla dzieje się coś dziwnego. Zamiast potępiać Kaina, robić wszystko by Kain nie narodził się ponownie, chcą Kaina naśladować...
Nie wiem czy to dobre rozwiązanie ale wiem że wystarczy zrzec się mandatu poselskiego i ...
Śmiało panie Kukiz.
... i rezać, rezać, rezać !
Na pohybel Lachom, na pohybel Ukraińcom ! Ku radości ruskim i niemcom ! I tak ze 200 tysięcy razem...
Grzegorz Jarzębski.
Mam facebooka. Znaleźć mnie można a nawet zaprzyjaznić * tu :
https://www.facebook.com…
- Zaloguj lub zarejestruj się aby dodawać komentarze
- Odsłony: 3743
Widziałam ostatnio film Wołyń. Niby się człowiek uczy o tym w szkole, ale dopóki tego nie zobaczy, jak to umożliwił nam Smarzowski, to nie zdaje sobie sprawy z ogromu zbrodni. Nie możemy puszczać w niepamięć ofiar tamtych tragedii, zezwalać na czczenie przez Ukraińców banderowców, przyklaskiwać stawianym im pomnikom. To trudna historia, ale trzeba ją upamiętniać! Cieszę się, że nasz rząd myśli o dniu ofiar rzezi wołyńskiej.
Braci, szczególnie starszych, trzeba mieć, bo przegonią każdego, kto nam, ich siostrom, próbuje dokuczyć.
A potem, to jest już tak, jak piszesz. W dowód "wdzięczności" oddać im trzeba w domu całą porcję czekoladowego budyniu ugotowanego przez babcię.
A jednak takiego braterstwa nie zamieniłabym na nigdy na to "wymuszone"!
I rację masz, że duch Kaina odradza się w najprymitywniejszych głowach!
Po odznaczenia z Polski niektórzy jadą na Ukrainę, zamykając oczy, że na Cmentarzu Łyczakowskim groby ofiar Majdanu z takiego samego granitu są, jak groby członków UPA.
Kpią sobie z nas tamtejsi włodarze?
Serdeczności ślę, Grzegorzu.
S.