Gang Olsena w Sejmie

Plan był genialny: pod jakimś pretekstem nie dopuścić do uchwalenia budżetu. Brak budżetu oznaczałby problemy z funkcjonowaniem państwa - tym razem byłyby to rzeczywiste problemy, chaos (skwapliwie wspomagany), problemy z uruchamianiem dotacji unijnych i relokacją sił NATO. Odpowiedzialność spadałaby na rządzącą większość i wcześniejsze wybory byłby przesądzone, podobnie jak w ich wynik. "Zaprzyjaźnione media" po raz pierwszy dostałyby paliwo i z pewnością nie zmarnowałyby.

Razwiedka, zagrożeni dożywociem po Smoleńsku i co grubszych aferach PO-PSL spośród 2605-u(link is external), WSI, 30 tys emerytów ubeckich już przebierało nóżkami.

Nieograniczone możliwości prowokacji dawało aż 200 wystąpień totalnej opozycji do zaaranżowania  podczas krytycznej sesji, wystąpień podobnych do tych na inauguracyjnym posiedzeniu kadencji rok temu w wykonaniu 30 posłów Nowoczesnej. Aż 10 godzin na wygenerowanie pretekstu do zablokowania mównicy i fotela Marszałka to warunki komfortowe w przypadku ludzi zurbanizowanych, bez zasad, godności i honoru, gotowych na dowolne świństwo. Spektakl miał przypominać strzelanie karnych na jedną bramkę przez całą drużynę, zaaranżowane pod przekazy medialne. Kamery zostały ustawione i z góry jasne było, że Rząd nie będzie odpowiadać na każdy z 200-u absurdalnych zarzutów. Wystąpienie o przerwę w takiej sytuacji i zablokowanie w jej trakcie mównicy i fotela Marszałka zyskałyby pozory racjonalności. Przy znanym zaangażowaniu "zaprzyjaźnionych mediów" ćwiczących latami budowanie napięcia z niczego, skala tumanienia znacznie przewyższyłaby "czarny protest".  Przygotowane zawczasu podium dla mówców, nagłośnienie i transparenty nie zmarnowałyby się. Wystąpienia i artykuły autorytetów i ekspertów z kraju i z zagranicy potępiające reżim przytłaczałyby nas ze wszystkich stron. Kraj uratowałby Tusk przybywający wprost z Niebios na białym koniu. 

Tymczasem Gang Olsena nie wytrzymał i już po wystrzeleniu pierwszej Szczerby zablokował Sejm, zachwycony swoją przebiegłością i perspektywą powrotu do koryta. Prosta pułapka ofsajdowa PiSu podobna do tej z "czarnego marszu" zamieniła cały misterny plan w totalną klapę. Pis wycofał się ze swoich propozycji regulacji pracy mediów w Sejmie, które posłużyły jako pretekst do wytoczenia najcięższych dział. Z luf wypadały już tylko bombki świąteczne z twarzami blokujących. Stracili je chyba na zawsze.