Kmd.Zbigniew Węglarz - marynarz Niezłomny. ORP "Błyskawica"

Upamiętniamy bohaterów walczących w Polsce i Polskich Siłach Zbrojnych na Zachodzie, a za mało piszę o marynarzach. Bohaterzy Marynarki Wojennej są mało znani lub wcale nie znani. A przecież tez walczyli i ginęli za ojczyznę. Kmdr. ZBIGNIEW WĘGLARZ to legenda Polskiej Marynarki Wojennej. Był jednym z najstarszych oficerów Marynarki Wojennej. Zmarł 8 stycznia w 2007 r. w wieku 92 lat. W czasie II wojny PMW wspierała aliantów. Sukcesy Polacy odnosili w bitwie o Atlantyk i bitwie na Morzu Śródziemnym. Polskie okręty wspierały operacje desantowe uczestnicząc m.in. w bitwie o Narvik, ewakuacji Dunkierki czy lądowaniu w Normandii.

Polskie okręty przebyły łącznie około 1,21 miliona mil morskich, eskortując 787 konwojów oraz przeprowadzając 1162 patrole i operacje bojowe

Pierwsze działania wojenne Polskiej Marynarki Wojennej (PMW) miały miejsce w 1939 r w czasie obrony wybrzeża. Część polskich okrętów zostało wycofanych z Morza Bałtyckiego do Wielkiej Brytanii jeszcze przed wybuchem wojny.

Zaangażowanie i ofiarność polskich marynarzy przysporzyły im słuszną sławę w szeregach sił alianckich. Bilans walk PMW jest niezwykle korzystny, choć uwzględnia bolesne straty. Z przeszło 4 tys. marynarzy śmierć poniosło ok. 450 członków załóg kilkudziesięciu okrętów. Blisko stu Polaków otrzymało zagraniczne odznaczenia, co jasno pokazuje, jaką estymą cieszyli się w szeregach alianckich.

.KMDR. ZBIGNIEW WĘGLARZ. DOWÓDCA NIEZŁOMNY ORP BŁYSKAWICA

W czasie II wojny światowej walczył na pokładach niszczycieli. Jako nieliczny powrócił do kraju na pokładzie ORP „Błyskawica” a później został jego dowódcą.

Tragiczne wydarzenia okresu stalinowskiego, związane z niesłusznym oskarżeniem o sabotaż, wyrokiem i latami spędzonymi w więzieniach nie załamały go. Po wyjściu na wolność powrócił na morze. Potem przez wiele lat pływał we flocie handlowej.

Jako jedyny oficer Marynarki Wojennej szczegółowo opisał swoje tragiczne przeżycia po powrocie do Polski. Pomimo doznanych krzywd i upokorzeń do końca swych dni utrzymywał ścisłe więzi z kolegami z Marynarki Wojennej, zamieszkałymi w kraju i za granicą.
.

MŁODOŚĆ I WALKA W MARYNARCE WOJENNEJ.

Zbigniew Węglarz urodził się 5 sierpnia 1914 r w Krakowie. Jego ojciec zginął podczas pierwszej wojny światowej. Zbigniew wraz z matką przez pewien czas mieszkał we Francji.

Po powrocie do rodzinnego miasta ukończył IX Gimnazjum MatematycznoPrzyrodnicze im. Hoene-Wrońskiego.

Po maturze wstąpił na Wydział Morski Szkoły Podchorążych Marynarki Wojennej w Toruniu. W październiku 1936 r uzyskał promocję i stopień podporucznika marynarki.

Początkowo służył na okrętach szkolnych. Wiosną 1939 r został oficerem wachtowym na trałowcu ORP „Czajka”. W maju przeniesiono go na stanowisko oficera broni podwodnej niszczyciela ORP „Burza”.

W 1939 r stosunki polsko-niemieckie uległy zaostrzeniu i wojna stała się nieunikniona. Wobec przewagi niemieckiej floty na Bałtyku istniało duże prawdopodobieństwo zatopienia polskich największych jednostek już w pierwszych dniach wojny.

30 sierpnia dowódcy niszczycieli ORP „Błyskawica”, ORP „Burza” oraz ORP „Grom” otrzymali sygnał rozpoczynający operację ewakuacji do Wielkiej Brytanii.

Operacja ta jest określana przez historyków jako plan „Peking”. W dniu wybuchu drugiej wojny światowej polskie niszczyciele znajdowały się już na Morzu Północnym i niezagrożone dotarły do celu.

Zbigniew Węglarz na pokładzie ORP „Burza” brał udział w kampanii norweskiej oraz kampanii francuskiej. Jesienią 1940 r został oficerem broni podwodnej na niszczycielu ORP „Błyskawica”.

18 stycznia 1942 r objął stanowisko I oficera broni podwodnej niszczyciela ORP „Piorun”, na którym brał udział w konwojach na Oceanie Atlantyckim, Morzu Północnym i do Gibraltaru, Operacji „Husky” oraz działaniach na Morzu Śródziemnym i przeciw „Tirpitzowi”.

Wyokrętowano go 12 maja 1944 r, wskutek zatargu z zastępcą dowódcy okrętu kpt. mar. Wieńczysławem Konem.

9 grudnia 1944 r został oficerem flagowym specjalistą broni podwodnej w Komendzie Morskiej „Południe” w Plymouth i pełnił tę funkcję do momentu rozwiązania Marynarki Wojennej w ramach Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie.

W połowie 1944 r trafił do Szkoły Podchorążych Marynarki Wojennej w Okehampton, gdzie był wykładowcą broni podwodnej. Od końca tego roku służył jako specjalista broni podwodnej w Komendzie Morskiej „Południe” w Plymouth.

Po demobilizacji na pokładzie niszczyciela ORP „Błyskawica” powrócił do opanowanej przez komunistów Polski. W kraju początkowo służył jako zastępca dowódcy ORP „Błyskawica”,

Od 21 stycznia 1949 r do 24 czerwca 1950 r dowodził ORP „Błyskawicą”, będąc ostatnim przedwojennym oficerem na tym stanowisku.

Został wywieziony z okrętu przez oficerów Głównego Zarządu Informacji Wojska Polskiego pod pozorem wezwania do dowódcy Marynarki Wojennej, który de facto nie wydał zgody na jego aresztowanie. Pomimo torturowania w celu zmuszenia do przyznania się do fikcyjnych zarzutów w śledztwie nie przyznał się do winy.

Wyrokiem Najwyższego Sądu Wojskowego z dnia 20 listopada 1951 r skazano go na osiem lat więzienia za zorganizowanie spisku w wojsku. Decyzją Komunistycznego Sądu Wojskowego z 19 stycznia 1955 r został zrehabilitowany i zwolniony po czterech latach i siedmiu miesiącach.
.

ŻYCIE NA WOLNOŚCI .

Po opuszczeniu więzienia początkowo zatrudnił się w Polskim Rejestrze Statków, później pracował jako inspektor bezpieczeństwa i higieny pracy w Polskich Liniach Oceanicznych w Gdyni.

W 1958 r powrócił do rejsów morskich jako kapitan kilku jednostek w indonezyjskiej firmie PELNI z Dżakarty.

Od 1964 r pracował w podobnym charakterze w Polskich Liniach Oceanicznych i Chipolbroku. W latach 1975–1978 dowodził dużymi masowcami amerykańskiej firmy Navicom.

Po przejściu na emeryturę zamieszkał w rodzinnym mieście.

Początkowo pozostał w Gdyni, a po pewnym czasie przeniósł się do rodzinnego Krakowa. Jego pasją stała się turystyka górska, często odwiedzał Babią Górę i Turbacz.

Zmarł 8 stycznia 2007 roku w Krakowie, został pochowany na Cmentarzu Rakowickim.
.

OPRACOWANIA I REFERATY.

Dla Muzeum Marynarki Wojennej opracował szereg referatów materiałowych dotyczących szczegółów służby na niszczycielach.

Większość opracowań przesłał do gdyńskiego Muzeum a niektóre do zbiorów Biblioteki Jagiellońskiej w Krakowie, Muzeum Azji i Pacyfiku w Warszawie i Centralnego Muzeum Morskiego w Gdańsku oraz Akademii Marynarki Wojennej w Gdyni.

Pasją autora był komputer. Dzięki umiejętności posługiwania się nim przygotował internetową wersję historii Polskiej Marynarki Wojennej w latach 1939-1945 w języku angielskim. Opracowanie doczekało się m.in. tłumaczenia na język japoński.
.

ODZNACZENIA

* Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski

* Krzyż Walecznych – trzykrotnie,

* Medal Morski z trzema okuciami,

* Deltagermedaljen (Norwegia),

* War Medal 1939-1945 (Wielka Brytania),

* 1939-1945 Star (Wielka Brytania),

* Italy Star (Wielka Brytania).

Żródło :

https://ipn.gov.pl/pl/publikac...
https://m.facebook.com/story.p...