Franek Smuda to najlepsza decyzja PZPN ostatnich kilku lat. Nie miejmy złudzeń, że Lato wybrał "Franza", bo tego chciał - zrobił to pod presją kibiców i dziennikarzy. Tak samo jak kiedyś Listkiewicz - zamiast po przegranym Mundialu 2006 wybrać dwóch trenerów polskich (zresztą na wzór Szwecji) - jednego starszego i drugiego młodszego, który miał być z czasem jego następcą - poszedł w kierunku Beenhakera, aby "uciec do przodu" i zyskać choć kilka miesięcy w permanentnym meczu PZPN - polska opinia publiczna.
PZPN wybrał Smudę, bo chce mieć na kilka miesięcy święty spokój. Nawet, jeśli to kandydat niezależny od Miodowej, to przynajmniej Lato i koledzy zejdą z celownika mediów i kibiców - choćby na trochę.
Za Smudę trzymam mocno kciuki. Myślę, że był optymalnym rozwiązaniem. Miejmy nadzieję, że inaczej niż w klubach, które prowadził - będzie stawiał jednak na młodszych piłkarzy. Przecież nie musi "zrobić" wyniku wcześniej niż za trzy lata… Mam też nadzieję, że zaangażuje fachowców i będzie robił zawodnikom badania, wbrew temu co sam wcześniej głosił…
Reprezentacja Smudy musi jednak grać nie np. z Kanadą, ale z Anglią, Brazylią, Niemcami, Włochami czy Hiszpanią. Mecze z Emiratami Arabskimi poprawią nam statystyki i ucieszą firmę sprzedającą prawa do transmisji TV. Ale to zmniejsza, a nie zwiększa nasze szanse w EURO 2012.
Cóż, doszło do tego, że ja, zacięty krytyk PZPN, muszę pochwalić Grzegorza Lato za tę decyzję. Nawet, jeśli była ona wymuszona.
***
Katolicka Agencja Informacyjna przepytała mnie na okoliczność złego traktowania Polaków na Litwie i w Niemczech.
Oto pytania KAI i moje odpowiedzi:
1. Jak reaguje obecnie, a jak Pana zdaniem powinien zareagować Parlament Europejski na publiczne łamanie praw Polaków na Litwie?
Ryszard Czarnecki: Parlament Europejski, jeśli chce konsekwentnie bronić praw mniejszości, powinien stanowczo zareagować na rzecz Polaków dyskryminowanych, bądź co bądź w kraju członkowskim UE! Europarlament nie może pozwolić sobie na podejrzenie, że stosuje podwójne standardy: inne, gdy chodzi o prawa człowieka w krajach pozaeuropejskich, a inne, gdy rzecz dzieje się w jednym z 27 państw członkowskich. Mamy w tej chwili do czynienia z dwiema podobnymi sytuacjami: problem Węgrów na Słowacji i problem Polaków na Litwie. I Parlament Europejski i Komisja Europejska muszą dostrzec groźny fakt, że sytuacja Polaków w Republice Litewskiej paradoksalnie pogorszyła się… po wejściu tego kraju do Unii! Należy spowodować, aby moje wystąpienie na ten temat na forum PE oraz wizyta przewodniczącego PE na Litwie - gdzie zresztą prezydent Grybauskaite długo kazała czekać na siebie prof. Buzkowi - nie będą jedynymi działaniami na rzecz naszych rodaków dyskryminowanych za północno-wschodnią granicą Polski.
2. Jakie kroki może, lub powinien, podjąć Parlament Europejski w sprawie Polaków mieszkających w Niemczech?
RCz: Powinien przede wszystkim zauważyć swoistą asymetrię: uznanie przez państwo polskie mniejszości niemieckiej i pomoc dla niej oraz, z drugiej strony, brak formalnego uznania mniejszości polskiej w Niemczech oraz brak jakiejkolwiek realnej pomocy dla tamtejszych Polaków. Niemcy w Polsce mają specjalne przywileje wyborcze, aby zagwarantować w ten sposób obecność ich reprezentacji w Sejmie RP, natomiast Polacy w Niemczech nie mogą doprosić się nawet o likwidację antypolskich ustaw z okresu III Rzeszy Hitlera. Państwa niemieckiego nie stać na symboliczne zerwanie z przeszłością - niestety, ostatnie oświadczenie polskiego MSZ brzmi zupełnie jak oświadczenie MSZ RFN…, stąd organizacje polskie w Niemczech są nim bardzo zawiedzione.
Parlament Europejski powinien zadbać, aby największe państwo UE respektowało prawa człowieka, w tym mniejszości narodowych i pod względem formalno-prawnym zaakceptowało fakt istnienia mniejszości polskiej, która musi mieć proporcjonalnie takie same prawa, przywileje i finansowanie jak mniejszość niemiecka w Polsce.
3. Co Pan robił, robi lub zrobi w tej sprawie osobiście?
RCz: Dotąd przemawiałem już na ten temat na forum PE, a także byłem autorem kilku publikacji na moim blogu oraz w dwóch tygodnikach w Polsce. Przygotowuję w tej chwili tzw. pytanie ustne (paradoksalnie składane jednak na piśmie) zarówno do Rady UE, jak i do Komisji Europejskiej, w obu tych kwestiach. Mieliśmy już też na ten temat debatę w naszej grupie politycznej Europejskich Konserwatystów i Reformatorów. Chcemy tę debatę przenieść na szersze, europarlamentarne forum. Muszę jednak podkreślić, że polscy eurodeputowani nie mają w tej sprawie, niestety, wsparcia polskiego rządu.
Franek Smuda to najlepsza decyzja PZPN ostatnich kilku lat. Nie miejmy złudzeń, że Lato wybrał "Franza", bo tego chciał - zrobił to pod presją kibiców i dziennikarzy. Tak samo jak kiedyś Listkiewicz - zamiast po przegranym Mundialu 2006 wybrać dwóch trenerów polskich (zresztą na wzór Szwecji) - jednego starszego i drugiego młodszego, który miał być z czasem jego następcą - poszedł w kierunku Beenhakera, aby "uciec do przodu" i zyskać choć kilka miesięcy w permanentnym meczu PZPN - polska opinia publiczna.