Sonda KAI (cz.2)

Wczoraj przedstawiłem dwa pytania z sondy przygotowanej przez Katolicką Agencję Informacyjną wraz z moimi odpowiedziami. Dziś kolej na drugą część tych pytań i odpowiedzi.
 
3.  W jaki sposób, w jakich miejscach, w jakich mediach, Pana zdaniem, Kościół powinien lub może wyrażać swoją opinie, a w jakich nie powinien lub nie może?

Kościół Katolicki (ale też każdy inny) nie powinien zamykać się w tzw. mediach konfesyjnych. Powinien głosić myśl cywilizacyjną także w mediach, które są od Kościoła odległe, a nawet Kościołowi niechętne. Jednak nie powinien pozwolić być w takich właśnie mediach „kwiatkiem do kożucha” czy elementem uwiarygadniającym antykościelną manipulację. Uważam, że jest rzeczą dopuszczalną, choć ryzykowną udzielanie wypowiedzi niechętnej wobec Kościoła „Gazecie Wyborczej”, ale nie mogę sobie wyobrazić wypowiedzi księży do tygodnika „Nie” czy „Faktów i mitów”.
 
4. Czy uprawnione są obawy, że obecnie politycy i/lub media próbują ograniczać wolność wypowiedzi Kościoła, podobnie jak działo się za czasów Władysława Gomułki, który regularnie publicznie krytykował wypowiedzi „kierownika Episkopatu” - Prymasa Stefana Wyszyńskiego?

Jako historyk twierdzę tylko, że prześladowania Kościoła za Bieruta były większe niż za Gomułki, a za Gomułki większe niż za Gierka. Ale rzeczywiście jest coś na rzeczy: retoryka i napastliwość w żaden sposób nie związana z merytoryczna oceną, to cechy, które stanowią antykościelny  pomost  między PRL a III RP.
 
5. Wielu polityków ostro atakuje Kościół za brak reakcji, gdy grupy wiernych znowu śpiewają „Ojczyznę wolną racz nam wrócić Panie”. Czy Polska, w której odmawia się biskupom prawa do głoszenia podczas kazania nauki Kościoła jest jeszcze wolną Polską?

Kościół nie jest cenzorem i trudno, żeby zabraniał ludziom śpiewać czy mówić to, co chcą, zwłaszcza, że przecież ich błaganie odnosi się do Bożej pomocy! Nie formułując nadmiernie ostrych ocen, choć nieraz i one paść powinny – sądzę, że próby kneblowania hierarchów, kapłanów i świeckich katolików  są swoistą „czkawką” z epoki socjalizmu. Ma to groteskowy charakter.